Η αναλγησία του συστήματος αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο στην περίπτωση των καρκινοπαθών, αφού τα άκρως απαραίτητα Κέντρα Πόνου, όχι μόνο δεν έχουν ενταχθεί στους Οργανισμούς των δημόσιων νοσοκομείων, αλλά υπολειτουργούν χωρίς προσωπικό και νοσηλευτές. Το θέμα έφερε χτες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, ζητώντας την άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων, καθώς η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί ρίχνει τους αρρώστους και τους συγγενείς τους στα χέρια των επιτήδειων της ιδιωτικής Υγείας.

Απαντώντας ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος, αναλώθηκε σε γενικολογίες σχετικά με το θέμα, παρά το γεγονός ότι παραδέχτηκε πως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ειδικό θεσμικό πλαίσιο για την ίδρυση και τη λειτουργία των ιατρείων πόνου. Είπε ότι σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής λειτουργούν 17 ιατρεία πόνου και στην υπόλοιπη Ελλάδα άλλα 25 και ομολόγησε ότι αυτά δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας έχει εκπονήσει μια εμπεριστατωμένη πρόταση για το θέμα και με βάση αυτή τίθεται πλέον το πλαίσιο για τη λειτουργία των ιατρείων πόνου.

Είναι θέμα του πολιτικού και οικονομικού συστήματος να μην υπάρχει εμπόριο στον πόνο, τόνισε στην παρέμβασή της η Λ. Κανέλλη και επικαλέστηκε την κυνική δήλωση κάποιου αξιωματούχου της «G-7» (επτά πιο πλούσιες χώρες του κόσμου) σύμφωνα με την οποία «ο ανθρώπινος πόνος και η παιδεία είναι δύο πράγματα για τα οποία και οι φτωχοί θα πουλάγανε το κορμί τους. Εκεί θα την πέσουμε για να βγάλουμε λεφτά».

«Αυτό θέλουμε να αποφύγουμε» υπογράμμισε η βουλευτής του ΚΚΕ και είπε ότι δε νοείται να υπάρχει κέντρο πόνου και να μην υπάρχει σε αυτό ιατρική παρέμβαση και να λείπουν τα μηχανήματα. Δεν είναι δυνατόν, τόνισε, να μην υπάρχει ξενώνας τελικού σταδίου για τους καρκινοπαθείς και επικαλούμενη πρόσφατη περιοδεία της στον «Αγιο Σάββα», ζήτησε την παρέμβαση του υπουργείου προκειμένου να δημιουργηθούν δίπλα στο νοσοκομείο κέντρα υποδοχής των ασθενών τελικού σταδίου και των συγγενών τους.