Από ετήσιες αναφορές ειδικών επιτροπών του αμερικανικού κογκρέσου, για τη δομή των αμερικανικών βάσεων (Base Structure Report), προκύπτουν αρκετά διαφωτιστικά στοιχεία, για τις αμερικανικές βάσεις ανά τον κόσμο. Ας σημειωθεί ότι τα στοιχεία αφορούν μόνο ένα μέρος των βάσεων, δηλαδή τις μεγαλύτερες από αυτές:

• Τα αμερικανικά κτίρια και υποδομές σ' όλον τον κόσμο ξεπερνούν τα 580.000 σε μια έκταση μεγαλύτερη των 120.000 τετ. χλμ.!
• Από τις 823 κυριότερες βάσεις εκτός του εδάφους των ΗΠΑ, οι περισσότερες από τις μισές συνολικά βρίσκονται στη Γερμανία (287), στην Ιαπωνία (130) και στη νότια Κορέα (106).

Το «Τάιμ» ανεβάζει σε 163 τις χώρες, που οι Αμερικανοί βρίσκονται στρατιωτικά αγκιστρωμένοι. Δηλαδή, στο 80% των χωρών που υπάρχουν στη Γη.

Οι αριθμοί που αναφέρθηκαν, αφορούν: επιτελεία, στρατεύματα, στόλους πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών διαφόρων τύπων, λιμάνια, αεροδρόμια, εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού, επικοινωνιών, πεδία ασκήσεων, συγκροτήματα κατοικιών και ψυχαγωγίας για το προσωπικό και τις οικογένειές του κλπ.

Το σύστημα των αμερικανικών βάσεων τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε συνεχή αναδιάταξη, ενώ μετά από μια έκρηξη μεταβολών που είχε, εκτιμάται ότι πλέον το σύστημα σταθεροποιείται. Οι παλιές «κύριες επιχειρησιακές βάσεις» (MAIN OPERATING BASES), ή οι «προκεχωρημένες επιχειρησιακές μονάδες» (FORWARD OPERATING SITES) και οι «μονάδες προεγκατάστασης» (PREPOSITIONING SITES), για την έγκαιρη προώθηση εξοπλισμού συμπληρώνονται από βάσεις νέου τύπου. Οι Αμερικανοί, λοιπόν, ονομάζουν πλέον τις νέες βάσεις τους στον κόσμο «συνεταιρικές περιοχές ασφαλείας» (COOPERATIVE SECURITY LOCATION). Σύμφωνα με τις αναφορές των επιτροπών του αμερικανικού κογκρέσου, οι ΗΠΑ αναπτύσσουν ένα δίκτυο από «συνεταιρικές περιοχές ασφαλείας» στην Αφρική και σε περιοχές με πρόσβαση σε χώρες που αναδύθηκαν μετά τη διάλυση της ΣΕ όπως Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, και σε περιοχές όπως της ανατολικής Ευρώπης και της Κασπίας Θάλασσας.

Ξέρουμε ότι σήμερα οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν, για τις στρατιωτικές τους δυνάμεις, εθνικές εγκαταστάσεις των χωρών υποδοχής, αντί όπως παλιά, που έφτιαχναν ιδιαίτερες βάσεις από τα θεμέλια. Ετσι προκύπτει και ο χαρακτηρισμός «συνεταιρικές» στην ονομασία των βάσεων. Η νέα μορφή των βάσεων έχει και οικονομική εξήγηση, ενώ μπορούμε να σκεφτούμε ότι μ' αυτή τη μορφή πιθανώς θα ενοχλείται λιγότερο π.χ. η Ρωσία μιλώντας για Α. Ευρώπη και Βαλκάνια, ενώ στα μάτια των λαών η αλλαγή είναι λιγότερο αισθητή. Συγχρόνως, παρέχεται η ευελιξία στους Αμερικανούς, να εγκαταλείψουν τις βάσεις αυτού του τύπου χωρίς μεγάλο κόστος, όταν θα απαιτηθεί.

Οι ΗΠΑ έχουν μοιράσει τον κόσμο σε στρατιωτικές διοικήσεις:

Οι ΗΠΑ προφανώς δεν έχουν τυχαία εδώ και κει βάσεις! Από δεκαετίες έχουν μοιράσει τον κόσμο σε τέσσερις μεγάλες στρατιωτικές διοικήσεις, ενώ ήδη έχει αποφασιστεί η δημιουργία μιας ακόμη.

