Με κατεστραμμένο περίπου το 50% του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας οι διακηρύξεις και οι ανακοινώσεις για αναδάσωση και αποκατάσταση του δάσους περισσεύουν ήδη από τα στόματα όλων των κυβερνητικών αρμοδίων. Τα λόγια όμως από την πράξη απέχουν, πολύ περισσότερο όταν στο παρελθόν έχει αποδειχτεί ότι διάφορα συμφέροντα καλοβλέπουν την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην Πάρνηθα. Ο φόβος οικοπεδοποίησης κομματιών της Πάρνηθας με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά δεν πρέπει να θεωρηθεί αβάσιμος. Και είναι στο χέρι του λαού όλης της Αττικής να μην επιτρέψει στο μέλλον καμία προσπάθεια αλλαγής της μορφής χρήσης με διάφορες επεμβάσεις μη επιτρεπτές με την υπάρχουσα δασική νομοθεσία.

Αν και σε αντίθεση με άλλα δάση της Αττικής, όπως για παράδειγμα στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα δεν υπάρχει ιδιοκτησιακό ζήτημα, η παραχώρηση το 2003 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Καζίνου στην κοινοπραξία επιχειρηματιών «REGENCY CAZINO» άλλαξε τα δεδομένα. Η εταιρεία μαζί με το 49% του καζίνο και το μάνατζμεντ πήρε και 3.000 στρέμματα του εθνικού δρυμού.

Οι προθέσεις της κοινοπραξίας με την αγορά του καζίνο, φάνηκαν αμέσως ανακοινώνοντας τα σχέδια δημιουργίας ξενοδοχειακού συγκροτήματος που φυσικά δε θα μείνει, αν υλοποιηθούν, στα όρια των σημερινών κτιρίων. Μάλιστα, στα πλαίσια αυτά ανάπτυξης του καζίνο η κοινοπραξία είχε ζητήσει με αίτηση στο Δασαρχείο της Πάρνηθας να της επιτρέψει να κάνει διαπλάτυνση του δρόμου για ταχεία κυκλοφορία των αυτοκινήτων αλλά και δημιουργία δρόμου που θα ενώνει το καζίνο με τον Αυλώνα. Το Δασαρχείο ακριβώς επειδή όλη η περιοχή αποτελεί δρυμό δεν επέτρεψε καμία παρέμβαση. Με το νόμο παραχώρησης του καζίνου όμως, η κοινοπραξία κατάφερε να κάνει τσιμέντο τα 51 στρέμματα στο τελεφερίκ, κατασκευάζοντας ένα τεράστιο πάρκινγκ 1.000 θέσεων αυτοκινήτων με κτίριο και υπόγειο. Σχέδια τα οποία υλοποίησε και με τη βοήθεια του ίδιου του Δήμου Μενιδίου και τη συγκατάθεση των παρατάξεων της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) έναντι μάλιστα και υψηλού ενοικίου. Και είναι χαρακτηριστικό, ότι το καζίνο για να κάνει τις παρεμβάσεις στην περιοχή καλύφτηκε με το νόμο της παραχώρησης με αποτέλεσμα το Δασαρχείο να μην έχει καμία απολύτως γνώμη!!!

Και μπορεί στα ορεινά της Πάρνηθας οι παρεμβάσεις να περιορίζονται στις δραστηριότητες του Καζίνο, αλλά έντονο είναι το ενδιαφέρον και για τους πρόποδες. Και συγκεκριμένα, στην περιοχή Αμυγδαλέζα στην οποία ξένη πολυεθνική έχει μια πρώτη συμφωνία με το Δήμο Μενιδίου να της παραχωρηθεί για 100 χρόνια έκταση 2.500 στρέμματα για την κατασκευή πολυχώρου τύπου Ντίσνεϊλαντ. Η συγκεκριμένη περιοχή σήμερα αποτελεί ένα τεράστιο στην πλειοψηφία του δασικό χώρο τον οποίο η προηγούμενη δημοτική αρχή της ΝΔ αναλάμβανε και τη δέσμευση να την αποχαρακτηρίσει. Η αλλαγή της δημοτικής αρχής έχει παγώσει προς το παρόν το θέμα χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει τίποτα.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, ότι ο λαός της περιοχής πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από επιφυλακτικός από τις διακηρύξεις των κυβερνητικών και άλλων αρμοδίων μετά τη φωτιά στην Πάρνηθα. Η πολιτική εμπορευματοποίησης της γης και παράδοσης των φιλέτων για επιχειρηματική εκμετάλλευση, που ακολουθείται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με διαμεσολαβητές τους τοπικούς άρχοντες, δεν εγγυάται ότι το καμένο και μη δάσος θα συνεχίσει να υπάρχει. Η δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, το περασμένο Σάββατο, για επέκταση του Εθνικού Δρυμού σε όλη την περιφέρεια της Πάρνηθας - θέση η οποία διατυπώθηκε και από τους υπεύθυνους του Δασαρχείου - θα μπορούσε να αποτελέσει μια ασπίδα προστασίας και πρόληψης. Θα προστατεύσει ιδιαίτερα και τα 42.000 στρέμματα του Τατοΐου που εκτός των άλλων κυβερνητικών σχεδίων για εκμετάλλευσή τους, κινδυνεύουν και από διάφορους καταπατητές όσο δε δίνονται οι πιστώσεις στο Δασαρχείο για να περιφράξει τα όριά του.