Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που βγήκε στη διάρκεια εκδήλωσης για το πρόβλημα της λειψυδρίας, που διοργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, την περασμένη Τετάρτη, στη Λάρισα.

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο, κατά την οποία το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι πολύ έντονο και απειλεί με ξηρασία που θα επιφέρει τεράστιες καταστροφές την αγροτική παραγωγή, αλλά και με δίψα τους κατοίκους χωριών και πόλεων, την εισήγηση της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ παρουσίασε ο Γ. Νταφούλης. Μίλησαν, ακόμα, ο Π. Στεφανίδης, δασολόγος - γεωλόγος, αναπληρωτής καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η Δέσποινα Αρχοντή, Διευθύντρια Υδάτων της Περιφέρειας Αττικής. Παρεμβάσεις έκαναν εκπρόσωποι επιστημονικών και άλλων φορέων της περιοχής.

Παραβρέθηκαν ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, οι Γ. Χώτος, Γ. Χαρίτος, Β. Μπούτας, Τ. Λιατίφης, Ελ. Κουτούπα, μέλη της ΚΕ του Κόμματος, ο Γ. Σφυρής, υπεύθυνος του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ, ο Τ. Τσιόγκας, βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, ο Ρ. Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, ο Αγις Παπαστεργίου, επικεφαλής της «Δημοτικής Συνεργασίας Λάρισας», νομαρχιακοί και δημοτικοί σύμβουλοι και πολλοί εκπρόσωποι μαζικών φορέων από τους τέσσερις νομούς της Θεσσαλίας.

Γενική ήταν η διαπίστωση ότι η ευθύνη για το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι πολιτική, καθώς οι κυβερνήσεις, είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, αντί να διαθέσουν κονδύλια για να σχεδιάσουν την ορθολογική αξιοποίηση, ν' αναπτύξουν και να προστατεύσουν τους υδάτινους πόρους με την κατασκευή έργων υποδομής που θα εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, θα αποθηκεύουν τα νερά της βροχής, θα περιορίζουν τις απώλειες στα αρδευτικά και υδρευτικά δίκτυα, αξιοποιούν τη λειψυδρία για να προωθήσουν την πολιτική ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και για να επιβάλλουν «χαράτσια» στις τιμές του νερού για ύδρευση και άρδευση.

Γι' αυτές τις κυβερνήσεις - επισημάνθηκε - σε προτεραιότητα ήταν και είναι τα «μεγάλα έργα» που έχει ανάγκη η αστική τάξη της χώρας μας, τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, οι πολυεθνικές, αλλά και τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που επιβάλλουν τα ΝΑΤΟικά ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η προστασία, ανάπτυξη, σωστή διαχείριση και ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων, θεωρούνται σπατάλη και δε χωράνε στην ανάπτυξη που έχει σαν κίνητρο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.