ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ» ΤΟ ΥΠΠΟ
Μέγα σκότος κι έρμο...

«Στ' αλήθεια δε μας άξιζε μια τόσο άθλια τύχη...», σημειώνει ο Μίκης Θεοδωράκης

Τρίτη 29 Γενάρη 2008

«Ηχηρή ήταν η σιωπή του υπουργού Πολιτισμού, κ. Λιάπη και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, για την επιχορήγηση της ορχήστρας "Μίκης Θεοδωράκης"» αναφέρεται σε ανακοίνωση της ορχήστρας, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «η κυβέρνηση, κατά την πάγια τακτική της, αντιμετωπίζει το θέμα σα να μην υπάρχει. Σα να μην υπάρχει η μουσική του Θεοδωράκη, η συμβατική υποχρέωση του υπουργείου έναντι της ορχήστρας... Σα να μην υπάρχει πολιτισμός. "Στ' αλήθεια, δε μας άξιζε μια τόσο άθλια τύχη...", αναφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης... Αυτή η άθλια τύχη πού οφείλεται; Σε πολιτική σκοπιμότητα που εφαρμόζει το δόγμα "όποιος δεν είναι με μας είναι εχθρός μας"; Τρομάζουμε να πιστέψουμε ότι μετά από τόσους αγώνες για τη δημοκρατία, το ΥΠΠΟ αναπτύσσει τέτοιες ολοκληρωτικές λογικές. Σε αδιαφορία; Τρομάζουμε να πιστέψουμε ότι η πολιτεία αδιαφορεί να διαχειριστεί το αγαθό, το οποίο εντέλλεται από το Σύνταγμα και τον ελληνικό λαό να υπηρετεί, τον ελληνικό πολιτισμό. Σε έλλειψη χρημάτων; Η όποια επίκληση του υπουργού περί ανυπαρξίας χρημάτων, σήμερα ειδικά που έρχονται στο φως επιλεκτικές χρηματοδοτήσεις, επιχορηγήσεις σε οργανώσεις - σφραγίδες, πρωτοφανής πακτωλός χρημάτων με προορισμό την "πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας", είναι προκλητική».

«Η ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης" δεν έχει πλέον τίποτε άλλο να πει, τίποτε άλλο να περιμένει. Τι άλλο να πούμε, όταν οι επιστολές μας που αφορούν το βιοπορισμό των μελών και υπαλλήλων της ορχήστρας, καθώς και των οικογενειών τους, γίνηκαν σημειωματάρια για ρουσφέτια και πετάχτηκαν "σεμνά και ταπεινά" στον κάδο των αχρήστων, πέραν του "αρχή άνδρα δείκνυσι". Η ορχήστρα βαθύτατα θλιμμένη για την κατάσταση που επικρατεί, αποκλεισμένη από τις πρακτικές των τελευταίων ετών και κυρίως ντροπιασμένη, όταν ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει "πώς να αντέξω το γεγονός ότι η προσβλητική στάση των ιθυνόντων με κατεβάζει μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου στο επίπεδο της επαιτείας", διατυπώνει την τελευταία της σκέψη: "Μέγα σκότος κι έρμο" σε μια Ελλάδα που αλλιώς την ονειρευτήκαμε, αλλιώς την τραγουδήσαμε... Σε μια Ελλάδα που δε μας αξίζει!».