«Η "υποκειμενική παραφροσύνη" του Δον Κιχότη είναι εντελώς αντίθετη από την "αντικειμενική παραφροσύνη", την οποία του προσάπτουν όλοι αυτοί που τον περιβάλλουν. Και ιδιαίτερα με το σκεπτικισμό τους οι άνθρωποι της αριστοκρατίας της Μαδρίτης. Στην πραγματικότητα, του αποδίδουν την παραφροσύνη που οι ίδιοι έχουν, χωρίς να το ξέρουν, όπως "ο άφρων πλούσιος" της παραβολής. Και όπως σήμερα πολλοί "κατέχοντες" τα πλούτη και "εκλεκτοί" μεταξύ των ανθρώπων ή εξουσιαστές λαών που εξοντώνουν μ' εξωφρενική βία άλλους λαούς».
Υποκειμενική παραφροσύνη και κοινωνικό καθεστώς, ιδεαλισμός και ρεαλισμός, θεωρία και πράξη, απώλεια και σωτηρία και τέλος, αγάπη κραταιά ως ο θάνατος... Αξονες μιας νοητής συνομιλίας των πέντε μεγάλων στοχαστών με την ιπποτική μορφή του Θερβάντες. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μαΐστρος».