«Ο 21ος αιώνας, οι πρώτες δεκαετίες του, δε θα είναι ίδιες με τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Οι λαοί θα αντεπιτεθούν γιατί η ιστορία βαδίζει μπροστά».

«Νέοι και νέες,

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Σύντροφοι και Συντρόφισσες

Εγινε και φέτος πραγματικότητα το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "ΟΔΗΓΗΤΗ", ύστερα από την τολμηρή απόφαση του ΚΣ της ΚΝΕ να πάει κόντρα στις όποιες δυσκολίες προκάλεσε η αναβολή του λόγω εκλογών, η αβεβαιότητα των καιρικών συνθηκών, οι διπλές εξετάσεις των φοιτητών και των σπουδαστών.

Δεν ήταν μια μάχη 30 ημερών, όσο κρατά η τυπική προεκλογική περίοδος. Το Κόμμα και η ΚΝΕ ξεκινήσαμε μια μεγάλη πανελλαδική πολιτική εκστρατεία, από την άνοιξη ακόμα, και ενώ την ίδια ώρα οφείλαμε να είμαστε παρόντες και παρούσες σε όλα τα μέτωπα πάλης.

Του χρόνου το 34ο Φεστιβάλ θα είναι διαφορετικό, καθώς θα οργανωθεί από κοινού από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ως κορυφαίο γεγονός των εκδηλώσεων για τα 90χρονα του Κόμματος 1918-2008.

Στις 18 Νοέμβρη 2007, σε ένα μήνα δηλαδή, ξεκινάμε τον επίσημο εορτασμό. Εδώ στον Πειραιά ιδρύθηκε το ΚΚΕ ως ΣΕΚΕ, άνοιξε η σελίδα της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για ένα χρόνο θα έχουμε την ευκαιρία να διδαχθούμε από την ιστορία του Κόμματος, να ανοίξουμε πλατιά συζήτηση με τη νεολαία, ώστε τα συμπεράσματα και τα διδάγματα του χθες να γίνουν πολύτιμο εφόδιο για τα νέα και σύνθετα προβλήματα που ορθώνονται μπροστά μας.

Μαζί με την επέτειο του Κόμματος γιορτάζουμε και τα 90χρονα της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης, που άλλαξε κυριολεκτικά τον κόσμο, όπως σωστά λέγεται.

Κομμουνιστικά κόμματα από όλο τον κόσμο συνεχίζουμε να συναντιόμαστε, να συζητάμε για την επικαιρότητα του σοσιαλισμού, αλλά και τα συμπεράσματα από την οικοδόμησή του τον 20ό αιώνα. Ανοίγουμε δρόμο για την αναζωογόνηση και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Το ΚΚΕ ήταν και είναι ο σύγχρονος φάρος προβολής και διάδοσης των ηρωικών παραδόσεων του λαού και της νεολαίας. Πάντα στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων, χωρίς όρια προσφοράς, δίχως δισταγμό για θυσίες. Αταλάντευτος υπερασπιστής του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής προοπτικής, αδιάλλακτος αντίπαλος του ιμπεριαλισμού.

Είμαστε στην άλλη όχθη και πάντα απέναντι στα παραδοσιακά πολιτικά στηρίγματα του καπιταλιστικού συστήματος και τους νέους συμμάχους του. Ολοι αυτοί χρησιμοποιούν κάθε μέσο, προκειμένου να διαδώσουν στη νεολαία ότι το μέλλον της είναι ο καπιταλισμός. Με πρόσχημα τα όποια λάθη έγιναν στο σοσιαλισμό στην πρώτη και πρωτόγνωρη απόπειρα για την οικοδόμησή του.

Το 33ο Φεστιβάλ το αφιερώνουμε στα παιδιά των περιοχών που υπέστησαν ανυπολόγιστες ζημιές από τις εγκληματικές πυρκαγιές, με θύματα και μικρούς μαθητές και μαθήτριες. Υποσχόμαστε να είμαστε δίπλα τους, μαζί τους, για την πλήρη και πραγματική επίλυση των προβλημάτων τους. Θα είμαστε στο πλευρό τους, καθώς απειλούνται με εκτόπιση από τη γη τους και τις καλλιέργειές τους. Θα είμαστε δίπλα τους ώστε να μην υποκύψουν σε εκβιασμούς και παραπλανητικές υποσχέσεις που μοιράζει η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα οι επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται να κερδίσουν πάνω στα αποκαΐδια, να αλλάξουν τον παραγωγικό τύπο της περιοχής με τον λεγόμενο αγροτοτουρισμό τους.