Περιλαμβάνει Ευρώπη και Αφρική. Αξίζει να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει στη διοίκηση αυτή, ρίχνοντας μια ματιά μόνο στις πιο σημαντικές αλλαγές στο δίκτυο των αμερικανικών βάσεων στο πλαίσιο της στρατηγικής αναδιάταξής τους:

• Κλείνουν 219 από 589 βάσεις.
• Αμετακίνητα παραμένουν τα κύρια στρατηγεία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, καθώς και όλες οι μεγάλες αεροπορικές βάσεις. Επίσης, παραμένουν οι σημαντικές ναυτικές βάσεις σε στρατηγικά σημεία: Γιβραλτάρ, Σαρδηνία, Σικελία, Κρήτη (αντίστοιχα: Ρότα, Λα Μανταλένα, Ζιγκονέλλα και Σούδα). Ετσι νομίζω, επιβεβαιώνεται και η σπουδαιότητα της βάσης της Σούδας για τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο.
• Γερμανία: Υφίσταται μεγάλες, αλλά όχι θεμελιώδεις αλλαγές. Η Ιταλία, η Ισπανία, και η Ισλανδία θα έχουν επίσης αλλαγές, ενώ Βέλγιο, Τουρκία, Πορτογαλία και Ελλάδα θα μείνουν χωρίς αλλαγές.
• Ρουμανία / Βουλγαρία: Μεταξύ άλλων θα εγκατασταθεί η «δύναμη κρούσης» της Ανατολικής Ευρώπης, που βρισκόταν στη Γερμανία. Ηδη ξέρουμε ότι έχουν παραχωρηθεί στις ΗΠΑ 4 βάσεις ανά χώρα.
• Βαλκάνια: Σε όσα σημεία βρίσκονται ήδη αμερικανικές δυνάμεις, θα εγκατασταθούν βάσεις. Συγκεκριμένα, «η ευρωπαϊκή διοίκηση σχεδιάζει π.χ. να μετατρέψει το τεράστιο στρατόπεδο «Μπόντστιλ» (Camp Bondsteel) στο Κοσσυφοπέδιο» και το «Ιγκλ μπέιζ» (Eagle Base) στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη σε μια «προκεχωρημένη επιχειρησιακή μονάδα».

Ολοι, επίσης, ξέρουμε ότι σχεδιάζεται η εγκατάσταση σε Πολωνία και Τσεχία νέων γιγαντιαίων βάσεων «πυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ από το Ιράν.

Περιλαμβάνει: Αραβική χερσόνησο, Κέρας της Αφρικής, νότια και κεντρική Ασία. Με άλλα λόγια, η διοίκηση αυτή έχει στη δικαιοδοσία της ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου και όχι μόνο βέβαια.

Ακολουθεί συγκεντρωτική αναφορά των μεγαλύτερων βάσεων στην Αραβική χερσόνησο και τη Μ. Ανατολή, με βάση τα στοιχεία αναφορών μιας επιτροπής του κογκρέσου:

