H συγκλονιστική είδηση για το θάνατο του Αντόνιο Πουέρτα, 22χρονου παίκτη της Σεβίλης, που είχε σαν συνέπεια την αναβολή του αγώνα της ομάδας με την ΑΕΚ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ (θα γίνει αύριο στις 21.45 στο ΟΑΚΑ), άφησε τους πάντες άφωνους. Ο τρόπος που εξελίχθηκαν τα γεγονότα ήταν τραγικός, με τον παίκτη να καταρρέει αρχικά στον αγώνα για το πρωτάθλημα Ισπανίας με τη Χετάφε, να οδηγείται στα αποδυτήρια (όπου ξανά κατέρρευσε) και, τελικά, να εισάγεται στην Eντατική κλινικά νεκρός. Μέχρι την Τρίτη το μεσημέρι, όπου το δράμα ολοκληρώθηκε με τον νεαρό παίκτη να αφήνει την τελευταία του πνοή. Η διάγνωση των γιατρών για το συμβάν ανέφερε «καρδιομυοπάθεια», η οποία δεν είχε ανιχνευτεί και τον οδήγησε σε καρδιακή προσβολή και μετέπειτα σε εγκεφαλοπάθεια. Το περιστατικό του διεθνή Ισπανού ποδοσφαιριστή ήρθε να προστεθεί στη μαύρη λίστα των ποδοσφαιριστών (αλλά και σε εκείνη των αθλητών), που τα τελευταία χρόνια χάνουν τη ζωή τους εντός αγωνιστικού χώρου. Σε μια λίστα, που δυστυχώς οι παρουσίες σ' αυτήν αυξάνονται δραματικά. Και πέρα από τα αμιγώς παθολογικά αίτια από τα οποία μπορεί να υποφέρει (χωρίς να το ξέρει ή να έχουν ανιχνευτεί στις καθιερωμένες εξετάσεις), ή την άτυχη στιγμή (το λεγόμενο έμφραγμα του αθλητή θεωρείται από τα πλέον θανατηφόρα), υπάρχουν κάποιες πτυχές που χρήζουν ανάλυσης όσον αφορά την αύξηση των θυμάτων. Το γεγονός μάλιστα ότι, όπως αποδείχτηκε, ο Πουέρτα είχε πάθει μια μορφή ανακοπής στον περσινό φιλικό με την Μπανταχόθ και ο ίδιος ποτέ δεν το είπε στους γιατρούς της ομάδας, αλλά ούτε και οι τελευταίοι το ανακάλυψαν (;) στις καθιερωμένες εξετάσεις, ίσως να μην είναι απλά τυχαία περιστατικά. Αντίθετα, να υπάγονται σε μια γενικότερη αλυσίδα συμπεριφορών, που επιβάλλει το συγκεκριμένο σύστημα.

Ο σημερινός αθλητισμός αποτελεί το πλέον εμπορεύσιμο προϊόν γι' αυτούς που κινούν τα νήματα. Και η επιτυχία είναι το αποκορύφωμα για την καλύτερη πώληση. Η πίεση που ασκείται προκειμένου να έρθει αυτή μεταφέρεται και στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές που είναι υπεύθυνοι γι' αυτό. Η χαρά της συμμετοχής, η άθληση, η ψυχαγωγία είναι όροι που πλέον ανήκουν στη μυθολογία του αθλητισμού. Η σημερινή πραγματικότητα επιζητά το στυγνό επαγγελματισμό, ακόμα και από 17χρονα ή 20χρονα παιδιά. Ο κάθε αγώνας μεταβάλλεται σε έναν αγώνα στρες και άγχους γι' αυτούς που θα πρέπει να είναι στο τέλος ο νικητής. Διαφορετικά, τα πράγματα ίσως να γίνουν άσχημα για κάποιους, εάν δεν μπορέσουν να τα καταφέρουν (εκτός 11άδας, διακοπή συμβολαίου κτλ.). Από τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του, ένα παιδί ξέρει ότι η νίκη, η κατάκτηση των τροπαίων, η πραγματοποίηση των στόχων είναι ο αυτοσκοπός, αφού οι ομάδες λειτουργούν με την καπιταλιστική λογική των πολυεθνικών για την αύξηση των κερδών. Και αυτός σαν υπάλληλος θα πρέπει να κάνει τα πάντα. Αλλωστε, ο σημερινός ανταγωνισμός για μια θέση δίνει το δικαίωμα σ' αυτούς που τον προσέλαβαν (αγόρασαν) να του πουν πολύ εύκολα το ...υπάρχουν αλλού πορτοκαλιές.