Στο σημερινό Φεστιβάλ τιμάμε τον Τσε Γκεβάρα, τον αγώνα του λαού της Κούβας, της Βενεζουέλας, τα κινήματα στο Μεξικό και στις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής».

«Σήμερα», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «όλοι μαζί, χαιρόμαστε και γιορτάζουμε την επιτυχία που σημείωσε το Κόμμα μας στην εκλογική μάχη. Μια επιτυχία που περικλείει δυναμική την οποία έχουμε ευθύνη να αξιοποιήσουμε προς όφελος της ταξικής πάλης, προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, προς όφελος των νέων, των παιδιών μας. Είμαστε το μοναδικό κόμμα που σταθερά δυναμώνουμε, στεριώνουμε και διευρύνουμε τις όποιες κατακτήσεις έχουμε στη δράση μας, στις πολιτικές αναμετρήσεις, στον ιδεολογικό αγώνα, στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα, στο κίνημα της νεολαίας. Δεν έχουν πάρει τα μυαλά μας αέρα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Κάθε βήμα εμπρός σημαίνει νέες ευθύνες, νέες απαιτήσεις, νέα προβλήματα προς επίλυση. Τα διατεταγμένα παπαγαλάκια προσπάθησαν να υποβιβάσουν τη σημασία της εκλογικής ανόδου του ΚΚΕ, θεωρώντας ότι η αύξησή του οφείλεται στην ψήφο απλής διαμαρτυρίας. Αν το κίνητρο ήταν μια θολή και προσωρινή διαμαρτυρία, οι ψηφοφόροι είχαν άλλα κόμματα να επιλέξουν. Κόμματα που έχουν την ανοχή του συστήματος, καθώς αυτό δεν τους φοβάται μακροπρόθεσμα. Εμάς μας μετράνε αλλιώς, κυρίως γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να μας βάλουν στο χέρι. Δεν πατάμε σε δύο βάρκες. Δεν κοροϊδεύουμε κανένα λέγοντας ότι είμαστε, τάχα, πολυσυλλεκτικοί. Η πολυσυλλεκτικότητα είναι μια απάτη.΄Η θα είσαι με το κεφάλαιο ή με τους εργαζόμενους, ή θα είσαι με τα μονοπώλια ή με το λαό.

Οι περισσότεροι από αυτούς που έριξαν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, ανάμεσά τους ένα σημαντικό ποσοστό νέων σε ηλικία, εργαζομένων και φοιτητών, γνώριζαν πολύ καλά τι είναι και τι θέλει το Κόμμα. Ξεπέρασαν διαφορετικές αντιλήψεις, διαφωνίες, όλο το σύστημα των προκαταλήψεων που καλλιεργείται χρόνια τώρα και ιδιαίτερα στη δύσκολη τελευταία 20ετία. Με όλους αυτούς θέλουμε να συναντηθούμε, με εκείνους που καταλαβαίνουν ότι δεν αξίζει να χαθεί χρόνος για νέα τάχα εγχειρήματα και πειράματα. Να συναντηθούμε στους αγώνες, στα μέτωπα συσπείρωσης, στο διάλογο για την εναλλακτική λύση. Ελάτε μαζί μας, ξέρετε ποιοι είμαστε, κανέναν αγώνα δε θα αφήσουμε στη μέση. Ακόμα και αν έχετε ερωτήματα και διαφωνίες, μπορείτε να μας εμπιστευτείτε, δε θα αισθανθείτε αύριο ή μεθαύριο προδομένοι, εξαπατημένοι.

