Δυο μέτοικοι, δυο απελπισμένοι άνθρωποι συναντιούνται τυχαία ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Είναι τόσο αβάσταχτη η μοναξιά τους που με την πρώτη ματιά αγκιστρώνεται ο ένας πάνω στον άλλον. Δυο ανθρώπινες υπάρξεις, με πολύ παρελθόν αλλά χωρίς μέλλον, ζουν, όπως μπορούν, το παρόν. Περπατούν, συζητούν, πίνουν, αλλάζουν μπαρ προσπαθώντας να δημιουργήσουν κοινές αναμνήσεις. Εκείνος είναι ένας διάσημος Γάλλος ηθοποιός, που έχει εγκαταλείψει την πατρίδα του και την καριέρα του, για να ξεχάσει τη γυναίκα που τον άφησε για ένα νεαρό. Εκείνη, είναι αυστριακή, χωρισμένη, διωγμένη, κυνηγημένη από τον ίδιο της τον εαυτό, χάνει και το τελευταίο της καταφύγιο, τη φίλη που τη φιλοξενούσε. Δεν υπάρχει προοπτική για αυτούς τους δυο μετανάστες, δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει φως.

Γι' αυτό, οι δυο άγνωστοι συνεχίζουν να περπατούν, να μιλούν, να σιωπούν, να αλλάζουν φτηνά δωμάτια.

«Γιατί, όλο αυτό το σκηνικό, παρά τον εκτυφλωτικό φωτισμό, έδινε την αίσθηση του γκρίζου. Σάμπως οι λαμπτήρες με το χτυπητό φως, ενώ έκαναν τα μάτια να πονούν, να ήταν ανίκανοι να διαλύσουν τη νύχτα που κουβαλούσαν επάνω τους αυτοί οι άνθρωποι, όταν ξεπρόβαλλαν από το έξω σκοτάδι. Σφίγγονταν όλο και περισσότερο ο ένας στον άλλον, όχι πλέον σαν εραστές, αλλά σαν δυο άτομα που είχαν περιπλανηθεί για πολύ καιρό μέσα στη μοναξιά τους...»

Είναι, τάχα, η αμοιβαία έλξη που τους υπαγορεύει να μην αφήνουν δευτερόλεπτο τον άλλον ή μήπως είναι ο τρόμος της ερημιάς που τους κάνει να μοιάζουν σαν να είναι ένα άτομο, συμπαγές και αδιαίρετο.

Αυτά συμβαίνουν στα «Τρία δωμάτια στο Μανχάταν» του Ζορζ Σιμενόν, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΑΓΡΑ» σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο και τρυφερό οδοιπορικό στην ανθρώπινη μοναξιά αλλά και στον πραγματικό έρωτα, που κάποτε έρχεται, έστω και αν είναι κάπως αργά.

Από τις ίδιες εκδόσεις, κυκλοφορούν, τα εξής έργα του πολυγραφότατου Γάλλου συγγραφέα - αστυνομικά και μη: «45^ο υπό Σκιάν», «Το μπλε δωμάτιο», «Ο Μαιγκρέ στη Νέα Υόρκη» και «Ο κίτρινος σκύλος».