Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε, όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι του «καπνίσει», πόσο μάλλον σε μία άτυπη προεκλογική περίοδο, αλλά και το ψέμα πρέπει - νομίζουμε - να έχει κάποια όρια.
Εκτός κι αν η μνήμη μας έχει εξασθενίσει τόσο πολύ, που δε θυμόμαστε τι έχει κάνει για «τα συμφέροντα των εργαζομένων» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έως και το 2004, της οποίας - πάντα από όσο θυμόμαστε - ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν μέλος.
Μιλάμε για το κόμμα που εισήγαγε τις απαλλαγές των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές, που έβαλε τις βάσεις για την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, που υπονόμευσε τις συλλογικές συμβάσεις με τα «τοπικά σύμφωνα απασχόλησης», που ενίσχυσε τους νόμους του Μητσοτάκη για το Ασφαλιστικό και που ιδιωτικοποίησε όλες τις ΔΕΚΟ.
Επίσης μιλάμε για το κόμμα, του οποίου η παράταξη στη ΓΣΕΕ υπογράφει συμβάσεις με αυξήσεις ευτελισμού των μισθών, για το κόμμα που ξυλοφόρτωνε - ως κυβέρνηση - τους συνταξιούχους όταν απαιτούσαν να μη ζουν με συντάξεις πείνας και για το κόμμα που θέλησε να εφαρμόσει το νόμο Γιαννίτση.
Είναι οι ίδιοι, που, ως αντιπολίτευση, δε διαφώνησαν με την ουσία κανενός αντεργατικού νόμου που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία και απλά καταψήφιζαν τυπικά, υποστηρίζοντας ότι μόνον αυτοί μπορούν να εφαρμόσουν τέτοιους νόμους, αφού είναι ...πιο ικανοί.
Ας είναι βέβαιοι εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη ότι όσο απελπισμένος και να είναι ο κόσμος από την πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης τέτοια παραμύθια δεν μπορεί να τα «χάψει».
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ καταλάβει την ...τεράστια σημασία του Συνεδρίου της ΝΔ και ευτυχώς βρέθηκαν οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες για να μας την εξηγήσουν: Ξεκαθαρίστηκαν - υποστηρίζουν - τα όρια «κράτους» και «κόμματος».