Οπως και αν έχει το πράγμα, σε κάθε περίπτωση σήμερα η ψήφος στο ΚΚΕ απαιτεί πιο βαθιά συνείδηση, πιο τολμηρή στάση, περισσότερα κριτήρια. Ούτε ήμασταν ούτε μπορεί να είμαστε το Κόμμα των εύκολων λύσεων, των εντυπώσεων. Ανοικτά και καθαρά θέσαμε στην εκλογική μάχη τις θέσεις μας για τα άμεσα καθημερινά προβλήματα, αλλά δε μείναμε εκεί. Καταδείξαμε ότι αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά της πάλης για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, από τη σκοπιά ριζικών ανατροπών. Θέσαμε το ζήτημα της προοπτικής, της λαϊκής εξουσίας. Είμαστε το Κόμμα που ανοικτά και καθαρά, τεκμηριωμένα βροντοφωνάξαμε: Οχι και στους δυο, δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ.

Ημασταν και είμαστε το μόνο κόμμα που μια ανάσα μπροστά στην κάλπη ενημερώναμε το λαό ότι πρέπει να είναι πανέτοιμος να αντιμετωπίσει τα σενάρια της αντιλαϊκής κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς συνεργασίας, όπως αποκαλούνται οι μεταμφιέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος».

«Μετεκλογικά», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ξέσπασε η υποβόσκουσα κρίση στο ΠΑΣΟΚ, μια κρίση που, έτσι και αλλιώς, ανεξάρτητα πώς θα διευθετηθεί, θα ασκήσει επίδραση στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΛΑ.Ο.Σ. Το υπόβαθρο της κρίσης στη σοσιαλδημοκρατία, και εδώ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν είναι διαμάχη απλά για τις καρέκλες, ούτε η ουσία της βρίσκεται στις όποιες προσωπικές αρχηγικές φιλοδοξίες. Πρόκειται για κρίση στρατηγικής της σοσιαλδημοκρατίας. Της σοσιαλδημοκρατίας, που για πολλά χρόνια άσκησε κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η ανερχόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια επηρεάζει το ΠΑΣΟΚ, όμως οι αναζητήσεις εντός, δεν ξεπερνάνε τα εσκαμμένα, απασχολούνται κυρίως με το πώς θα διασκεδαστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Αποδεικνύεται ότι μέσα στους κόλπους των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, δεν μπορεί να προκύψει πραγματική αντιπαράθεση, παρά μόνο αναζητήσεις μπροστά στο φόβο της ανόδου της ταξικής πάλης. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να εναποθέσουν την ελπίδα τους στις άλφα ή βήτα εξελίξεις έλθουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι τρεις υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούν τους ίδιους όρους: "πατριωτισμός", "αριστερά", "ανανέωση" και "ανατροπή", ώστε να συγκινήσουν τα μέλη, φίλους, όσους νοσταλγούν τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Την ίδια ώρα απέδειξαν ότι οι όροι αυτοί είναι εντελώς προσαρμοσμένοι στη σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι και όλοι οι υποψήφιοι έκαναν την πιο ανώδυνη, επιφανειακή, επιδερμική κριτική στη ΝΔ. Αναζητήσεις και διαφωνίες εμφανίζονται σε όλη την Ευρώπη και σε φιλελεύθερα κόμματα. Τα αστικά κόμματα συνειδητοποιούν ότι σε πολλές χώρες δεν μπορούν να διαχειρίζονται τις τύχες και τις ανάγκες του συστήματος με τον ίδιο τρόπο που έκαναν πριν. Αναζητούν τρόπους να κρατήσουν κραταιό το πολιτικό σύστημα, οι κυβερνητικές αλλαγές να μην απειλούν τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Μακροχρόνια κρίση στον ένα ή τον άλλο βαθμό περνάνε και ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη, όπως και μερικά μετακομμουνιστικά αυτοαποκαλούμενα ανανεωτικά κόμματα, κόμματα του οπορτουνισμού. Επιδιώκουν από τη μια μεριά τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, από την άλλη προβληματίζονται πώς θα διατηρήσουν δεσμούς με το λαό. Προβάλλουν ξεπερασμένα σοσιαλδημοκρατικά ή και σοσιαλίζοντα συνθήματα, τελικά βεβαίως ζουν μέσα σε μια αντίφαση που δεν μπορεί να επιλυθεί με τις στρατηγικές επιλογές που έχουν.

