Δικάστηκαν σε μια δίκη που διήρκεσε περισσότερο από 7 μήνες, μια δίκη που παραβίασε κάθε έννοια Δικαίου και των ίδιων των νόμων και του Συντάγματος των ΗΠΑ, αφού δεν επιτράπηκε αλλαγή τόπου διεξαγωγής της δίκης και η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε στο Μαϊάμι, την πιο εχθρική για την Κούβα πόλη σε όλο τον κόσμο με έντονες τις πιέσεις στους ενόρκους του δικαστηρίου. Στους δικηγόρους των Πέντε που ορίστηκαν από το αμερικανικό κράτος, απαγορεύτηκε πρόσβαση στο 80% της δικογραφίας (χαρακτηρίζοντας το υλικό ως απόρρητο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ). Καμία από τις κατηγορίες, περί κατασκοπίας, δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί στη διαδικασία της δίκης. Κατέθεσαν μάλιστα και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης, στρατιωτικοί και στελέχη του FBI, που όλοι δήλωσαν ότι δεν υπήρξαν αποδείξεις...
Παρ' όλα αυτά, καταδικάστηκαν με τις πιο αυστηρές δυνατές ποινές: Ρ. Γκονσάλες 15 χρόνια φυλάκιση, Χ. Ε. Νορντέλο 2 φορές ισόβια και 15, Ραμόν Λαμπανίνιο 1 ισόβια και 18 μήνες φυλάκιση, Αντόνιο Γκερέρο 1 ισόβια και 10 χρόνια φυλάκιση, Φ. Γκονσάλες Γιορτ 19 χρόνια φυλάκιση.
Αξιοσημείωτη πάντως είναι η περσινή απόφαση του καλοκαιριού του 11ου Εφετείου της Ατλάντα, να κρατήσει φυλακισμένους τους 5 Κουβανούς απορρίπτοντας κάθε ενδεχόμενο να υπάρξει νέα δίκη, ανατρέποντας έτσι πρότερη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, τον Αύγουστο του 2005, που ζητούσε την επανάληψη της δίκης των πέντε αγωνιστών, κρίνοντας παράλληλα άδικες τις ποινές που τους είχαν επιβληθεί και κάνοντας λόγο για σωρεία παρατυπιών σε μια έκθεση 120 σελίδων. Είχε προηγηθεί μάλιστα, κάτω από την πίεση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, η απόφαση της Ομάδας Εργασίας ενάντια στις Αυθαίρετες Κρατήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στις 27/5/2005, που αναγνώρισε ότι η στέρηση της ελευθερίας των πέντε Κουβανών είναι αυθαίρετη και παράνομη και προέτρεψε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να βάλει τέλος στη φυλάκισή τους.
Πάντως, το κίνημα αλληλεγγύης με τους πέντε Κουβανούς που υπηρετούν με αυτοθυσία τη σοσιαλιστική πατρίδα και το λαό της, ολοένα και δυναμώνει σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπου σήμερα υπάρχουν 315 Επιτροπές Αλληλεγγύης σε πάνω από 100 χώρες με ανθρώπους που αγωνίζονται για να γίνει γνωστή η υπόθεσή τους, να απελευθερωθούν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.