Το πλήρες κείμενο της Επερώτησης έχει ως εξής:
«Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία αποτελεί συνέχεια των επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση των προβλημάτων των γυναικών που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα.
Για την επιτάχυνση και γενίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά τις γυναίκες, ώστε να γίνουν οι φορείς που πάνω τους θα "πατήσουν" οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών παροχών, η επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας με μεγάλο μέρος της συντήρησης και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.
Παλιότερα οι ανάγκες του κεφαλαίου έβγαλαν τη γυναίκα στην παραγωγή. Τώρα την υποχρεώνουν να συμβάλλει πολλαπλά στην αύξηση των κερδών του και στην παραγωγή με τη μερική και ευέλικτη απασχόληση και στην οικογένεια με την κάλυψη των κενών που δημιουργεί η λεγόμενη κοινωνική πολιτική.
Ο διαφορετικός καταμερισμός ρόλων που έχει καθιερωθεί ανάμεσα στα δύο φύλα έχει άμεση σχέση μ' αυτή την "κοινωνική πολιτική". Ηταν λιγότερο εξειδικευμένη προς τη γυναίκα και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Δε στηριζόταν στις πραγματικές ανάγκες των γυναικών.
Σήμερα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αφού όλα στρέφονται γύρω από το κυνήγι του μέγιστου κέρδους:
Η μερική απασχόληση δε "συμφέρει" καμιά γυναίκα. Αντίθετα, μεγαλώνει η εκμετάλλευση της εργατικής της δύναμης, καλλιεργείται η ανασφάλεια για το μέλλον της και μπαίνουν σοβαρά εμπόδια στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της ταξικής πάλης.
Τα λεγόμενα "μέτρα στήριξης της γυναίκας" δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετατροπή της γυναικείας εργατικής δύναμης σε φτηνό εμπόρευμα για το κεφάλαιο.
Με τις λεγόμενες ολοκληρωμένες παρεμβάσεις υπέρ των γυναικών θα επιδοτείται η εργοδοσία (με τις εργοδοτικές εισφορές στην ασφάλιση) για να προσλαμβάνει άνεργες με το επίδομα ανεργίας για ορισμένο χρόνο, υπακούοντας στις επιταγές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη από τις εργαζόμενες γυναίκες με μερική απασχόληση, με το επιχείρημα του "συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων".
Ακόμη, η ευελιξία στην απασχόληση συμβαδίζει με τη γνώση μιας χρήσης. Η λιγότερη δουλιά για τους πολλούς συμβαδίζει με τη λιγότερη μόρφωση, Υγεία, Πρόνοια για τους πολλούς.
Τα προγράμματα "αυτοαπασχόλησης" και "επιχειρηματικής δραστηριότητας" είναι ενταγμένα στη λογική της διαχείρισης της ανεργίας των γυναικών για ένα χρονικό διάστημα.
Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβέρνηση προτρέπουν τις γυναίκες να γίνουν "εργοδότες" του εαυτού τους, δηλαδή διαχειρίστριες της σημερινής και αυριανής τους ανεργίας και φτώχειας. Αυτές οι "επιχειρήσεις" όχι μόνο συνθλίβονται κάτω από τον έντονο οικονομικό ανταγωνισμό, αλλά αφήνουν συνήθως τις γυναίκες φτωχές και υπερχρεωμένες στις τράπεζες.
Τα προγράμματα των "αγροτοτουριστικών" συνεταιρισμών, που σε μεγάλο βαθμό απέτυχαν, διαχειρίζονται για ένα χρονικό διάστημα την ανεργία που προκύπτει από την καταστροφή των φτωχών αγροτικών νοικοκυριών, ιδιαίτερα σε περιοχές που επιταχύνεται η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια.
Η αγρότισσα είναι σε χειρότερη μοίρα από τις υπόλοιπες εργαζόμενες, αφού ούτε παροχές και άδειες έχει, ούτε σύνταξη για να ζήσει και να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της.
Τα προγράμματα "κατάρτισης" ουσιαστικά ωθούν τις γυναίκες στη μερική απασχόληση, χωρίς μονιμότητα και προοπτική στη δουλιά τους.
Η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών μεγαλώνουν. Για το λόγο αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης των γυναικών, προκειμένου να τους εξασφαλιστεί μία στοιχειωδώς αξιοπρεπής ζωή:
ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυβέρνηση για την πολιτική της για τις γυναίκες.
Οι βουλευτές
Αλέκα Παπαρήγα
Νίκος Γκατζής
Λιάνα Κανέλλη
Ορέστης Κολοζώφ
Παναγιώτης Κοσιώνης
Βέρα Νικολαΐδου
Ελπίδα Παντελάκη
Σταύρος Σκοπελίτης
Αντώνης Σκυλλάκος
Αγγελος Τζέκης
Τάκης Τσιόγκας
Γιώργος Χουρμουζιάδης».