Οι συντηρητικές κυβερνήσεις όλων των τάσεων ψάχνουν και ψάχνονται για το πώς θα αξιοποιήσουν τα κλασικά, αλλά και νέα εργαλεία για να ενσωματώσουν, να μπλοκάρουν και να κρατούν διασπασμένο το λαϊκό κίνημα. Αναζητούν νέα εργαλεία χειραγώγησης της νεολαίας από τα παιδικά της χρόνια, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στις σχολές κατάρτισης. Θέλουν να σβήσουν όσο γίνεται πιο έγκαιρα τη ζωτικότητα της νεολαίας, τη δίψα για το καινούριο, να επιβάλουν πλήρη χειραγώγηση της σκέψης της για το παρόν και το μέλλον της. Να την αποκόψουν από τη συλλογική αγωνιστική ζωή, από κάθε ανατρεπτική και επαναστατική ιδέα. Τα εργαλεία πολλά, αναρίθμητα. Ενα από αυτά είναι ο εκλογικός νόμος, η υποκατάσταση του κινήματος με τις λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις ή τα τοπικά συμβούλια νέων. Και πάντα παρούσα η κρατική καταστολή, η τρομοκρατία, οι ψευτοπαροχές που καλλιεργούν αυταπάτες ότι στο μέλλον θα είναι μεγαλύτερες και άλλα. Ακόμα πιο δυνατό εργαλείο γίνεται στα χέρια τους το εκπαιδευτικό σύστημα. Κίνδυνος η θεωρία για τα υποκατάστατα των ναρκωτικών, τα ίδια τα ναρκωτικά ως υποκατάστατα μιας δύσκολης και αβέβαιης ζωής. Μην το προσπερνάμε, ο αντικομμουνισμός θα ενταθεί».

«Σύντροφοι και συντρόφισσες

Σήμερα είμαστε πιο ικανοί, πιο ώριμοι να αντιμετωπίσουμε τη νέα επίθεση, στους τόπους δουλιάς, στη γειτονιά, στην ύπαιθρο, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία», παρατήρησε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα. «Εχουμε επίγνωση ότι δεν έχουμε φθάσει εκεί που οι καιροί απαιτούν. Πρέπει να καταλάβουμε, να νιώσουμε ακόμα πιο βαθιά τα προβλήματα της νεολαίας, πώς αυτή σκέφτεται, πώς δέχεται την επίδραση της κυρίαρχης πολιτικής και της ιδεολογίας. Οι σημερινές ανάγκες της νεολαίας έχουν σημαντικές διαφορές από τις προηγούμενες γενιές. Κανένα πρόβλημα της νεολαίας δε μας είναι ξένο. Οφείλουμε να ρίξουμε πιο διεισδυτική ματιά στις συνθήκες που ζει, εργάζεται και μορφώνεται, ψυχαγωγείται. Εχουμε επίγνωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της νεολαίας. Η νεολαία έλκεται από το νέο. Εχει εκρηκτική ενεργητικότητα, γι' αυτό πολύ εύκολα εξοικειώνονται με ό,τι καινούριο, όπως οι νέες τεχνολογίες. Με ευκολία αποδέχεται τις αλλαγές, έλκεται από το ρίσκο, αναζητεί ιδεώδη και ιδανικά.

Μακριά από εμάς κάθε διάθεση κολακείας της νεολαίας, με στόχο τον προσεταιρισμό της για κοντόφθαλμους και στενούς κομματικούς στόχους. Εμείς λέμε καθαρά στους νέους και τις νέες ότι αυτές οι ιδιότητες της ηλικίας της θα αναπτυχθούν όταν συνδεθούν με τον αγώνα κατά της κυρίαρχης πολιτικής, κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής, μαζί με την εργατική τάξη, το λαϊκό κίνημα. Με την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το παρόν και το μέλλον της νεολαίας συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικές εξελίξεις στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Το πραγματικά καινοτόμο και ανατρεπτικό υπάρχει, δυναμώνει εκεί που αναπτύσσεται η ταξική πάλη, εκεί που αρχίζει η συνειδητή δράση για τη ρήξη και ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας, για το σοσιαλισμό.