• Κουβέιτ: 4 μεγάλες βάσεις (συν 1 από παλαιότερα) με δυνατότητα φιλοξενίας πάνω από 40.000 άτομα (4.500 άτομα μόνιμα), που εξυπηρετούν αερομεταφερόμενες εκστρατευτικές δυνάμεις, ταξιαρχία στρατού, μεγάλα επιτελεία διοικήσεων, εγκαταστάσεις c4i, πεδία ασκήσεων και βολής, αεροσκάφη, πλοία καθώς και εγκαταστάσεις υποστήριξης.
• Μπαχρέιν: 4 βάσεις (40.00 άτομα μόνιμα). Είναι μεταξύ άλλων έδρα του 5ου στόλου και της διοίκησης ναυτικών δυνάμεων ΗΠΑ, καθώς και σημαντικός σταθμός c4i. Φιλοξενεί επίσης αεροσκάφη διάφορων αποστολών και αποθήκες έγκαιρα προωθημένου εξοπλισμού.
• Κατάρ: 4 σημαντικές βάσεις. Εδώ βρίσκεται και η έδρα της αμερικανικής κεντρικής διοίκησης, ενώ είναι η κυριότερη θέση στρατωνισμού του στρατού ξηράς. Φιλοξενεί μεγάλους αριθμούς αεροσκαφών όλων των τύπων, αποθήκες και σταθμούς ανεφοδιασμού.
• Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα: 3 βάσεις, που παρέχουν ευκολίες αεροπορικής εκπαίδευσης σε αμερικανικά, βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα στην περιοχή.
• Ομάν: Επιτρέπει στους Αμερικανούς την πρόσβαση σε 6 βάσεις της χώρας, που οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν την επέκτασή τους. Φιλοξενεί αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου, πληροφοριών και όχι μόνο, ενώ παρέχει μόνιμους και εναλλακτικούς δρόμους ανεφοδιασμού πλοίων και στρατευμάτων.
• Σαουδική Αραβία: Το 2003 αποσύρθηκαν 5.000 άτομα, ενώ έχει μείνει μικρός αριθμός προσωπικού.
• Ιορδανία: Βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο στα σύνορα του Ιράκ. Δημόσια η Ιορδανία δεν επιτρέπει τη διέλευση στρατευμάτων από τη χώρα. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους όμως τα τελευταία χρόνια έχουν χρησιμοποιήσει συχνά βάσεις και τον εναέριο χώρο της, μετά από σχετική άδεια.
• Αίγυπτος: Δεν υπάρχει αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, ούτε διαθέτει αμερικανικές βάσεις. Πλην όμως, υπάρχει στρατιωτική συνεργασία, εκτελούνται ασκήσεις, ενώ διατηρούνται στη χώρα πάνω από 700 άτομα σαν παρατηρητές και για τη διατήρηση της ειρήνης από τη συμφωνία Ισραήλ - Αιγύπτου.

Τι να σχολιάσει κανείς για τις χώρες και τον όγκο των βάσεων εκεί, ή τη χωρίς συμφωνίες χρήση εθνικού εδάφους και αέρα ορισμένων από αυτές; Αλλά, επίσης, κανένα δεν εκπλήσσει η κοινή αξιοποίηση εγκαταστάσεων και από τους άλλους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλιστικούς στρατούς, επιπλέον του αμερικανικού!

Σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οι ΗΠΑ έχουν σκοπό να δημιουργήσουν τέσσερις μόνιμες και μεγάλες αεροπορικές βάσεις στο έδαφος του Ιράκ. Και δεν είναι μόνον το Ιράκ! Δεκατρείς νέες συνολικά αμερικανικές βάσεις έχουν «ξεφυτρώσει» τα τελευταία χρόνια σε εννιά χώρες γύρω από το Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τις αναφορές προς το αμερικανικό κογκρέσο:

• Το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν διαθέτουν από μία αμερικανική βάση, ενώ το Καζακστάν δύο.
• Το Τουρκμενιστάν δεν έχει βάσεις αλλά παρέχει μόνιμη άδεια υπέρπτησης και ανεφοδιασμού για πτήσεις μόνο ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
• Το Αφγανιστάν διαθέτει 2 αμερικανικές βάσεις, ενώ το Πακιστάν 4.

Στο σημείο αυτό, η επιτροπή εκφράζει κάποιους προβληματισμούς, για την τυχόν προώθηση νέων βάσεων μια ανάσα από Κίνα και Ρωσία. Ετσι, μας ενημερώνει ότι η αεροπορική βάση στο ΜΑΝΑΣ (Manas) του Κιργιστάν βρίσκεται περίπου 250 μίλια από τα δυτικά σύνορα της Κίνας. Επίσης, η Ρωσία επεκτείνει τη βάση της στο Καντ του Κιργιστάν, επίσης πολύ κοντά με την «προκεχωρημένη επιχειρησιακή βάση» στο ΜΑΝΑΣ. Αφού, λοιπόν, τα πράγματα είναι έτσι στην περιοχή και η συνεργασία Ρωσίας - ΝΑΤΟ γενικότερα είναι γεγονός, ακούγεται «λογική» η πρόταση Πούτιν για κοινή «αντιπυραυλική» βάση στην περιοχή. Από τα λεγόμενα της επιτροπής επίσης καταλαβαίνουμε ότι οι ΗΠΑ βλέπουν το Πακιστάν σαν την ασπίδα των συμφερόντων τους στην περιοχή. Αρα, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι θα το διατηρήσουν πάση θυσία κάτω από τον έλεγχό τους, στηρίζοντας καθεστώτα φιλικά προς αυτές.