Ενας άλλος τομέας που επιβαρύνει σήμερα τη ζωή των ποδοσφαιριστών είναι αυτός της κούρασης. Η τάση για αύξηση των εσόδων έκανε αυτούς που διοικούν το σύγχρονο ποδόσφαιρο (παράγοντες, ομοσπονδίες, πολυεθνικές, χορηγούς) να βρουν καινούριους δρόμους στρωμένους με πακτωλούς εκατομμυρίων δολαρίων. Ενας από αυτούς είναι η αύξηση των αγώνων είτε με την επίσημη μορφή τους στις διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις είτε με την ανεπίσημη, τη λεγόμενη νεκρή περίοδο, το καλοκαίρι. Οι περιοδείες των ομάδων (συλλόγων ή εθνικών) σε παρθένες αγορές όσον αφορά το ποδόσφαιρο για παράδειγμα (ΗΠΑ, Ασία,) την περίοδο της προετοιμασίας σε συνδυασμό και με τις επίσημες υποχρεώσεις οδηγεί τους περισσότερους ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται ασταμάτητα. Για παράδειγμα, από πέρσι που ήταν το Μουντιάλ της Γερμανίας μέχρι σήμερα που αρχίζει η επίσημη αγωνιστική χρονιά υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν ξεκουραστεί καθόλου από τις υποχρεώσεις είτε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημά τους είτε με το σύλλογό τους. Οι συχνοί τραυματισμοί, η μέτρια απόδοση είναι τα δυο πρώτα περιστατικά της κούρασης, κανείς, όμως, δεν μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση και της μοιραίας κατάληξης. Αλλωστε, έστω και εάν κάποιοι το ξεχνάνε, οι ποδοσφαιριστές - ρομπότ δεν έχουν ακόμα εφευρεθεί...

Και μπορεί ο ποδοσφαιριστής - ρομπότ που θα έλυνε τα χέρια αυτών που μετρούν εκατομμύρια πίσω από τις ενέργειες των παικτών να μην έχει ανακαλυφθεί ακόμα, από την άλλη, όμως, ο δρόμος της αύξησης των εσόδων δεν μπορεί να περιμένει την τεχνολογία. Ετσι με τις υπάρχουσες συνθήκες θα πρέπει να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Οπως, για παράδειγμα, η χρήση αναβολικών ουσιών. Η κούραση που πρέπει να ξεπεραστεί, η γρήγορη αύξηση των σωματικών δυνάμεων (αφού η προπόνηση είναι χρονοβόρα), ώστε να είναι έτοιμος ο παίκτης την κρίσιμη στιγμή βρίσκει διέξοδο στη χρήση ουσιών. Το σύστημα το επιβάλλει έστω και αν, όταν συλληφθεί ο παίκτης να έχει παρανομήσει, οι ευθύνες βαραίνουν μόνον αυτόν. Και βέβαια πολλές είναι οι περιπτώσεις που το συγκεκριμένο μονοπάτι δεν έχει γυρισμό. Ακόμα και εάν το τέλος δεν έρθει απευθείας από τη χρήση αναβολικών, οι επιπτώσεις που έχει στον οργανισμό ενός αθλητή είναι πάρα πολλές. Που μπορεί να έρθουν ανά πάσα στιγμή...