Για τους νέους και τις νέες υπάρχουν σήμερα περισσότερες ευκαιρίες να κατανοήσουν το χάσμα που χωρίζει τον καπιταλισμό από το σοσιαλισμό στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, στο δικαίωμα να αποφασίζει ο κάθε νέος και νέα πότε θα κάνει οικογένεια, χωρίς το άγχος της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας. Οι νέοι και οι νέες σήμερα έχουν περισσότερες δυνατότητες να αποκτήσουν σωστό κριτήριο για το περιεχόμενο και το σκοπό της μόρφωσης, της παιδείας, της επαγγελματικής ειδίκευσης, της επιστημονικής έρευνας. Η μόρφωση ή θα είναι όπλο οικονομικής και πνευματικής καταπίεσης του καπιταλισμού ή όπλο πάλης κατά της χειραγώγησης, όπλο απελευθέρωσης».

«Με την ΚΝΕ δίπλα μας», τόνισε η ομιλήτρια, «που έχει ιδιαίτερο ρόλο και ευθύνη στο χώρο της νεολαίας, επιδιώκουμε να πρωτοστατούμε στους αγώνες για τα προβλήματα της νεολαίας μαχητικά, για την αισιόδοξη προοπτική στη ζωή της. Παλεύουμε για την πλήρη σύμπνοια και συναδέλφωση της ελληνικής νεολαίας, με τη νεολαία της μετανάστευσης, με κάθε νέο και νέα ανεξάρτητα από ιθαγένεια, θρησκεία, ανεξάρτητα πώς αυτοπροσδιορίζεται. Με τη νεολαία και τα κινήματα όλων των ηπείρων, με τους γειτονικούς λαούς.

Επιθυμούμε οι κομμουνιστικές ιδέες και τα ιδανικά να επηρεάσουν θετικά τη νεολαία, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που εργάζονται, τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που βρίσκονται στα θρανία, στο πανεπιστήμιο, στα ΤΕΙ, στις διάφορες σχολές κατάρτισης και της πρόωρης επαγγελματικής ειδίκευσης.

Δε φοβόμαστε τα ξεσπάσματα, το αυθόρμητο, ούτε και εκείνους τους αγώνες που έχουν αιτήματα και στόχους κατώτερους των αναγκών και των περιστάσεων. Αλλά είναι δικαίωμά μας και η κριτική προκειμένου να συμβάλλουμε στην αποτελεσματικότητα της πάλης. Ασκήσαμε και ασκούμε κριτική στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που ασέλγησε κυριολεκτικά στις πλάτες του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, στους μεγαλειώδεις αγώνες που έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια. Οι αγώνες αυτοί δεν ξέσπασαν βέβαια από το πουθενά. Δε χωρούν όμως σε κομματικά πλαίσια, δεν μπορεί να τους μονοπωλεί ένα κόμμα, το οποίο μάλιστα από τη μια μεριά λέει ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 και από την άλλη δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια και της Λισαβόνας, στην πρότασή του για την ΠΑΙΔΕΙΑ, για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Στις γραμμές του κινήματος συσπειρώθηκαν και νεολαίοι ανένταχτοι, νέοι και νέες που ψηφίζουν και επηρεάζονται από τα κόμματα της εξουσίας. Ηταν και τα παιδιά της ΚΝΕ, αλλά ήτανε και πολλοί άλλοι.

Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των νέων, όλων των εργατοϋπαλλήλων στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στο γραφείο, παντού, σε κάθε χώρο δουλιάς. Εκεί υπάρχει το πιο μεγάλο ζόρι οι νέοι άνθρωποι να ξεδιπλώσουν τον αγώνα τους, όταν πάνω από το κεφάλι τους κρέμεται η απόλυση, η ανεργία, το αβέβαιο αύριο.

