Η «συζήτηση» που, εδώ και καιρό, ξεκίνησε, γι' αυτό το ζήτημα, στη Λάρισα, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης, περιβαλλοντικών οργανώσεων και επιχειρηματικών ομίλων, κάθε άλλο παρά τις «αγνές προθέσεις» όλων αυτών αναδεικνύει, αν και στα λόγια εμφανίζονται ότι δήθεν είναι «πολύ ευαίσθητοι» για την περιβαλλοντική προστασία.

Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λάρισας υπερθεματίζει υπέρ μιας «ανάπτυξης» «με ήπιες μορφές παρέμβασης», αλλά δε διστάζει να συνεργεί προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης επιχειρηματικών σχεδίων, όπως είναι και η ασφαλτόστρωση του δρόμου που οδηγεί προς το καταφύγιο του Κισσάβου, με στόχο να βοηθηθεί η πρόσβαση των επιχειρηματιών που θα αναλάβουν την κατασκευή και την εκμετάλλευση αιολικού πάρκου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σε έκταση που θα τους παραχωρηθεί από τον τοπικό δήμο.

Στον ίδιο «ντορό» κινούνται και οι δήμοι Νέσσωνος, Λακέρειας και Ευρυμενών, που προωθούν σχέδια «ανάπτυξης του ορεινού όγκου», μέσω των συμπράξεών τους με ιδιώτες επιχειρηματίες.

Προς την ίδια κατεύθυνση, φαίνεται να παρεμβαίνει και ο περιβαλλοντικός σύλλογος «Φίλοι του Βουνού και της Θάλασσας», ο οποίος, αν και «φωνάζει» ότι το βουνό κινδυνεύει από τις αλόγιστες ανθρώπινες επεμβάσεις, ζητάει κι αυτός να γίνουν παρεμβάσεις, χωρίς να ξεκαθαρίζει τι είδους θα είναι και σε τι θα αποσκοπούν.

Σε ανακοίνωσή της για το θέμα, η Αχτιδική Επιτροπή Γόννων - Συκουρίου - Αγιάς του ΚΚΕ, ανάμεσα στα άλλα, επισημαίνει:

«Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το περιβάλλον είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, ως παράγοντας που καθορίζει την ποιότητα ζωής του πληθυσμού. Στην κατεύθυνση αυτή ξεχωριστή σημασία έχει η ύπαρξη, διατήρηση, προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και βεβαίως των βουνών της χώρας μας.

Για το λόγο αυτό, είναι αυξημένη και η ευαισθησία του λαού μας γύρω από τα ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής. Σήμερα, όμως, αυτήν ακριβώς την ευαισθησία την κάνουν επιχείρημα για να προωθήσουν πολιτικές ενάντια στο περιβάλλον, ξεπουλήματος του φυσικού πλούτου στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα για άντληση κερδών. Πίσω από έννοιες όπως «αειφορική ανάπτυξη» και «ήπιες μορφές παρέμβασης», «αξιοποίηση των ορεινών όγκων» κ.λπ., κρύβονται σχέδια και προθέσεις που στόχο έχουν την προσαρμογή του φυσικού περιβάλλοντος στις ανάγκες κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Πίσω από τους ραφιναρισμένους όρους κρύβεται η καταστρατήγηση οποιασδήποτε έννοιας περιβαλλοντικής προστασίας».

Και η ανακοίνωση συνεχίζει: «Οι όποιες προθέσεις και αναπτυξιακά σχέδια για τον Κίσσαβο είναι ενταγμένα σ' αυτή τη λογική. Αυτό αποδεικνύει η αναφορά στην παραχώρηση έκτασης στον Κίσσαβο για τη δημιουργία Αιολικού Πάρκου, οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στην αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της περιοχής, η δημιουργία απαραίτητων υποδομών για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης.

Αποτελεί πρόκληση να λέγονται όλα αυτά, λίγους μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού που κατέκαψαν κι ένα σημαντικό μέρος του Κισσάβου. Τα αντιπλημμυρικά έργα ακόμη να ολοκληρωθούν στις πληγείσες περιοχές, ενώ από την άλλη, καμία κίνηση δε γίνεται προς την κατεύθυνση της πρόληψης».

Στη συνέχεια, η ανακοίνωση σημειώνει: «Κανείς, λοιπόν, να μην τρέφει την παραμικρή προσδοκία για την ανάπτυξη την οποία ευαγγελίζονται οι διάφοροι προστάτες των βουνών. Γιατί, η ίδια η πολιτική που το υπόσχεται έχει πιο πριν καταστρέψει την ντόπια αγροτική παραγωγή που αποτελούσε τη βασική πηγή εισοδήματος για τον πληθυσμό των ορεινών χωριών. Αυτή θα είναι ανάπτυξη για συγκεκριμένα συμφέροντα και καμιά σχέση δε θα έχει με τις ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού. Και τέτοια ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε ένα καθεστώς ληστρικής εκμετάλλευσης, τόσο του φυσικού όσο και του κοινωνικού πλούτου από τη μεριά του κεφαλαίου. Αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος και αξιοποίησή του με βάση τις λαϊκές ανάγκες, μπορούμε να έχουμε μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο λαϊκής οικονομίας και λαϊκής εξουσίας. Η πάλη για την προστασία του περιβάλλοντος οδηγεί αντικειμενικά εκεί...»