Να λοιπόν, που η κυβέρνηση παραδέχτηκε χτες και δημόσια - διά στόματος του αρμόδιου επί των Οικονομικών υπουργού που περιοδεύει στην Αυστραλία - τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Μόνο που ο κύριος Αλογοσκούφης προσπάθησε να εμφανίσει τη λεηλασία που υφίστανται τα ασφαλιστικά ταμεία από «ρεντιέρηδες» (τραπεζίτες και χρηματιστηριακές εταιρείες), σαν ένα... μεμονωμένο φαινόμενο.

Με δηλώσεις του στο ΑΠΕ, ο υπουργός ισχυρίστηκε πως «υπάρχει μια συγκεκριμένα περίπτωση κακοδιαχείρισης ενός Ταμείου, την οποία ανέδειξε η κυβέρνηση, και η αντιπολίτευση και μερίδα του Τύπου επιχειρούν να γενικεύσουν το θέμα». Ούτε λίγο ούτε πολύ - δηλαδή - η κυβέρνηση προσπαθεί να... βγει κι από πάνω, ζητώντας τα εύσημα, υποστηρίζοντας πως η ίδια αποκάλυψε το υπερτιμημένο ομόλογο που πούλησε η «Ακρόπολις» στο ΤΕΑΔΥ και πως επρόκειτο για «μία και μοναδική περίπτωση κακοδιαχείρισης»!

Καθώς όμως, αποτελεί πια κοινό μυστικό ότι διασπάθιση του δημόσιου χρήματος γίνεται συστηματικά - και νομότυπα θα λέγαμε εμείς - σε όλα τα Ταμεία και όχι μόνο στο ΤΕΑΔΥ, ο Γ. Αλογοσκούφης κράτησε και... μια πισινή, δηλώνοντας: Είναι «πιθανόν να υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις που κάποιες διοικήσεις είχαν άγνοια ή παρασύρθηκαν». Μάλιστα, η κακοδιαχείριση έγινε από «άγνοια» ή επειδή «παρασύρθηκαν» κάποιες διοικήσεις Ταμείων.

Στο «διά ταύτα», ο Γ. Αλογοσκούφης εμφάνισε την κυβέρνηση σαν τον «άγγελο προστάτη» της δημόσιας περιουσίας - τμήμα της οποία αποτελούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία - διαβεβαιώνοντας πως με τα μέτρα που ήδη ελήφθησαν «δεν επιτρέπει στο μέλλον να γίνονται ριψοκίνδυνες επενδύσεις».

Και το μεγάλο ερώτημα που τίθεται, είναι το εξής: Ποιος θα μας σώσει από τους προστάτες;