• Τζιμπουτί: Μια βάση, όπου φιλοξενείται η διοίκηση που έχει τον έλεγχο όλης της περιοχής του Κέρατος, και ειδικότερα τον έλεγχο των «αποστολών» σε Σομαλία, Σουδάν, Κένυα, Υεμένη, Ερυθραία.
• Αιθιοπία: Διατηρούνται 2.400 άτομα από τα οποία 1.500 Αμερικανοί.
• Κένυα: «Η Μομπάσα διαθέτει το μεγαλύτερο λιμάνι στην αν. Αφρική, καθώς και δύο αεροδρόμια που χρησιμοποιούνται συχνά και θα γίνει κρίσιμη η χρήση τους σε περίπτωση επέμβασης στη Σομαλία».

Η επιτροπή θεωρεί ότι η χώρα τους έχει μείνει πίσω στη μαύρη ήπειρο. Λόγω των συνθηκών εκεί, θεωρεί επίσης σίγουρη την ανάπτυξη τρομοκρατικών ομάδων. Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε με σιγουριά ότι ο «χωροφύλακας της υδρογείου» πρόκειται να αναλάβει δράση, για να σώσει την Αφρική.

Εδώ υπάρχουν σημαντικές περιφερειακές δυνάμεις, που είναι φίλοι και σύμμαχοι με τις ΗΠΑ (Ινδία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Αυστραλία). Υπάρχει όμως και η Κίνα και το καθεστώς της ΛΔ της Κορέας.

Αμερικανικά στρατεύματα - βάσεις στη διοίκηση του Ειρηνικού:

• Κορέα: Στρατός 22.500 άτομα, πολεμική αεροπορία:100 αεροσκάφη, 8.300 άτομα, ναυτικό: 350 άτομα.
• Ιαπωνία: 104.500 αμερικανικά στρατεύματα, 23.500 ντόπιοι, 350 αεροσκάφη.
• Σιγκαπούρη: 1 «προκεχωρημένη επιχειρησιακή μονάδα».
• Ινδία, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Αυστραλία: Αναπτύσσεται μεγάλος αριθμός «συνεταιρικών περιοχών ασφαλείας».
• Γκουάμ χρησιμοποιείται τόσο από το ναυτικό, όσο και από την αεροπορία των ΗΠΑ, ενώ υπάρχουν σκέψεις για εγκατάσταση εκστρατευτικού σώματος από την Ιαπωνία.
• Χαβάη: 2 βάσεις.

Περιλαμβάνει τη Λατινική Αμερική, με τα γνωστά για τους Αμερικανούς «αγκάθια», την Κούβα, τη Βενεζουέλα κ.τ.λ., αλλά και το πετρέλαιο της περιοχής.

• Στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής, σύμφωνα με τις πληροφορίες της επιτροπής, οι ΗΠΑ έχουν 2 «κύριες επιχειρησιακές βάσεις», 4 «συνεταιριστικές περιοχές ασφαλείας», και 17 σταθμούς ραντάρ κυρίως σε Κολομβία και Περού.
• Στον Παναμά υπάρχουν 3, στην Ονδούρα 1 και στο Εκουαδόρ 1 «συνεταιριστική περιοχή ασφαλείας».
• Στη βόρεια ακτή της Ν. Αμερικής: Σε Αρούμπα και Ολλανδικές Αντίλλες από μία «συνεταιριστική περιοχή ασφαλείας».
• Κεντρική Αμερική: Ελ Σαλβαδόρ 1 «συνεταιριστική περιοχή ασφαλείας».

Το φθινόπωρο του 2006 ανακοινώθηκε η απόφαση, για δημιουργία νέας ιδιαίτερης στρατιωτικής διοίκησης και στην Αφρική. Σύμφωνα με αναφορά Οκτώβρη 2005, έχουν τεθεί ήδη σε ισχύ τα γνωστά και σε μας μνημόνια συναντίληψης (ΜΟU) με Γκαμπόν, Γκάνα, Σενεγάλη, Ν. Αφρική και Ουγκάντα.

