Η γενικότερη ταύτιση πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ βρίσκεται στα «καλύτερά» της στον τομέα του πολιτισμού. Είναι αξιοσημείωτος ο «αγώνας δρόμου» των δύο αυτών κομμάτων να εφαρμόσουν πρώτοι και καλύτερα τις εντολές του κεφαλαίου έτσι όπως αυτές «κωδικοποιούνται» σε επίπεδο ΕΕ.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια μάλιστα και κυρίως μετά την υιοθέτηση της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, αυτή η ταύτιση προκύπτει ακόμη και σε επίπεδο ρητορικής. Αποτέλεσμα το οποίο είναι αναμενόμενο, αφού ο δικομματισμός πρωτοστατεί στη συγκρότηση της «πολιτιστικής» πολιτικής της ΕΕ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των διαπιστώσεων είναι ο τομέας της λεγόμενης «πολιτιστικής χορηγίας», ο οποίος αναδεικνύεται σε βασικό κομμάτι της πολιτιστικής πολιτικής από την πλευρά της οικονομικής της διαχείρισης. Τα δύο κόμματα, τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση, «αλληλοσυμπληρώνονται» και σε αυτό το σημείο με αξιοσημείωτη συνέπεια και συνέχεια.