Αυτή τη φορά συναντήθηκαν στα γρασίδια της Γεωπονικής. Χόρεψαν, τραγούδησαν, τα είπαν με την ψυχή τους και το όνομά τους. Ο λόγος για τους χιλιάδες νέους που τους προηγούμενους μήνες γνωρίστηκαν στους δρόμους διεκδικώντας την Παιδεία των αναγκών τους. Χτες αντάμωσαν για να ανοίξουν την αυλαία του τριήμερου Φεστιβάλ της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, εκεί όπου η νεολαία δεν είναι θεατής αλλά δημιουργός. Γιατί πάντα υπάρχει και ένας δεύτερος δρόμος και ο δικομματισμός πρέπει να πάρει την απάντηση που του αξίζει. «Δε χαρίζουμε τετραετίες σε όσους μας κλέβουν τη ζωή». Βγάζουν κόκκινη κάρτα γιατί «πώς να κάνεις πλάτες σε αυτούς που πλήττουν τα δικαιώματά μας, τη μόρφωση, τη δουλιά, την Υγεία, τον ελεύθερο χρόνο...».

Το μήνυμα ξεκάθαρο σε κάθε ταμπλό και σε κάθε μυαλό καθώς τα πράγματα τα ζουν από πρώτο χέρι: Είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ ο χαμένος είσαι εσύ. Καμία εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις τους. Μην τσιμπάς στην υποκρισία του ΣΥΝ, είναι αναξιόπιστος, μη σε ξεγελά η αριστερή του φρασεολογία. Η πολιτική του οδηγεί στην ενσωμάτωση. Καταδίκασε τον ΛΑ.Ο.Σ., δεν είναι τίποτα άλλο απ' την εφεδρεία του συστήματος, δημαγωγεί, κρύβει τις αληθινές του θέσεις.

«Ψήφος στο ΚΚΕ για το μέλλον που μας αξίζει». Και οι εννέα δεκαετίες του Κόμματος, χρόνια γεμάτα αγώνα, αίμα και θυσίες, ταξιδεύουν σε όλο το χώρο της Γεωπονικής από ταμπλό σε ταμπλό και συναντιούνται με εκείνο για την Κούβα: «Φωτεινό φάρο στον αγώνα των λαών για κοινωνική απελευθέρωση». Ανταμώνουν με τους μεγάλους λαοδασκάλους στη ζωή και τον αγώνα Δημήτρη Γληνό και Ρόζα Ιμβριώτη.

Οι επισκέπτες δε σταματούν στιγμή να έρχονται. Στέκονται στα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε και βλέπουν αποτυπωμένες στο χαρτί στιγμές από τη ζωή του κάνοντας σαφές πως «όσες κι αν χτίζουν φυλακές και ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό και όλο θα δραπετεύει». Λίγο πιο κάτω το ταμπλό της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης», όπου αποτυπώνεται το «δίκαιο» της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων: Κρατική τρομοκρατία, επεμβάσεις, κατοχή, Γκουαντάναμο. Ομως, «κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Ο αγώνας είναι η μόνη διέξοδος», επιμένει το ΠΑΜΕ. Την ίδια στιγμή απ' την εξέδρα ξεκινάει το αφιέρωμα στον ποιητή της Ρωμιοσύνης, Γιάννη Ρίτσο, ενώ στη δεύτερη σκηνή αρχίζουν οι ροκιές. Το γλέντι τραβάει μέχρι αργά. Με το πείσμα αυτές οι εκλογές να είναι ντέρμπι: Λαός - πλουτοκρατία.