Κανείς επίσης δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι πέρα από αυτά απαιτούνται σημαντικά έργα υποδομών για την «επόμενη μέρα» και για την ανασυγκρότηση των περιοχών αυτών, με στόχο να παραμείνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στα χωριά τους και να συνεχίσουν να εργάζονται ασφαλείς.

Εργα υποδομών, που θα προστατεύουν το βιος τους, που θα αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής τους, που θα ανακόψουν την οποιαδήποτε τάση ερημοποίησης της υπαίθρου.

Πριν καλά καλά, όμως, κατακαθίσουν τα αποκαΐδια των τραγικών πυρκαγιών που έντυσαν στα μαύρα τη μισή σχεδόν Ελλάδα, άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας όλο και νέες αποκαλύψεις για επιχειρηματικά σχέδια, που έχουν τη στήριξη και την υποστήριξη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ετοιμάζονται να αλλάξουν τελείως τα παραγωγικά πρότυπα των πυρόπληκτων περιοχών.

Σχέδια που, φυσικά, δεν επιδιώκουν την «ανασυγκρότηση» των περιοχών αυτών σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά έχουν ως μόνο στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που θέλει τώρα να εκμεταλλευτεί και τα αποτελέσματα της εθνικής αυτής τραγωδίας, αγοράζοντας μεγάλες εκτάσεις καμένης γης «για ένα κομμάτι ψωμί», οι οποίες βέβαια αργότερα θα μετατραπούν σε «φιλέτα»...

Το ερώτημα, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα: Υποδομές για ποιον; Για το λαό ή για το κεφάλαιο; Για την ενίσχυση των πυροπαθών λαϊκών στρωμάτων ή για τη διευκόλυνση αυτών των κερδοσκοπικών σχεδίων;

Το ΚΚΕ απαντά απερίφραστα «για το λαό», ενώ τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρονται - παρά τις προεκλογικές τους «φιλολαϊκές» εξαγγελίες - μόνο για τα συμφέροντα όσων επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν και αυτή τη συγκυρία για να κάνουν μπίζνες στα καμένα, να ισοπεδώσουν, να αρπάξουν, να λεηλατήσουν...

Είναι κοινή πεποίθηση ότι η βασική αιτία της μεγάλης έκτασης που πήραν οι πυρκαγιές και οι καταστροφές (με πιο τραγικό γεγονός το θάνατο 73 ανθρώπων τούτο το καλοκαίρι) έχει ως αφετηρία τις πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, όχι μόνο στον τομέα της προστασίας των δασών, αλλά και γενικότερα. Πρόκειται ασφαλώς για πολιτικές που θέτουν ως προτεραιότητα την καπιταλιστική ανάπτυξη, την κερδοφορία του κεφαλαίου, την παράδοση της γης (δασών, ακτών και άλλων πολύτιμων οικοσυστημάτων) στους κερδοσκόπους.

Πολιτικές που οδήγησαν και οδηγούν σε τεράστια συσσώρευση πλούτου σε λίγους και στη δημιουργία μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο και που σήμερα απαιτούν μέτρα και ρυθμίσεις για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Και είναι βέβαιο ότι μετά τις 16 Σεπτέμβρη αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Είτε με τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ, είτε με τον αντιδραστικό «εκσυγχρονισμό» του ΠΑΣΟΚ και των άλλων δυνάμεων του ευρωμονοδρόμου θα συνεχιστεί η στήριξη αυτών των πολιτικών.

Οπως αποδείχτηκε και κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού με τις μεγάλες φωτιές, ο ελληνικός λαός ήταν και παραμένει ανοχύρωτος. Γι' αυτό και απαιτείται - όπως επισήμανε σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα - δημόσια υλικοτεχνική και κοινωνική υποδομή, που να πληρώνει το κράτος και η πλουτοκρατία χωρίς μετακύληση των εξόδων στις πλάτες του λαού με άμεσους ή έμμεσους φόρους και μισθούς λιτότητας. Ειδικότερα απαιτείται:

