«Προς τα έξω» το βγάζει τελευταία ο Στ. Μάνος (παλαιότερα και ο Κ. Μητσοτάκης), αλλά απηχεί τη βούληση ισχυρών τμημάτων της πλουτοκρατίας: Να μην υπάρξει αυτοδυναμία στις επικείμενες εκλογές ώστε να υποχρεωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν μαζί τους για να δώσουν «λύσεις», εννοείται αντιδραστικές, στα μεγάλα προβλήματα. Οπως δηλώνει σε κάθε δημόσια εμφάνισή του ο «ανεξάρτητος» νεοφιλελεύθερος σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ, τα δύο μεγάλα κόμματα είναι τα πιο συγγενή - πολιτικά και ιδεολογικά - μεταξύ τους και ο λαός πρέπει να τα εξαναγκάσει με την ψήφο του να συνεργαστούν. Προκειμένου μάλιστα να επιτευχθεί ο στρατηγικός αυτός στόχος, ο Στ. Μάνος δε διστάζει να προτρέπει τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν «τα μικρά κόμματα», εκτιμώντας ότι η πρόσκαιρη ενίσχυσή τους «δεν αλλάζει τα πράγματα». Ακαταμάχητη η λογική του Στ. Μάνου (και όχι μόνο), εκτός από μία μόνο «λεπτομέρεια»: Τα πράγματα αλλάζουν στο βαθμό που υπάρξει αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Τότε υπάρχει ποιοτική αλλαγή. Τότε η δύναμη αντίστασης του λαού αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του αντίπαλου δέους στο συνασπισμένο δικομματισμό. Τότε μπορούν να ανοίξουν διάπλατα τις προοπτικές για να τεθεί το θέμα της εξουσίας, της λαϊκής εξουσίας.