Για τη διατήρηση των βάσεων στο έδαφός τους, πολλές χώρες πληρώνουν απ' το υστέρημα του λαού τους! Από αναλυτικό πίνακα ειδικής αναφοράς μιας επιτροπής του αμερικανικού κογκρέσου, για τη «διμερή συμμετοχή στα κόστη» (τιμές 2002), πληροφορούμαστε ότι:

• Η χώρα μας συνεισφέρει κάθε χρόνο άμεσα ή έμμεσα 17,69 εκατ. δολάρια (τιμές 2002).
• Κάποιες νατοϊκές χώρες συνεισφέρουν και άλλες εμφανίζονται με μηδενική συνεισφορά, όπως: Γαλλία, Καναδάς, Πολωνία και Ολλανδία.
• Οι χώρες του Κόλπου συνεισφέρουν σε είδος. Αυτού του είδους η συνεισφορά προσφέρεται «σε αμυντικά προγράμματα, στο κόστος παροχής διοικητικής μέριμνας, σε βελτιώσεις της ορατότητας των στρατοπέδων, προστασία δυνάμεως, κατασκευές, τροφοδοσία, τηλεπικοινωνίες, πετρέλαιο, ιατρικές υπηρεσίες, διευκολύνσεις για στρατιωτικές ασκήσεις κ.λπ.». Σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες προσφορών κατατάσσουν προφανώς και τις διευκολύνσεις και τη φιλοξενία, για χρόνια ολόκληρα, των πτήσεων της CIA... Βλέπετε, όλα λογαριάζονται, όλα μετριούνται!
• Γιγαντιαία είναι η οικονομική συνεισφορά της Ιαπωνίας και της Κορέας.
• Το γενικό σύνολο της συνεισφοράς των συμμάχων στη διατήρηση των βάσεων των ΗΠΑ είναι: 8,5 δισ. δολάρια (2002).

Ως μέτρο σύγκρισης ας σημειωθεί ότι για την υλοποίηση του προγράμματος αναδιάταξης και κλείσιμο βάσεων των ΗΠΑ (έκδοση 2005), σύμφωνα με ανάλυση της επιτροπής, προβλέπεται να δαπανηθούν μέχρι και 20 δισ. δολ. μέχρι το 2011. Αντίθετα, με την επιτροπή, το υπουργείο Αμυνας υπολόγιζε το ίδιο κόστος σε μόνο 4 δισ. δολ. Οπως και να έχουν τα πράγματα, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η πρεμούρα για κάθε είδους συνεισφορά από χώρες σαν τη δική μας: αγορά F-16, εκπαίδευση στρατιωτικών του Ιράκ, ναύλωση καραβιών, αποστολή στρατιωτικών μονάδων και εξοπλισμού όπου ζητηθεί, κλπ. Ο γίγαντας χρειάζεται στήριξη και οι κυβερνήσεις σπεύδουν να τον ενισχύσουν!

Η προσοχή των ΗΠΑ, σύμφωνα με επιτροπή του αμερικανικού κογκρέσου, εστιάζεται σήμερα σ' ένα τόξο απειλής, που απλώνεται από τη Δυτική Αφρική ως τη Νοτιοδυτική, Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, τον Ειρηνικό και φθάνει στις Ανδεις. Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι λείπει ο Ατλαντικός από το «επικίνδυνο» τόξο των ΗΠΑ, προφανώς γιατί τον θεωρούν δική τους «πισίνα». Στις περιοχές αυτές κατά την επιτροπή, βρίσκονται οι πιο φτωχές χώρες, με θρησκευτικούς και ιδεολογικούς φανατισμούς και πάνω απ' όλα με αντιπάθεια, για τη δύση και ιδιαίτερα για την Αμερική.

Πάντα σύμφωνα με αναφορά επιτροπής, το σύστημα των βάσεων θα πρέπει, επίσης, να μπορεί να αντιμετωπίζει και την παρουσία «μιας μεγάλης δύναμης / παραδοσιακού τύπου ανταγωνιστή». Επίσης, καθαρά αναφέρονται διάφορες μορφές απειλών, όχι κατ' ανάγκη στρατιωτικές, όπως: Πρόσβαση στις οδούς του εμπορίου και στις ενεργειακές πηγές, οικονομικός πόλεμος κ.τλ. Η επιτροπή δεν παραλείπει επίσης, να μας ενημερώσει για επιπλέον «απειλές», που στην πραγματικότητα είναι προσχήματα και προφάσεις, για επέμβαση, όπως καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, καταστροφές και επιδημίες. Εκεί, όμως, που η χώρα τους θα χρειαστεί να δώσει «το άπαν των δυνατοτήτων» της, όπως χαρακτηριστικά γράφει η επιτροπή, είναι «η κατάλυση της εθνικής ή διεθνούς τάξης πραγμάτων». Της τάξης δηλαδή, που έχουν επιβάλει οι καπιταλιστές σ' όλο τον κόσμο.

