Ο Ερίκ Ρομέρ, 86 χρονών σήμερα, στη μακρόχρονη κινηματογραφική διαδρομή του, έκανε πολλούς και πιστούς φίλους. (Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του γυρίστηκε το 1950)! Εκανε, όμως, και ακόμα περισσότερους εχθρούς! Θεατές, οι οποίοι, έχοντας άλλες, πιο επείγουσες, προτεραιότητες στη ζωή, βαριόνταν τις ταινίες του. Χρέωσαν στον κινηματογράφο του «υψηλή διανόηση», έλλειψη κάθε κριτικής πολιτικής και κοινωνικής ματιάς, υπέρμετρο ρομαντισμό κλπ.

Σήμερα, πια, και να μην σου αρέσει ο Ερίκ Ρομέρ, δε θυμώνεις μαζί του! Τον συνήθισες, πια! Την περίοδο, όμως, που μεσουρανούσε, (1960-1990) και ο κόσμος βρισκότανε σε αναβρασμό(Βιετνάμ, Μάης '68, δικτατορίες, μεγάλες διαδηλώσεις, ανατροπές κλπ), θύμωνες! Γιατί αυτός επέμενε σε έναν κόσμο, που είχε πάψει να υπάρχει. Στον κόσμο του ρομαντισμού και της διαφυγής. (Αργότερα, παράλληλα σωστότερα, η «διαφυγή» από την πραγματικότητα πήρε πιο συγκεκριμένες και πιο καταστροφικές διαστάσεις: ναρκωτικά -«απόλυτη» διαφυγή-, απολιτικοποίηση, χαβαλές πολύ πρόσφατα κλπ).

Σήμερα, τι αξία μπορεί να έχει μια ταινία του Ερίκ Ρομέρ; Ας μη γενικεύσουμε, γιατί έχει κάνει και διαχρονικά θαυμάσιες ταινίες, αλλά μια ρομαντική ταινία, όπως η «Πολίν Στην παραλία»; Κατ' αρχάς έχει ιστορική αξία! Γιατί απεικονίζει ένα στάδιο και ένα είδος του κινηματογράφου. Υστερα έχει τις αισθητικές της αξίες. Οι οποίες είναι ιδιαίτερα ποιητικές. Εχει ακόμα τις «αγνές», έστω και ανεδαφικές προθέσεις. Η «Πολίν» μιλάει για τον έρωτα. Μιλάει για το «εσωτερικό», το «Ρ» του έρωτα, όπως θα έλεγε, ίσως, ο Ελύτης! (Κανένας πια, το έχουμε όλοι πάρει απόφαση, δεν περιμένει από τον Ερίκ Ρομέρ να μας μιλήσει για το Ιράκ).

Το στόρι της ταινίας, μια παρέα στην παραλία, η οποία φλερτάρει, ερωτεύεται, ζηλεύει, χωρίζει και επανασυνδέεται κλπ, κλπ, είναι, ας πούμε, η αφορμή. Μια αφορμή που δίνει στο Ρομέρ τη δυνατότητα να «φιλοσοφήσει» για τη ζωή και τον έρωτα. Επομένως δεν είναι η «δράση» της ταινίας, η οποία σχεδόν απουσιάζει, αυτή που θα απασχολήσει το θεατή. Αλλά αυτά που λέγονται! Και έχουν να κάνουν, βέβαια, με τι άλλο; Με τον έρωτα!

Η ελαφρότητα των ανθρώπων, λέει ο Ρομέρ, ξεκινάει από τη ματαιοδοξία τους να αρέσουν! Για να το αποδείξει αυτό έφερε ένα φθινόπωρο, σε μια παραλιακή πόλη, τη δεκαπεντάχρονη Πολίν, τη μεγαλύτερη ξαδέλφη της Μαριόν και δυο άντρες, τον σέρφερ Πιερ και τον ερωτομανή Ανρί. Με αυτά τα τέσσερα πρόσωπα σαν εργαλεία, ο Γάλλος σκηνοθέτης και διανοούμενος, θα μας μιλήσει για όλες τις «ανησυχίες» και τις «παραμέτρους» του έρωτα. Τη ζήλια, την ηδονή, την έλξη, την απόρριψη κ.ά. Αν σας ενδιαφέρει η «φιλοσοφία» του έρωτα, τότε θα βρείτε ενδιαφέρουσα την ταινία. Αν όχι, τότε θα βαρεθείτε...

Παίζουν: Αμάντα Λαγκλέτ, Αριέλ Ντομπασλί, Πασκάλ Γκρέγκορι, Φεοντόρ Ατκινέ, Σιμόν ντε Λα Μπροσέ.