Η συζήτηση - μέρες τώρα - που αφορά στη συμπεριφορά του λεγόμενου μεσαίου χώρου είναι ταυτόχρονα και ένα φτύσιμο στη λαϊκή βάση που παραμένει εγκλωβισμένη στα αστικά κόμματα

γιατί βεβαίως και δεν είναι μεσαίοι το 90% των ψηφοφόρων που μοιράζονται ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα αστικά κόμματα.

Μιλάνε για μεσαίους γιατί τους ενδιαφέρει κύρια εκείνο το κρίσιμο ποσοστό που παίζει πότε εδώ και πότε εκεί.

Το ζητούμενο παραμένει: Η μεγάλη μετατόπιση της λαϊκής βάσης αυτών των κομμάτων. Εκατομμυρίων ανθρώπων που ενώ μοχθούν για τον επιούσιο καθημερινά, παραμένουν εγκλωβισμένοι στα κόμματα του αντίπαλου. Που σημαίνει ότι πρέπει να σε αφήνει παγερά αδιάφορο η συζήτηση περί μεσαίου χώρου. Μπορείς να πείσεις έναν εργάτη να μη ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Θα 'ναι μια καλή αρχή. Οσο οι εργάτες παραιτούνται από το δικαίωμα να διεκδικήσουν την εξουσία για τον εαυτό τους, θα καθορίζουν το παιχνίδι οι «μεσαίοι». Δηλαδή η αστική τάξη.

Βιασύνη που την έχουν ορισμένοι να αρχίσει το «αντάρτικο πόλεων». Τόση ανάγκη έχουν στις διάφορες υπηρεσίες ντόπιες και ξένες μυστικές και φανερές (όλες διαπλέκονται μεταξύ τους), να δικαιολογήσουν τους μισθούς τους;

Μια ματιά στις λέξεις: το «υπό σύσταση δίκτυο». Δηλαδή, μια μπαρούφα έγινε εντολή συλλήψεων. Ενα μήνα πριν γίνει μια διαδήλωση. Και υπάρχουν ακόμα πολλοί γύρω μας που πιστεύουν ότι αστυνομία και εισαγγελείς υπάρχουν για να προστατεύουν το γενικό καλό.

Αμεσα δεν προβλέπεται να ρίχνουν σφαίρες (πλαστικές ή με χρώμα). Ομως το σενάριο ρίχνεται στην πιάτσα και διαμορφώνει συνείδηση. Ετσι ώστε αύριο να έρθει ως «λαϊκή απαίτηση» και μάλιστα με την κυβέρνηση κατηγορούμενη ότι καθυστερεί.

Νοιάζονται δήθεν για τη συντηρητικοποίηση. Αυτοί που την καλλιεργούν 24 ώρες το 24ωρο. Αριστεροί και Δεξιοί αναλυτές που διαγωνίζονται για το ποιος θα πείσει τον κόσμο ότι η λύση είναι ακόμα πιο συντηρητική.

Ιδού η Ρόδος για όποιον νοιάζεται να μπατάρει αριστερά ο κόσμος. Ας ξαναμιλήσουμε για το δικαίωμα του εργάτη να έχει μόνιμη και σταθερή δουλιά, καλό μισθό, υγεία, παιδεία. Να 'ναι ασφαλής, όχι με μπάτσους, όχι με εργατοπατέρες, χωρίς νταβατζήδες στο μόχθο του. Ας μιλήσουμε ξανά για την ανάγκη να καταργηθεί η πηγή της βίας: οι σχέσεις ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Και μετά να δούμε αν συντηρητικοποιείται η κοινωνία.

Μέχρι τότε συνείδηση θα διαμορφώνουν κάτι δικαστές που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.