Αν δεν είδατε ακόμα το «Αεροπλανάκι» (βγήκε στις αίθουσες στις 27 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου), πάρτε το παιδί σας ή τα παιδιά σας οι τολμηρότεροι που, παρόλη την ανεργία και την ακρίβεια, τολμήσατε περισσότερα από ένα παιδί και μπείτε στο σινεμά γεμάτοι ευχάριστη προσμονή. Η ταινία θα σας αποζημιώσει!

Ενα 10χρονο παιδί έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο! Ο πατέρας του έχει ένα ατύχημα και πεθαίνει! Το παιδί δεν μπορεί, δε θέλει, να συμφιλιωθεί με το χαμό του. Επιστρατεύει, λοιπόν, τη φαντασία του και με τα δικά του μέσα προσπαθεί να κρατήσει τον πατέρα του ζωντανό. Και, επιπλέον, προσπαθεί να αποδείξει και στους άλλους ότι ο πατέρας του ζει.

Μην ακούτε την ιστορία μακάβρια! Ολα τα παραπάνω δίνονται με έναν εξαιρετικά ποιητικό τρόπο που καθόλου δεν τρομάζει! Ο πατέρας χάνεται μακριά από την οθόνη. Εφυγε ένα ταξίδι και δε γύρισε (ήταν αξιωματικός της αεροπορίας). Φεύγοντας άφησε πίσω του εκκρεμότητες. Μια υπόσχεση να πάρει στο γιο του ένα ποδήλατο. (Στη θέση του ποδηλάτου ο πατέρας του τού άφησε ένα μικρό αεροπλανάκι).

Το παιδί μπροστά στα ανεξήγητα (ξαφνικός θάνατος) καταφεύγει στη φαντασία του. Στην απελπισία του, που βλέπει όλους τους γύρω του να έχουν συμφιλιωθεί με το χαμό, ετούτο αντιδρά φτιάχνοντας ένα δικό του κόσμο. Εναν κόσμο στον οποίο υπάρχει και ο πατέρας του. Ο θάνατός του το βρήκε απροετοίμαστο, ανέτοιμο!

Κρίκος ανάμεσα στο παιδί και στον πατέρα είναι το αεροπλανάκι. Το αεροπλανάκι που τους έκανε να ψυχρανθούνε. Ο μικρός ποδήλατο επιθυμούσε! Το αεροπλανάκι, λοιπόν, ξαφνικά αποχτάει ζωή, αρχίζει να κινείται! Και μετά από κάποιο διάστημα πετάει. Και αμέσως μετά φορτώνει στις φτερούγες του και τον μικρό. Παιδί και αεροπλανάκι αρχίζουν τις εξερευνήσεις. Εξερευνήσεις για να βρεθεί ο πατέρας! Αλλά και εξερευνήσεις σε άλλες περιοχές του μυαλού του μικρού. Σε άλλα συναισθήματα. Στο πρώτο σκίρτημα του έρωτα, ας πούμε. Το αεροπλανάκι δέχεται να κάνει αυτό το ταξίδι για την... Ιθάκη με τον μικρό, να κάνει το ταξίδι της γνώσης, ένα ταξίδι που κανένας άλλος δεν είχε την υπομονή να τον συντροφεύσει. (Οι μεγάλοι γύρω του, δε χρειάζονταν, πια, ένα τέτοιο ταξίδι).

Οι εξερευνήσεις θα τελειώσουν όταν το παιδί θα αποδεχτεί την πραγματικότητα. Οταν θα καταφέρει να εξηγήσει λογικά το χαμό. Οταν περάσει ο «εύλογος» χρόνος, που είναι απαραίτητος για τέτοιες περιπτώσεις. Οταν θα πάθει και θα μάθει!

Η ταινία εκπέμπει διάχυτη τρυφερότητα! Εχει πολλές σκηνές μεγάλης κινηματογραφικής πληρότητας. Ενώ στην οθόνη συμβαίνουν πράγματα «παράλογα», «μεταφυσικά» (ένα παιχνίδι - αεροπλανάκι να πετάει και μάλιστα να κουβαλάει επάνω του και έναν μικρό), σε καμία στιγμή δε νιώθεις να σε εξαπατούν! Δε νιώθεις, όπως συμβαίνει με τους διάφορους Χάρι Πότερ, ότι υπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις, υπερφυσικές δυνάμεις! Εδώ τα «υπερφυσικά» τα κάνει η φαντασία. Η παιδική φαντασία!

Παίζουν: Ισαμπέλ Καρέ, Βινσέντ Μποτσαρίς, Αλίσια Ντζεμάι, Μισέλ Αμαθιού.