Μην ξεχνάς ποτέ ποιος είναι ο αντίπαλος
Σάββατο 13 Οχτώβρη 2007

Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ
Το μόνο πραγματικό δεδομένο στην υπόθεση Κοινωνική Ασφάλιση είναι το ταμείο. Κι αυτό το ταμείο έχει έναν και μοναδικό χρηματοδότη: την εργατική τάξη. Αυτή καταθέτει τον οβολό της ως εργατική εισφορά. Από αυτήν προέρχεται η ονομαζόμενη εργοδοτική εισφορά (είναι κλεμμένη υπεραξία). Από αυτήν προέρχεται και η συμμετοχή του κράτους (οι εργάτες είναι που πληρώνουν άμεσους και έμμεσους φόρους, μέρος των οποίων πρέπει να επιστραφεί ως κρατική συμμετοχή στα ασφαλιστικά ταμεία και δεν επιστρέφεται).

Εξαφανίζοντας αυτήν την πραγματικότητα κάθε αγύρτης μπορεί να παριστάνει ως και τον επαναστάτη!

Ετσι προκύπτει το «βαστάτε τούρκοι τ' άρματα» όταν το ΠΑΣΟΚ, συνυπεύθυνο με τη ΝΔ για την κατάντια των ασφαλιστικών ταμείων, τολμά να εμφανίζεται μέσα από τα αστικά ΜΜΕ ως υπερασπιστής της Ασφάλισης, ενώ ανήκει στο συνεργείο κατεδάφισης.

Σ' αυτή την πρόκληση δεν είναι μόνοι: Ηδη άρχισαν οι εποικοδομητικές προτάσεις του ευρύτερου «σοσιαλιστικού χώρου». Αυτοί που αρνούνται στην εργατική τάξη το δικαίωμα να διεκδικήσει όλα τα κλεμμένα - δηλαδή όλο το αρπαγμένο από τα Ταμεία χρήμα από το '50 και μετά - έρχονται τώρα να προτείνουν να βρούμε - λέει - «νέους πόρους». Ασφαλώς και δεν εννοούν «νέους πόρους» την ασφάλιση των αλλοδαπών εργατών, γιατί αυτοί δεν είναι «νέος πόρος», είναι - πρέπει να είναι - αυτονόητη η ασφάλισή τους, όπως αυτονόητη πρέπει να είναι και η πληρωμή τους με κανονικότατα μεροκάματα.

Αυτός ο όρος - οι «νέοι πόροι» - όποτε έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα παραπέμπει σε τζόγο με το χρήμα των Ταμείων ώστε να αυξηθεί. Και μέχρι τώρα καταγράφει μόνο ζημιές αυτή η ιστορία.

Τι κρύβει αυτή η πρόταση; Οτι και χτες και σήμερα ένας είναι ο ληστής των Ταμείων. Τι εμπόδιο βάζει αυτή η πρόταση; Σπρώχνει την εργατική τάξη, αντί να διεκδικεί από το κεφάλαιο όσα της ανήκουν, να ψάχνει, να βρει, δήθεν, νέους πόρους. Κολοκύθια τούμπανα, δηλαδή. Ο τζόγος δεν είναι νέος πόρος. Είναι ένας ακόμα τρόπος να κερδίζει το κεφάλαιο και από τα αποθεματικά των Ταμείων.

Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι να απορείς που πανηγυρίζουν οι έντυπες ναυαρχίδες της αστικής τάξης για τη συνετή στάση της ΓΣΕΕ που αποφάσισε να συμμετάσχει στο διάλογο, αφού αυτός θα γίνει στο ναό της δημοκρατίας!

Αυτή η συνετή στάση φέρνει ήδη αποτελέσματα στη γειτονική Ιταλία: Και αύξηση του χρόνου για συνταξιοδότηση και πάγωμα μισθών, γιατί - λέει - έχει πρόβλημα η αριστερή κυβέρνηση. Ενα παραδοσιακό πρόβλημα (το πώς θα αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου), στο οποίο η σοσιαλδημοκρατία δίνει μια παραδοσιακή λύση (μέσα από τα ελεγχόμενα από αυτήν συνδικάτα περνάει απόφαση συναίνεσης σε καραμπινάτες αντεργατικές επιλογές).

Κι εκεί κι εδώ, αυτό που πρέπει να αποφεύγουν οι εργάτες είναι ένα: τους εργατοπατέρες. Κι εκεί κι εδώ, από την ίδια σχολή είναι βγαλμένοι. Και εκεί κι εδώ, η διέξοδος βρίσκεται μόνο στην οργάνωση από τα κάτω των εργατών σε καθαρή ταξική βάση.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