Το Προεδρικό Διάταγμα 164 της ΝΔ που στέρησε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλιά από εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχους είναι απολύτως σύμφωνο με την περίφημη, πλέον, αντεργατική κοινοτική οδηγία 70/1999. Αυτό ξεκαθάρισε, για άλλη μια φορά, ρητά και κατηγορηματικά, στις 4 Σεπτέμβρη 2007, η Ευρωπαϊκή Ενωση διαψεύδοντας και πάλι τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Συνασπισμό που ισχυρίζονται ότι η οδηγία αντιμετωπίζει το πρόβλημα των συμβασιούχων προς όφελός τους! Πολύ περισσότερο, αυτό που δεν κάνει η οδηγία είναι να υπερασπίζεται τη μόνιμη και σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα.

Η απάντηση του Βλαντιμίρ Σπίντλα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε σχετική ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, αποτελεί κόλαφο για την προσπάθεια των κομμάτων του ευρωμονόδρομου να εγκλωβίσουν προεκλογικά εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχους. Υπερασπιζόμενος της οδηγίας, ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητάει να μάθει «Πώς σχολιάζει η Επιτροπή την προφανή άρνηση της Ελλάδας να εφαρμόσει την οδηγία 1999/70/ΕΚ; Θα παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;».

Στην απάντησή του (η ευθύνη της μετάφρασης ανήκει αποκλειστικά στον ΣΥΝ), ο Επίτροπος της ΕΕ δεν κρύβει λόγια για τις καθαρά αντεργατικές προθέσεις της ΕΕ και της εν λόγω οδηγίας, λέγοντας ότι:

• «H οδηγία 1999/70 σχετικά με συμβάσεις ορισμένου χρόνου απαιτεί τα κράτη - μέλη να λάβουν μέτρα τα οποία θα εμπόδιζαν την κατάχρηση των συγκεκριμένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Τα κράτη - μέλη όμως δε χρειάζεται να αλλάξουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν άλλα θετικά μέτρα, τα οποία θα αποτρέψουν οποιαδήποτε κατάχρηση ή κατά περίπτωση θα έκαναν κυρώσεις σε τέτοιου είδους καταχρήσεις».

Είναι φανερό ότι η οδηγία δεν επιβάλλει καμιά απολύτως μετατροπή οποιασδήποτε σύμβασης σε αορίστου χρόνου, όπως ψευδώς ισχυρίζεται επί χρόνια ο ΣΥΝ.

• «Η Ελλάδα ενσωμάτωσε την προαναφερόμενη Οδηγία με το ΠΔ 164/2004 για το δημόσιο τομέα. Η Επιτροπή έκανε εις βάθος ανάλυση και κατέληξε ότι συνάδει με τις απαιτήσεις της Οδηγίας».

Η επιτροπή εκτιμά καθαρά ότι το Διάταγμα Παυλόπουλο είναι σύννομο με την Κοινοτική Οδηγία. Και κατ' επέκταση είναι σύννομο με τη στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ για δουλιά χωρίς δικαιώματα, για διαρκή εργασιακή ομηρία.

Ακόμα, για την απόφαση του Αρείου Πάγου να απαγορεύσει τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου και για την οποία ο ευρωβουλευτής διαμαρτύρεται, προσδοκώντας παρέμβαση της ΕΕ, ο Επίτροπος επισημαίνει πως το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει αποφασίσει ότι:

• «Η ερμηνεία των συγκεκριμένων εθνικών διατάξεων δεν υπόκειται της δικαιοδοσίας του, υπόκεινται στα ελληνικά δικαστήρια να ερμηνεύσουν τις δεδομένες εργασιακές ρυθμίσεις και να καθορίσουν εάν αυτές οι ρυθμίσεις συνάδουν με τις απαιτήσεις της Οδηγίας σχετικά και να ληφθούν τα αντίστοιχα μέτρα για να αποφεύγεται κατάχρηση μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου (...). Το Ανώτατο Ελληνικό Δικαστήριο (σ.σ. ο Αρειος Πάγος) αποφάνθηκε το 2007 και ακύρωσε ουσιαστικά προηγούμενη νομολογία και επιβεβαιώθηκε και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι θα πρέπει τα εθνικά Δικαστήρια να εφαρμόζουν και να ερμηνεύουν τη νομοθεσία και ιδιαίτερα την οδηγία 1999/70 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας».

Επί της ουσίας, ο επίτροπος νίπτει τας χείρας του για τις όποιες νομικές διαδικασίες στην Ελλάδα, λέγοντας λίγο πολύ ότι το ζήτημα από πλευράς ΕΕ έχει λήξει, σε βάρος ασφαλώς των συμβασιούχων.

Αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα απ' όλα τα παραπάνω είναι ότι άλλη λύση για τους συμβασιούχους πέρα από την πολιτική απόφαση για μετατροπή όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου δεν υπάρχει. Λύση που περνάει αναπόφευκτα μέσα από τη διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλιάς με πλήρη δικαιώματα. Μέσα από την πολιτική καταδίκη των κυβερνήσεων που δημιούργησαν το πρόβλημα των συμβασιούχων.

Αλλά και εκείνων των δυνάμεων, όπως ο ΣΥΝ, που όχι μόνο ενέκριναν την απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ψηφίζοντας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το σχετικό άρθρο στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 και τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν αυταπάτες και νεφελώματα για τις προθέσεις και τον αντεργατικό χαρακτήρα της ΕΕ.