• Η προστασία των δασών, των ορεινών όγκων, του φυσικού περιβάλλοντος. Για να γίνει αυτό πρέπει να συσταθεί ένας ενιαίος δημόσιος φορέας διαχείρισης δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Να δοθούν τα απαραίτητα κονδύλια για προληπτικά έργα και μέτρα, όπως αυτά της οργανωμένης δασοφύλαξης, της δημιουργίας δασικών δρόμων κ.ά. για τα οποία σήμερα οι δαπάνες είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές. Να προσληφθεί το απαραίτητο προσωπικό, που σήμερα δεν καλύπτει ούτε καν τις οργανικές θέσεις. Να καταρτιστεί επιτέλους το Δασολόγιο και το Εθνικό Κτηματολόγιο, που κοντεύει να καταντήσει σε «Εθνικό Καταπατολόγιο». Να γίνουν μελέτες και έργα αναδάσωσης των καμένων εκτάσεων. Να περάσουν στο Δημόσιο δάση που διεκδικούν ιδιώτες, όπως οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί και η Εκκλησία. Πριν απ' όλα απαιτείται να καταργηθούν όλοι οι δασοκτόνοι νόμοι και να σταματήσουν οι καταστρεπτικές αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος.
• Η ορθολογική διαχείριση του νερού, μέσα από την εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής, με τον αποκλεισμό κάθε είδους ιδιωτικοποίησης του φυσικού αυτού αγαθού, με την εκτέλεση των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων ανάπτυξης - συντήρησης των δικτύων, έτσι ώστε να μην πίνουμε μολυσμένο νερό, όπως γίνεται με τους κατοίκους των Οινοφύτων, και να μην υποφέρουμε από τη λειψυδρία, όπως συμβαίνει σήμερα με τον κάμπο της Θεσσαλίας και με πολλά νησιά μας.
• Η αντισεισμική θωράκιση. Στη χώρα μας σημειώνονται κάθε χρόνο οι περισσότεροι σεισμοί από όλη την Ευρώπη. Απαιτείται άμεσα και σχεδιασμένα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με την αντισεισμική ενίσχυση, πριν απ' όλα, των δημόσιων χώρων (π.χ. νοσοκομεία, εκπαιδευτήρια), χώροι που ζει η νεολαία (φροντιστήρια, διασκεδαστήρια), χώροι εργασίας (εργοστάσια, βιοτεχνίες) ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα όπως της ΡΙΚΟΜΕΞ και της ΦΑΡΑΝ. Να εξασφαλιστούν ελεύθεροι χώροι, που θα λειτουργήσουν ως διέξοδο διαφυγής σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
• Η αντιπλημμυρική προστασία. Ιδιαίτερα τώρα μετά τις μεγάλες πυρκαγιές, απαιτείται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός για τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος, παίρνοντας υπόψη: Την αυξημένη απορροή των όμβριων υδάτων, λόγω μείωσης της δασοκάλυψης. Την αυξημένη παροχή φερτών υλών. Τη μείωση της διατομής των φυσικών ρεμάτων ή την πλήρη εξαφάνισή τους λόγω παράνομης δόμησης. Την κατασκευή των απαραίτητων έργων. Ενας σχεδιασμός, που θα παρακολουθείται και θα αναθεωρείται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ενας σχεδιασμός με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα κατασκευής των απαιτούμενων έργων και με τη δέσμευση των απαραίτητων κονδυλίων, όχι όπως γίνεται με τις εξαγγελίες που παραμένουν στα λόγια.
• Η ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων, με τον αποκλεισμό των ιδιωτικοποιήσεων και της καρκινογόνας και πανάκριβης καύσης, που αποτελεί και το μεγαλύτερο εχθρό της ανακύκλωσης. Να σταματήσει το αίσχος των 3.500 ενεργών ή ανενεργών ανεξέλεγκτων χωματερών, που αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία και τα δάση. Η εφαρμογή μιας δίκαιης χωροταξικά κατανομής με αντικειμενικές επιστημονικές μελέτες, με διαλογή στην πηγή και ανακύκλωση, με ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, με σταθμούς μεταφόρτωσης, με εργοστάσια μηχανικής ανακύκλωσης και χώρους υγειονομικής ταφής των υπολειμμάτων.
• Η εφαρμογή προγραμμάτων σύγχρονης λαϊκής στέγης και αναβάθμισης - ανάπλασης των υποβαθμισμένων περιοχών. Εξασφάλιση των απαραίτητων ελεύθερων χώρων, που τώρα παραδίδονται στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και των άλλων αναγκαίων έργων υποδομής, όπως τα δίκτυα αποχέτευσης κλπ. Μόνο έτσι μπορεί να σταματήσει η αυθαίρετη δόμηση που ταλανίζει για δεκαετίες τη χώρα μας.
• Η ανάπτυξη κοινωνικής υποδομής για την εξυπηρέτηση της λαϊκής οικογένειας, με εξειδίκευση στη νεολαία, τις γυναίκες και την τρίτη ηλικία, όπως παιδικοί σταθμοί, Κέντρα Υγείας, σχολεία κ.ά.
• Η παράδοση των δημόσιων ακτών και παραλιών στο λαό, που σήμερα τις έχει μαντρώσει η επιχειρηματική ασυδοσία.

Ολα αυτά θα πρέπει ασφαλώς να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου για το λαό, που πρέπει να υπερασπιστεί τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Δεν έχει άλλη επιλογή παρά να βάλει φραγμό σ' αυτόν τον καταστροφικό δρόμο που χαράζουν και στον οποίο θέλουν να τον παρασύρουν τα κόμματα του δικομματισμού με την πολιτική τους. Εδώ και τώρα πρέπει να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, να παλέψει από καλύτερες θέσεις για την αλλαγή αυτής της πολιτικής.