Μόλις πριν από μια βδομάδα, το βράδυ του Σαββάτου 18 Αυγούστου, ένας 25χρονος μετανάστης από τη Νιγηρία, ο Τόνι Ονουα, σκοτώθηκε πέφτοντας από ύψος 5 μέτρων, στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς, στη Θεσσαλονίκη. Ο νεαρός μετανάστης κέρδιζε το μεροκάματο πουλώντας CD. Το βράδυ εκείνο βρισκόταν σε καφετέρια, στον πρώτο όροφο κτιρίου, όταν αντιλήφθηκε δυο άνδρες με πολιτικά να τον πλησιάζουν. Φίλοι και συγγενείς καταγγέλλουν ότι στο πρόσωπό τους αναγνώρισε δυο αστυνομικούς, οι οποίοι στο παρελθόν τον είχαν «περιποιηθεί», δέρνοντάς τον άγρια. Από το μπαλκόνι της καφετέριας, πήδηξε (;) στο κενό για να ξεφύγει. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος.

Το όνομα του Τόνι Ονουα είναι το τελευταίο που προστέθηκε σε μια μακρά, μακάβρια λίστα. Εκεί όπου κάθε χρόνο καταγράφονται χιλιάδες φτωχοδιάβολοι, από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ανθρωποι διωγμένοι από τις πατρίδες τους για οικονομικούς και πολιτικούς κυρίως λόγους, οι οποίοι, αν δε σακατευτούν ή σκοτωθούν στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα, βρίσκονται αντιμέτωποι με το πιο σκληρό πρόσωπο μιας πολιτικής που μόνο στόχο έχει να εξασφαλίσει φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο. Εκεί είναι που η μοίρα τους τέμνεται με εκείνη των Ελλήνων συναδέλφων τους, όσο και αν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι πολλαπλάσιες, στην προσπάθειά τους να στεριώσουν, να νομιμοποιηθούν, να δουλέψουν και να ζήσουν στη νέα τους πατρίδα.

Ο θάνατος του 25χρονου Νιγηριανού προκαλεί αγανάκτηση. Οπως οργή προκαλούν και τα επίσημα στοιχεία που περιγράφουν την τύχη όσων αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη - φρούριο: 5.742 μετανάστες πέθαναν κατά μήκος των συνόρων της Ευρώπης από το 1988 μέχρι και τον Οκτώβρη του 2006, σύμφωνα μόνο με όσα περιστατικά έχουν καταγραφεί στον Τύπο. Μέσα σ' αυτούς, 449 πέθαναν στο Αιγαίο, ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα, και 474 στην Αδριατική, ανάμεσα σε Αλβανία, Μαυροβούνιο και Ιταλία. Στα ναρκοπέδια, 88 άνθρωποι σκοτώθηκαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος...

Ενα ακόμα στοιχείο: Οταν ο Γολγοθάς της νομιμοποίησης φτάσει στο τέλος, ένας μετανάστης για να κερδίσει τη διετή ανανέωση της άδειας παραμονής, πρέπει να πληρώσει 300 ευρώ στις αρμόδιες υπηρεσίες. Δηλαδή, 1.200 μια τετραμελής οικογένεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα, που με τρόμο και αγανάκτηση στα μάτια περιγράφουν οι ίδιοι οι μετανάστες στα γιαπιά και τα εργοτάξια, στις ανήλιες βιοτεχνίες στα υπόγεια της Πατησίων, στα θερμοκήπια της Ηλείας, σε κάθε γωνιά της χώρας.

Για όλους αυτούς, η πάλη μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι μονόδρομος. Οπως μονόδρομος είναι η καταδίκη των δυνάμεων εκείνων σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, που θέλουν να τους κρατάνε δούλους, φτηνή και αναλώσιμη δύναμη στα γρανάζια της εργοδοτικής κερδοφορίας. Που με κηρύγματα μίσους προσπαθούν να χωρίσουν Ελληνες και μετανάστες εργάτες, ξέροντας καλά πως η κοινή ταξική δράση είναι η μόνη που μπορεί να βάλει τέλος στο πραγματικό έγκλημα της εκμετάλλευσης.