Εργατική, μαθητική, φοιτητική και σπουδαστική νεολαία, νεολαία της υπαίθρου, παιδιά μεταναστών, όλοι μαζί σαν μια γροθιά, με κοινούς, συντονισμένους αγώνες. Σήμερα μπορούμε να πετύχουμε πολλά, αύριο πολύ περισσότερα. Ο λαός και η νεολαία δεν έχουν δείξει ακόμα τη δύναμή τους. Αν τη δείξουν, τότε θα φανεί ότι ο πολυπλόκαμος αντίπαλος δεν είναι τόσο δυνατός όσο φαίνεται, δεν είναι ακαταμάχητος!

Οι νέοι και οι νέες έχουν δύο επιλογές σήμερα. Τη μια τη ζούνε καθημερινά, τη γνωρίζουν. Η άλλη είναι η επιλογή του Λαϊκού Μετώπου, η πάλη για τη λαϊκή εξουσία, μαζί με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτός ο δρόμος είναι ρεαλιστικός, γιατί είναι ιστορικά αναγκαίος.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σε κρίσιμες στιγμές αρνηθήκαμε το τάχα εύκολο και σύγχρονο δρόμο της παραίτησης και της υποταγής. Αυτή μας τη στάση την εκτιμά ένα μεγάλο μέρος του λαού, πολύ μεγαλύτερο από τους ψηφοφόρους. Πείθεται από τις θέσεις μας σε επιμέρους μέτωπα, από τις διεκδικήσεις μας. Γνωρίζουμε ότι προς το παρόν βλέπει με αμφιβολία και σκεπτικισμό την πολιτική μας πρόταση, είτε γιατί προς το παρόν δε συμφωνεί στη γραμμή ρήξης και ανατροπής, είτε γιατί πιστεύει ότι δεν είναι ρεαλιστική. Ανεξάρτητα από αυτές τις τάσεις, σημαντικό μέρος του λαού αναγνωρίζει ότι ωφέλησε το λαϊκό κίνημα η άρνηση του ΚΚΕ να αλλοιώσει το χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα είτε τη μετάλλαξή του σε ένα μικρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είτε τη διάλυσή του. Δε φτάνει μόνο η ιδεολογική και πολιτική μας σταθερότητα. Εχουμε δρόμο μπροστά μας, γιατί έχουν δρόμο τα αντιλαϊκά αντιδραστικά μέτρα σε βάρος του λαού, γιατί έχει δρόμο ακόμα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η ιμπεριαλιστική επέμβαση, η αλλαγή των συνόρων. Εχουν δρόμο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έχει δρόμο η διαπάλη για τις αγορές που οδηγεί τους λαούς να χύνουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Μια επιλογή έχουμε: Κάθε μέρα, διδαγμένοι από την πείρα μας και από τις εξελίξεις, να γινόμαστε πιο μαχητικοί, πιο εύστοχοι, πιο αποτελεσματικοί στην οργάνωση του λαού, στη συσπείρωση ριζοσπαστικών δυνάμεων, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και των συμμαχιών. Πιο μορφωμένοι ιδεολογικά και πολιτικά, πολιτιστικά, για να αντιμετωπίζουμε έναν αντίπαλο που δίνει τη μάχη των δικών του ιδεών, που προσπαθεί να προλάβει το αύριο που φοβάται. Μια επιλογή έχουμε: Να αυξήσουμε την ταχύτητά μας, με επιτελικά, σε κάθε φάση, επεξεργασμένο σχέδιο, έχοντας εμπιστοσύνη στην αναγέννηση του λαϊκού κινήματος, στην ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος της νεολαίας στο πλευρό της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, που έχουν συμφέρον από την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας, από την αντιμετώπιση κάθε μορφής ιμπεριαλιστικής πίεσης και κινδύνου. Ο 21ος αιώνας, οι πρώτες δεκαετίες του, δε θα είναι ίδιες με τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Οι λαοί θα αντεπιτεθούν, γιατί η ιστορία βαδίζει μπροστά.

Αυτό που μας αναλογεί το περιγράφει καθάρια ο ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ:

Να είσαι, λέει, κομμουνιστής!

Αυτό σημαίνει

Να προχωράς

Και εσύ καθώς προβαίνει εμπρός η ιστορία».