Να συστρατευτεί με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ κάθε καλοπροαίρετος πολίτης που αισθάνεται και είναι προοδευτικός ή θέλει να ονομάζεται αριστερός, γιατί κάθε άλλη επιλογή παραδίνει το λαό και τους εργαζόμενους «δεμένους» και απογοητευμένους στους επόμενους διαχειριστές της αστικής πολιτικής. Αυτό το κάλεσμα απηύθυνε ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε μεγάλη εκδήλωση της ΝΕ Σερρών του ΚΚΕ, για την πολιτική πρόταση του Κόμματος.

Νωρίτερα, αναφέρθηκε αναλυτικά στις εξελίξεις στην περιοχή των Βαλκανίων, θυμίζοντας ότι από τη δεκαετία του '90, όταν μαζί, ΗΠΑ και ΕΕ, επέβαλαν τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και έβαλαν φωτιά στα Βαλκάνια, για να εγκαθιδρύσουν προτεκτοράτα στην περιοχή, ώστε να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, «οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχοντας την υποστήριξη του ΣΥΝ, υιοθέτησαν μια εξωτερική πολιτική που το ενδιαφέρον της για τις εξελίξεις στην περιοχή επικεντρωνόταν στο όνομα της ΠΓΔΜ».

«Το ΚΚΕ από τότε πρότεινε ως όρο αναγνώρισης την αφαίρεση των αλυτρωτικών τάσεων και σε περίπτωση που αναφέρεται η λέξη "Μακεδονία" αυτή να έχει γεωγραφικό και όχι εθνοτικό προσδιορισμό. Αυτή η στάση αρχών, μαζί με την επιμονή μας στη διασφάλιση και στο απαραβίαστο των συνόρων, κράτησε από τότε μέχρι σήμερα». Παράλληλα, θύμισε τις επιθέσεις που δέχτηκε το Κόμμα, επειδή δε συμμετείχε στα συλλαλητήρια των «σκοπιανομάχων».

«Εφτασε μάλιστα, ο Λ. Κύρκος - που εκλέχτηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης του Ενιαίου Συνασπισμού, και με τις ψήφους του ΚΚΕ - να δηλώσει: "Είμαστε όλοι εδώ, πλην Λακεδαιμονίων". Λακεδαιμόνιοι λοιπόν οι κομμουνιστές το 1992, γιατί είχαν διορατικότητα να εκτιμήσουν ότι η πολιτική της ονοματολογίας είναι αδιέξοδη και τα αντι-σκοπιανά συλλαλητήρια, εθνικιστικά και επικίνδυνα.

Σήμερα όλοι ζητάνε έναν επιθετικό γεωγραφικό προσδιορισμό για το όνομα και κανένα από τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ δε θέλουν να θυμούνται τη στάση τους το 1992», σημείωσε ο Θ. Κωνσταντινίδης. Βέβαια, όπως πρόσθεσε, στην πολιτική είναι χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, το στοιχείο της αυτοκριτικής, χαρακτηρίζοντας πρόκληση να ακούς από το στόμα του νέου προέδρου του ΣΥΝ ότι «εμείς εδώ και 15 χρόνια έχουμε την ίδια θέση».

Οπως ξεκαθάρισε ο ομιλητής, οι θέσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονται από τη ζωή, «επειδή το ΚΚΕ έχει πολιτική αρχών. Είναι σταθερά προσανατολισμένο στην αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Είναι σταθερά στο πλευρό των λαϊκών δυνάμεων. Είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ταξική πάλη. Δε φλερτάρει κάθε φορά με την κυρίαρχη αντίληψη. Δεν υποτάσσεται στις λογικές του ρεαλισμού και του εφικτού. Δεν κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού με αποκλειστικό στόχο το πρόσκαιρο κομματικό ή εκλογικό συμφέρον».

«Από τη στιγμή που στην περιοχή τα προβλήματα - κατέληξε - επιχειρούν να λυθούν με αμερικανική και ΝΑΤΟική επιδιαιτησία, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα έχουμε λύση». Αυτό είναι μια θέση του Κομμουνιστικού Κινήματος, κρυστάλλινη, διαχρονική και επίκαιρη. Μάλιστα, παρουσίασε απόσπασμα συνέντευξης του Γκιόργκι Δημητρώφ στο «Ριζοσπάστη», τον Ιούλη του 1947, που θα μπορούσε να είναι σημερινό. Απαντώντας στο ερώτημα κάτω από ποιους όρους θα ήταν δυνατό να αποκατασταθεί το καθεστώς διαρκούς ειρήνης και σχέσεων καλής γειτονίας ανάμεσα στις βαλκανικές χώρες, ο Γκ. Δημητρώφ έθετε τρεις όρους: α) Να παγιωθεί στις χώρες αυτές αληθινή δημοκρατία «που να εκφράζει τη θέληση και τα συμφέροντα των λαών». β) «Να απομακρυνθεί οριστικά και για πάντα η επέμβαση των ιμπεριαλιστών, των διεθνών τραστ και των μονοπωλίων στις εσωτερικές υποθέσεις των βαλκανικών χωρών». γ) «Η θέληση των ίδιων των λαών να εργαστούν και να αγωνιστούν για να θριαμβεύσει αυτή η υπόθεση».