Χωρίς αιδώ, η επιτροπή γνωματεύει ότι έχουν καθυστερήσει οι προετοιμασίες για «έγχρωμες» επαναστάσεις στην Αφρική, ώστε να αποφευχθεί η επέκταση ανταγωνιστών. Ειδικά στην περιοχή αυτή, η επιτροπή θεωρεί, επίσης, ότι «η εκρηκτική αύξηση των γεννήσεων, η φτώχεια, οι αχανείς εκτάσεις με απουσία του νόμου, και οι εξεγέρσεις φυλών, προσφέρουν στην τρομοκρατία το καλύτερο περιβάλλον για ανάπτυξη». Εχουν το νου τους, λοιπόν, οι φύλακες, ώστε να ελέγχουν τις όποιες εξεγέρσεις, ενώ κάθε ευκαιρία (όπως το έιτζ) δικαιολογεί για τις ΗΠΑ την ύπαρξη «συνεταιριστικών περιοχών ασφαλείας» και είναι αφορμή για να επέμβουν στρατιωτικά! Επομένως, εκτός των άλλων αφορμών, αφού λόγω των συνθηκών εκεί θεωρείται σίγουρη η ανάπτυξη τρομοκρατικών ομάδων, πρέπει να περιμένουμε ότι ο χωροφύλακας της υδρογείου θα επέμβει για να σώσει τη μαύρη ήπειρο. Το πότε θα εξαρτηθεί... Το πώς θα επέμβει: μεθοδεύεται σιγά - σιγά!

Η επιτροπή, όπως είναι φυσικό, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι σύμμαχοι είναι αναντικατάστατοι, για την αντιμετώπιση των διάφορων απειλών. Παράλληλα, όμως, μας επιβεβαιώνει τις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιπαλότητες στο ΝΑΤΟ, αναφερόμενη στον αγώνα που η χώρα τους πρέπει να διεξάγει με τις ευρωπαϊκές χώρες, για τη διατήρηση της ηγεμονίας στη βορειοατλαντική συμμαχία.

Συνοψίζουμε λέγοντας ότι:

• Οι ΗΠΑ, στηριγμένες στις πολυάριθμες και γιγαντιαίων δυνατοτήτων βάσεις τους, έχουν σαν κύριο σκοπό:
• την κυριαρχία στις πηγές και στους δρόμους διακίνησης της ενέργειας του πλανήτη.
• Την προστασία ή την εγκατάσταση καθεστώτων «ελεύθερης αγοράς» στον κόσμο.

Πώς προσπαθούν να πετύχουν τους σκοπούς τους αυτούς;

• Μαζί με τους φίλους, συμμάχους και συνεταίρους τους. Αξιοποιώντας και τις δικές τους βάσεις που έχουν αναπτύξει παγκόσμια. Αναφερόμαστε, βέβαια, κύρια στην Αγγλία και τη Γαλλία και στις βάσεις, που διαθέτουν ως πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις. Πρόσφατα επίσης, ανοίχτηκαν δρόμοι για πιθανή «αντιπυραυλική» και άλλη συνεργασία αμερικανικών και ρωσικών βάσεων, που βρίσκονται σε τρίτες χώρες.
• Με την οικονομική και στρατιωτική συνεισφορά όλων των πιο πάνω, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας!!

Οι πρώτοι μεταξύ των συνεταίρων και προθύμων είναι γνωστοί: Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι χώρες που μετέχουν στους οργανισμούς αυτούς. Αρα, δεν αρκεί να εστιάζουμε την προσοχή μας στην ύπαρξη ή τη διάθεση από τις χώρες βάσεων στους Αμερικανούς διμερώς! Την ίδια δουλιά, για τα αφεντικά τους και την ίδια ζημιά για τους λαούς, κάνουν και οι βάσεις που προκύπτουν μετά από πολυμερείς διακρατικές συμφωνίες. Η ύπαρξη δηλαδή νατοϊκών βάσεων επίσης εξυπηρετεί τους ίδιους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς και μάλιστα χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά, προς τις καθεαυτού αμερικανικές βάσεις.

