«Το νοσήλιο ως βασικός τρόπος χρηματοδότησης των νοσοκομείων δεν έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του, αφού, όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα, δεν επιτρέπει τον έλεγχο των δαπανών, δεν εμπεριέχει το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών και τελικά λειτουργεί ως αντικίνητρο στην προσπάθεια μείωσης των ημερών νοσηλείας».

Η παραπάνω διαπίστωση προέρχεται απ' τις οικονομικές υπηρεσίες του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας, τον Ευαγγελισμό , για την περίοδο 1996-1998. Αν και η διαπίστωση αυτή φαίνεται να διαπνέεται από τη λογική της ανταποδοτικότητας, εντούτοις καταμαρτυρεί το αυτονόητο: Οτι δηλαδή μια δημόσια νοσηλευτική μονάδα, και μάλιστα στην πρώτη γραμμή, δεν μπορεί να λειτουργεί και να αποδίδει με επιχειρηματικά κριτήρια και ότι η χρηματοδότησή τους δεν μπορεί να στηριχτεί στα ασφαλιστικά «ταμεία», στα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταθέσει το βάρος των οικονομικών.

Από τα στοιχεία της οικονομικής υπηρεσίας προκύπτουν τα εξής:

• Για το 1998 η μέση χρέωση ανά Ημέρα Νοσηλείας ανήλθε σε 54.812 δρχ. και το ημερήσιο κόστος ανά Ημέρα Νοσηλείας, χωρίς υπολογισμό της δαπάνης με μισθοδοσία, ανήλθε σε 50.943 δρχ. Η είσπραξη του νοσοκομείου για κάθε Ημέρα Νοσηλείας ανέρχεται σε 34.499 δρχ. επομένως το νοσοκομείο επιβαρύνεται με 20.313 δρχ. για κάθε Ημέρα Νοσηλείας, δηλαδή ένα έλλειμμα για το 1998 της τάξης των 6,29 δισ. δραχμών, εάν υπολογιστεί το σύνολο των Ημερών Νοσηλείας. «Το γεγονός αυτό, σημειώνεται στην έκθεση, σε συνδυασμό με την παρατηρούμενη το 1998 σε σχέση με τα δύο προηγούμενα έτη σημαντική αύξηση (110%) των οφειλών των Ασφαλιστικών Ταμείων που φτάνουν τα 6,3 δισ. δρχ., δημιουργεί μια ασφυκτική κατάσταση από πλευράς ρευστότητας, την οποία δεν μπορεί φυσικά να καλύψει η αύξηση των Ιδίων Εσόδων του νοσοκομείου μεταξύ των ετών 1996-1998 κατά 3,3 δισ. δραχμές.

Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση επιχορηγεί ορισμένα ασφαλιστικά ταμεία - με ψίχουλα βέβαια - από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία θα πρέπει να πληρώσουν με τη σειρά τους και τα νοσοκομεία, για να καλύψουν ένα μέρος των οικονομικών τους. Ομως τα ταμεία δεν έχουν και έτσι μένουν χρεώστες στα νοσοκομεία.

• Η άλλη πλευρά, που αναφέρεται στην έκθεση, είναι ανείσπρακτες οφειλές απόρων, αλλοδαπών, κλπ., που εμφανίζουν επίσης μια έντονα αυξητική τάση 1996: 462 εκατ. δρχ. - 1998: 865 εκατ. δρχ. (αύξηση 87,22%). Στην έκθεση τονίζεται η ανάγκη της άμεσης ρύθμισης για την κάλυψη των χρεώσεων νοσηλιών κλπ. των απόρων και αλλοδαπών.

Εφόσον, αναφέρεται στην έκθεση, τακτοποιηθούν οι παραπάνω εκκρεμότητες, η συνολική διαχείριση του νοσοκομείου είναι ισοσκελισμένη. (Σύνολο χρεώσεων 17 δισ. δρχ. Εσοδα από νοσήλια 10,7 δισ. δρχ. και οφειλές Ασφαλιστικών Ταμείων 6,3 δισ. δρχ. = 17 δισ. δρχ.)

Παρά την οικονομική θηλιά που βάζει η κυβερνητική πολιτική, ο Ευαγγελισμός έχει να επιδείξει θετικά στοιχεία στη λειτουργία του:

• Το 1998 ο αριθμός των νοσηλευθέντων ήταν 37.485 έναντι 34.167 το 1996. Στα ίδια τμήματα και στο ίδιο χρονικό διάστημα παρατηρείται μείωση των ημερών νοσηλείας της τάξης του 3,44%.
• Σημαντική αύξηση παρουσιάζει επίσης και το σύνολο των ασθενών στα Επείγοντα Εξωτερικά Ιατρεία του Ευαγγελισμού κατά 8,27%.
• Αύξηση της τάξης του 11,54% παρατηρείται και στο σύνολο των χειρουργικών επεμβάσεων που έγιναν το 1998 σε σχέση με το 1996.
• Το νοσοκομείο δυναμικότητας 1.060 κρεβατιών παρουσιάζει πληρότητα 90%.
• Στα 200-250 εκατ. δραχμές υπολογίζονται τα έσοδα που χάνει κάθε χρόνο ο Ευαγγελισμός από την έλλειψη δεύτερου αξονικού τομογράφου. Ο ένας που υπάρχει κάνει 13.000 αξονικές τομογραφίες το χρόνο, αλλά οι ανάγκες είναι 20.000. Επομένως οι 7.000, για τις οποίες δεν επαρκεί ο ένας αξονικός τομογράφος, γίνονται στον ιδιωτικό τομέα.
• Το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας όμως λειτουργεί χωρίς μαγνητικό τομογράφο, με αποτέλεσμα να χάνει ετησίως ένα δισ. δραχμές μόνο από την έλλειψη μαγνητικού τομογράφου.

Στις 450 ανέρχονται οι κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού στον Ευαγγελισμό.

Ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος στον Ευαγγελισμό και μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, μας επισήμανε ότι λόγω των ελλείψεων δε λειτουργούν εφτά κρεβάτια στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, οχτώ κρεβάτια στη Μονάδα Εμφραγμάτων και το χειρουργείο στο χώρο των επειγόντων. Παράλληλα εξαιτίας αυτών των ελλείψεων δε βγαίνουν ομαλά οι βάρδιες και τα ρεπό του προσωπικού και καθίστανται επικίνδυνες οι συνθήκες νοσηλείας, αφού για 45 ασθενείς στην απογευματινή και νυχτερινή βάρδια υπάρχουν μόνο δύο νοσοκόμες.