Δουλεύουν σαν είλωτες, ζουν σαν παρίες. Με αυτή τη φράση μπορεί κανείς να συμπυκνώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μοχθούν για το μεροκάματο περίπου 2.500 μετανάστες εργάτες γης στις καλλιέργειες στην περιοχή του Δήμου Βουπρασίου της Ηλείας. Αμείβονται με 23,50 ευρώ για δουλιά 7 ωρών από τις 6.30 π.μ. έως τις 1.30 μ.μ. και με 3,5 ευρώ την ώρα από τις 5 το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Οι συνθήκες εργασίας στα θερμοκήπια της φράουλας όπου τους συναντήσαμε μοιάζουν με θάλαμο αερίων. Ιδιαίτερα όταν η εξωτερική θερμοκρασία σκαρφαλώνει και ξεπερνά τους 30 βαθμούς Κελσίου στο εσωτερικό του θερμοκηπίου εκτινάσσεται πάνω από 45 βαθμούς με την ατμόσφαιρα πλέον να είναι αποπνικτική.

Οι χώροι στους οποίους διαμένουν δεν κάνουν ούτε για να σταβλίζονται ζώα, πολλώ δε μάλλον να κατοικούν άνθρωποι. Η εικόνα είναι απελπιστική. Στις κατασκευές - θερμοκήπια που καλλιεργούν τις φράουλες στις ίδιες ακριβώς κατασκευές - παράγκες - θερμοκήπια οι μεγαλοπαραγωγοί στοιβάζουν τους μετανάστες - έξω από το χωριό στα βάθη των αγρών - οι οποίες και αποτελούν τα σπίτια τους. Κάθονται και κοιμούνται σε ξύλινες παλέτες με χαρτόνι για σεντόνι και μοναδικό σκέπαστρο μια κουρελού.

Πόσιμο νερό, τουαλέτα, ρεύμα είναι άγνωστες λέξεις. Η ατομική τους υγιεινή και το μπάνιο γίνεται από μια σωλήνα γεώτρησης, καταμεσής στο ύπαιθρο, με τα νερά να λιμνάζουν ακριβώς δίπλα όπου μένουν και να λειτουργούν ως φως πάνω στο οποίο συνωστίζονται όλων των ειδών τα έντομα. Από το ίδιο νερό, διανθισμένο με κάθε είδους «σαρίδια», πίνουν και μαγειρεύουν. Οι περισσότερο τυχεροί, ελάχιστοι στον αριθμό, διαβιούν κατά εικοσάδες σε εγκαταλειμμένα παλαιά σπίτια και αποθήκες που «άνοιξαν» για να φιλοξενήσουν ανθρώπους οι οποίοι πληρώνουν με το κεφάλι την παραμονή τους. Ετσι, εκεί που κατοικούσαν ποντίκια, σαύρες και αράχνες δημιουργήθηκε χώρος και για ανθρώπους.

Η επιτόπια παρουσία του «Ρ» στην περιοχή του Δήμου Βουπρασίου της Ηλείας και η συζήτηση που ακολούθησε με τους μετανάστες με τη συνδρομή αντιπροσωπείας της ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ και του Ηλία Αχμέντ (εκπρόσωπος της Ενωσης Εργαζομένων Μπαγκλαντές) αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία του οργίου εκμετάλλευσης που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι.