Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την οποία έδωσε στο Αγρίνιο
«Το ζητούμενο δεν είναι η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αλλά η εναλλακτική πρόταση εξουσίας που εδράζεται στο επίπεδο της οικονομίας, της κοινωνίας συνολικά. Εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης μπορεί να βρεθεί και χωρίς να χάσουν ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη τους τα μονοπώλια, χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση ούτε μια δέσμευση απέναντι στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και στις λεόντειες συμφωνίες με τις ΗΠΑ».
«Το θέμα», σημείωσε η ομιλήτρια, «δεν είναι μόνο να νικηθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως κόμματα συνυφασμένα γενικά με την αδικία και τη διαφθορά, αλλά και ως κόμματα που εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού. Βεβαίως, δεν μπορεί αυτό να γίνει από μέρα σε μέρα, αλλά έχει σημασία μέσα από την ίδια τους την πείρα οι εργαζόμενοι να καταλάβουν το βάθος και την ποιότητα των ευθυνών αυτών των κομμάτων, ώστε να μην πέσουν στην παγίδα υποκατάστατων».
Στη συνέχεια τόνισε: «Αν η αλλαγή, η εναλλακτική λύση, η ανατροπή, δε γίνει στο πεδίο της οικονομίας και των λαϊκών θεσμών εξουσίας και ελέγχου, τότε είναι βέβαιο ότι θα έρθει το πισωγύρισμα εν μέσω γενικευμένης λαϊκής απογοήτευσης που θα συνοδεύεται με νέα βάσανα. Ανατροπή του συσχετισμού δύναμης, πολιτική ανατροπή και αλλαγή σημαίνει ότι αλλάζει η τάξη που κυβερνά μέσω των πολιτικών της εκπροσώπων.
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε: «Πολιτική αλλαγή με όρους ανατροπής σημαίνει ότι ξεκινάει μια γιγάντια προσπάθεια να περάσουν στη νέα εξουσία, δηλαδή το λαό, όλα τα κλειδιά της οικονομίας, να καταργηθούν τα μονοπώλια που σήμερα κυριαρχούν παντού στην οικονομία, στις υπηρεσίες, στον κοινωνικό τομέα, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό. Τα μονοπώλια δεν παραδίδονται, καταργούνται από τη νέα εξουσία με την ενεργητική συμβολή της λαϊκής πλειοψηφίας».
Σημείωσε, μάλιστα, πως πρέπει να είμαστε «με τα μάτια ανοιχτά στις παγίδες νέων, τάχα, σεναρίων και επιλογών που στην Ευρώπη όχι μόνο απέτυχαν αλλά έγιναν το εφαλτήριο νέων αντιλαϊκών μέτρων με κεντροαριστερό και ψευτοανανεωτικό προσωπείο».
Οπως εξήγησε, «δεν είναι τυχαίο ότι πολλαπλασιάζονται οι υποδείξεις ότι, τέλος πάντων, δεν είναι έξω από τα πράγματα μια κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αρκεί να βάλουν κατά μέρος τον ανταγωνισμό τους, και να σκεφθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου που επιθυμεί μια σταθερή κυβέρνηση όσο γίνεται.
Οσο για το σχήμα συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ είναι γεγονός ότι συζητείται σε πολλούς χώρους, ιδιαίτερα σε επιχειρηματικούς κύκλους που θεωρείται ότι μπορεί να διαμορφωθεί μια ατμόσφαιρα εφησυχασμού για να υπάρχει μεγαλύτερη άνεση από πλευράς λαϊκής πίεσης. Είναι ίσως κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας βλέπουν ίσως το ζήτημα της συνεργασίας με μικρότερα κόμματα ως ένα διάλειμμα, ώστε να επανέλθει το κλασικό δικομματικό σύστημα».
«Η ΝΔ - συνέχισε - είναι ακόμα πιο διστακτική με τα σημερινά δεδομένα, καθώς δεν καλοβλέπει να συνεργαστεί με το ΛΑ.Ο.Σ., ένα κόμμα που δεν έχει ενδοιασμό να παζαρεύει και με τον άλλο εταίρο, το ΠΑΣΟΚ, έτοιμο επίσης να προσφερθεί σε κάθε λύση. Σχετικά πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ που έστω με κρύα καρδιά αναγκάζεται να ρίξει τα δίχτυα προς τον ΣΥΝ, τον πάντα προσφερόμενο σε μια τέτοια συνεργασία.
Ο ΣΥΝ καμώνεται πως δεν πολυθέλει, μόνο και μόνο για να μην πάει με λίγη προίκα σε μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό είναι σε πτώση. Ως τότε θα χρησιμοποιεί ακόμα και επαναστατικές φράσεις, ενώ το πρόγραμμά του, καθαρά σοσιαλδημοκρατικό, θα είναι εφεδρεία για μια νέα συνεργασία».
Η Αλέκα Παπαρήγα ξεκαθάρισε: «Ούτε ένα βήμα εμπρός δεν μπορεί να κάνει ο λαός δίχως αντίσταση και ανυπακοή στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, στην ΕΕ και στα κόμματα του ευρωμονόδρομου. "Οχι" στην ΕΕ, "όχι" στην ευρωσυνθήκη. Με αυτό τον τρόπο πρέπει να υποδεχτεί ο λαός το ευρωσύνταγμα που βαφτίστηκε με άλλο όνομα για να μην οδηγήσει σε υποχρεωτικό δημοψήφισμα, άρα και απόρριψη».
Αμέσως μετά υπενθύμισε: «Το ΚΚΕ το 1992 ήταν το μόνο κόμμα που διαχώρισε τη θέση του από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ όταν όλα τα άλλα κόμματα έσπευσαν να την ψηφίσουν κυριολεκτικά και με τα δύο χέρια, κηρύσσοντας επίσημα το τρομοκρατικό δίλημμα ότι όποιος αντιστέκεται και αντιτάσσεται στην ΕΕ είναι εθνικιστής και υπέρ της απομόνωσης. Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη διεθνή πολύπλευρη συνεργασία, ξεκινώντας από την οικονομική με βάση το αμοιβαίο όφελος, χωρίς την επιβολή εσωτερικών αντιλαϊκών δεσμεύσεων. Κάθε ευρώ που εισρέει στην Ελλάδα μετατρέπεται σε δύναμη υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, σε μέσο εξαγοράς και εκμαυλισμού».
Δεν πρέπει να υπάρχει «καμία αυταπάτη ότι είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να κάνει και ένα θετικό βήμα εμπρός δίχως αντίσταση και ανυπακοή στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις της ΕΕ, που σήμερα έχει μετατραπεί και σε στρατιωτικό οργανισμό, ένα είδος ευρωπαϊκού σκέλους του ΝΑΤΟ, και της παγκόσμιας τρομοκρατίας κατά των λαών. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έδεσαν εθελοντικά τα χέρια του ελληνικού λαού με τις συνθήκες και τις επιλογές της ΕΕ, μόνο και μόνο για να διευκολύνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε ευρωπαϊκή βάση.
Ο Συνασπισμός κοροϊδεύει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό όταν ισχυρίζεται ότι η αντιλαϊκή, βάρβαρη, νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ εξαρτάται από τη συγκυρία, από την πολιτική της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΕΕ από τη φύση και τη βάση της ένα στόχο έχει, την κερδοφορία του ευρωκεφαλαίου, τη δυνατότητα των ευρωμονοπωλίων να διεκδικήσουν πρωτοκαθεδρία και ισχυρή θέση στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό».
Τέλος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: «Δεν αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα στην ΕΕ να οδηγεί την Ελλάδα σε ευρωδικαστήρια ή να επιβάλλει τιμωρία και καταναγκασμό για κοινωνικά δικαιώματα, όπως είναι το μικρότερο όριο συνταξιοδότησης των γυναικών, ή για τη χρηματοδότηση κρατικών φορέων, όπως είναι η "Ολυμπιακή". Η πάλη του λαού όταν είναι ενιαία, αποφασιστική και επίμονη, μπορεί να φέρει αποτελέσματα, μπορεί να ματαιώσει τα χειρότερα». Μετά την εισήγηση ακολούθησαν ερωτήσεις απ' τους δημοσιογράφους για το ζήτημα του Κοσσόβου, την πρόταση του ΚΚΕ για το Μέτωπο, το θέμα των συνεργασιών, κ.ά.