Απαισιόδοξος ήταν ο επίλογος της παρουσίασης του έργου της Αρχαιολογικής Εταιρείας (συμπλήρωσε 170 χρόνια ζωής τον περασμένο Γενάρη) για το 2006 από τον γγ της, Β. Πετράκο, στην ετήσια παρουσίασή του (22/4).

Ο ακαδημαϊκός απέδωσε την απαισιοδοξία στο ότι «μνημονεύονται πράξεις και γεγονότα που βρίσκονται σε αντίθεση με τις επιστημονικές απόψεις της Εταιρείας» και πολλών ασχολούμενων με τη μελέτη και την προστασία των μνημείων. Γιατί, ενώ «η σημερινή Ελλάδα είναι πολύ πλούσια» σε μνημεία, «δεν ξοδεύει τον πλούτο της σωστά, αλλά νεοπλουτικά. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται σήμερα βλάβες και φθορές τόσες, όσες δεν έγιναν από τους πολέμους, από τη φύση και την ανοησία που δείξαμε από τη στιγμή που γίναμε κράτος».

Ο ομιλητής άσκησε κριτική στην πρακτική επαναφοράς των μνημείων στην αρχαία τους μορφή. Σημείωσε ότι «όπως δεν μπορούμε να γράψουμε ιστορία όταν μας λείπουν οι πηγές. Οπως δεν μπορούμε να γράψουμε τραγωδίες από τα σπαράγματα μερικών παπύρων, δεν είναι επιστημονικώς ηθικό να ξαναφτιάχνουμε μνημεία από τα λείψανά τους (...). Ενα ανακατασκευασμένο μνημείο δεν αποτελεί πρόοδο, αλλά βλάβη ή και καταστροφή».

Ο ομιλητής παρουσίασε τις απώλειες επιστημόνων το 2006, το εκδοτικό και ανασκαφικό έργο της Εταιρείας, όπως στο Τσέπι Μαραθώνα, στη Σκάλα Ωρωπού, στις Μυκήνες, στη Μεσσήνη κ.α.