Τι έχουμε και συντηρούμε στην Ελλάδα απ' όλα αυτά: Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Θαλάσσιων Μεταφορών, βάση στο Ακτιο, πολυεθνικό στρατηγείο εκστρατείας (NATO DEPLOYABLE CORPS - GREECE (NDC - GR)) στη Θεσσαλονίκη, επιχειρησιακό στρατηγείο της ΕΕ (Operations Headquarter (OHQ)) στη Λάρισα, τη Βάση της Σούδας, το πολυεθνικό εκπαιδευτικό κέντρο επιχειρήσεων υποστήριξης ειρήνης (ΠΕΚΕΥΕ), το πεδίο βολής Κρήτης (ΠΒΚ), το κέντρο εκπαίδευσης του προσωπικού στον «αντιτρομοκρατικό» υποτίθεται αγώνα ή όπως λέγεται επίσημα: «Κέντρο Εκπαίδευσης ναυτικών Επιχειρήσεων Αποτροπής» (NMIOTC). Επίσης, από όλα τα εθνικά υπουργεία παρέχονται πάμπολλες διευκολύνσεις, που δεν είναι εύκολα αντιληπτές από τους λαούς, παρά μόνο κάποιες φορές και μόνο αφού έχουν παραχωρηθεί - εκχωρηθεί. Τέτοιες είναι οι άδειες διέλευσης αεροσκαφών από τον εθνικό εναέριο χώρο, το FIR, ή αεροδιαδρόμους (π.χ. πτήσεις CIA, ή βομβαρδιστικών), ή πλοίων από τα εθνικά χωρικά ύδατα, κλπ.

Τόσο η λειτουργία όλων αυτών των βάσεων, όσο και η συμμετοχή με στρατεύματα στους διάφορους πολέμους παρουσιάζεται στους λαούς από τις κυβερνήσεις, σαν εκπλήρωση διεθνών υποχρεώσεων κάθε χώρας. Είναι ψέμα! Πρόκειται, για υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συγκεκριμένη πολιτική, που ακολουθούν οι δυνάμεις, που κυβερνούν την κάθε χώρα. Η πείρα των τελευταίων πενήντα χρόνων δείχνει ότι οι ξένες βάσεις στη χώρα μας, όχι μόνο δεν εξυπηρέτησαν τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και αντίθετα τόσο με αυτά, όσο και με τα συμφέροντα άλλων λαών! Ας θυμηθούμε: Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, ξανά Ιράκ, Λίβανος και έπεται συνέχεια, κατά πάσα πιθανότητα με Ιράν, Συρία, Αφρική.

Είναι γεγονός ότι τα μεγέθη από τα στοιχεία για τις βάσεις, που μας παρουσιάζουν επίσημες αμερικανικές πηγές, είναι τεράστια. Είναι λοιπόν πιθανό να φαίνονται πανίσχυρες και ανίκητες αυτές οι βάσεις. Και, όμως, απέναντι στην αντίσταση των λαών δεν είναι! Πανίσχυροι στρατοί είναι ανίσχυροι απέναντι στην αντίσταση π.χ. του ιρακινού λαού, ή του λιβανέζικου λαού, για να αναφερθούμε στις πιο πρόσφατες περιπτώσεις. Ο σέρβικος λαός άντεξε πάνω από τρεις μήνες ανηλεών βομβαρδισμών ολόκληρης της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Η αγωνιστική στάση του ελληνικού λαού απέναντι στην επιδρομή αυτή ανάγκασε την τότε ελληνική κυβέρνηση, να περιορίσει τη συμμετοχή της χώρας στα επίπεδα, που την περιόρισε. Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη και στις επόμενες επεμβάσεις, αν δεν υπήρχε ο φόβος των λαϊκών αντιδράσεων. Οι λαοί είναι παντοδύναμοι, όχι οι ιμπεριαλιστές.

Η ώρα έχει φθάσει για τον καθένα από μας, να αγωνιστεί για την ειρήνη, να απαιτήσει να φύγουν όλες οι βάσεις, είτε αμερικανικές, είτε νατοϊκές, είτε άλλες, από τη χώρα μας. Ηρθε η ώρα να απαιτήσουμε όλοι μαζί, να επιστρέψουν από το εξωτερικό οι εθνικοί στρατοί όλων των χωρών, αμέσως.