Αναδρομική έκθεση - αφιέρωμα στο σημαντικό γλύπτη Βάσο Καπάνταη (1924 - 1990), φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη. Περιλαμβάνει γλυπτά μεγάλων και μικρών διαστάσεων, φιλοτεχνημένα σε χαλκό και πωρόλιθο, ανάγλυφα, μετάλλια, σχέδια και κεραμικά, που αναδεικνύουν την ακρίβεια της μικρογραφικής χάραξης, την ενάργεια της περιγραφής και τις συνθετικές ικανότητες του καλλιτέχνη.

Η έκθεση έρχεται να «διορθώσει» την εικόνα του καλλιτέχνη, που για πολλούς η δημιουργία του συνδέεται μόνο με τον ξεριζωμό του 1922 και την προσφυγιά. Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του έργου του αντλείται από τα γεγονότα του 1922. Ο ξεριζωμός και η προσφυγική Ελλάδα αποτελούν σημείο αναφοράς σε όλη την καλλιτεχνική διαδρομή του. Ομως, ο Β. Καπάνταης έχει ένα εξίσου σημαντικό έργο, που αναφέρεται στον έρωτα, στη χαρά της ζωής, στην ομορφιά, στη λάμψη των κοριτσιών.

Ο Β. Καπάνταης δημιούργησε δημόσια και ιδιωτικά έργα. Οσον αφορά στα δημόσια έργα, δεν υπάρχει ουσιαστικά τρόπος έκθεσής τους. Παρουσιάζεται όμως, και έτσι γίνεται μέρος της έκθεσης, το έργο ζωής του στη Ν. Σμύρνη, με την προβολή μιας μικρής ταινίας και με τη διανομή φυλλαδίου, το οποίο παροτρύνει τον επισκέπτη να μεταβεί και να γνωρίσει τα 10 γλυπτά του στον τόπο φιλοξενίας τους, στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης.

Βασικό χαρακτηριστικό της γλυπτικής του καλλιτέχνη είναι η οικουμενικότητα και η μετατροπή του συναισθήματος σε ιδέα. Τα στοιχεία αυτά διακρίνονται τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά έργα του. Μνημειακή διάσταση χαρακτηρίζει τις δημιουργίες του, παρά τη μικρή τους κλίμακα. Μικρά σε μέγεθος, αλλά μνημειώδη σε αίσθηση, είναι έργα χαράς, ερωτισμού και συγκίνησης, με έντονη συναισθηματική παρουσία, άλλοτε σκληρά, στρυφνά και ενίοτε γεμάτα αγωνία. Στα ιδιωτικά έργα του γλύπτη ανήκουν και τα 100 εκτιθέμενα σχέδια, όπου η μνήμη των τόπων συνυπάρχει με τις μορφές λαμπρών κοριτσιών, καθώς και 140 περίπου μετάλλια, διαφόρων μεγεθών, χρήσης και θεμάτων.

Οπως αναφέρει ο Γιώργος Χατζημιχάλης (επιμελητής της έκθεσης) στο καλαίσθητο βιβλίο (εκδόσεις «Αγρα»), που συνοδεύει την παρουσίαση, «Η σκληράδα και η αγωνία, που πολλές φορές είναι κομμάτια του έρωτα και της χαράς, διαπλέκονται μέσα στο έργο του Βάσου Καπάνταη, γιατί εντέλει το έργο του είναι για τη ζωή. Η γλυπτική αξία αυτών των μικρών σε διαστάσεις έργων είναι πράγματι μεγάλη. Η ευαισθησία και η ακρίβεια της κατασκευής τους, μαζί με την έντονη συναισθηματική παρουσία τους, τα κάνουν να είναι μέρος ενός ολόκληρου και γι' αυτό αγωνιώδους κόσμου».

Χαρακτηριστικό της γλυπτικής του είναι ότι βρίσκει τρόπους να υπάρχει μεταξύ του αφηρημένου χώρου και του παραστατικού, χωρίς να καταργεί κανέναν από τους δύο. «Η γλυπτική του» σημειώνει ο Γ. Χατζημιχάλης «έχει έναν δυνατό διάλογο με την αρχαϊκή γλυπτική, ιδιαίτερα των γλυπτών του ναού της Αφαίας της Αίγινας, τα ετρουσκικά και ασσυριακά ανάγλυφα. Είναι αυτός ο διάλογος που οδήγησε τη γλυπτική του στο τόσο προσωπικό και σύγχρονο ιδίωμά του. Η ευχέρειά του να περιηγείται μέσα στην τέχνη διαμόρφωσε την τόσο δυνατή καλλιτεχνική προσωπικότητά του».

Το έργο του, που απεχθάνεται το φορμαλισμό, δεν μπήκε στους τρόπους ενός κυρίαρχου ευρωπαϊκού ρεύματος της γενιάς του, αλλά κράτησε έντονα το δικό του εσωτερικό κόσμο και χώρο. Ο Β. Καπάνταης τοποθέτησε τον εαυτό του μέσα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή ιδιότυπα. Δε θέλησε ποτέ να πραγματοποιήσει ατομική έκθεση σε γκαλερί. Σαν γλύπτης, θέλησε να κάνει έργο δημόσιο, με αποκορύφωμα τα γλυπτά στην πλατεία Χρ. Σμύρνης. Εζησε ηθελημένα, σχετικά απομονωμένος, με λίγους καλούς φίλους, με τις σκέψεις του και τις δυσκολίες της ζωής. «Το ταξίδι του το μοιράστηκε με τους ανθρώπους του και το έργο του. Ενα έργο πολύ ισχυρό, σύγχρονο, πολύπλοκο, σημαδιακό, αιχμής, πρωτοπόρο». Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 6/5.