Είναι πολυμέτωπος αυτός ο πόλεμος
Παρασκευή 7 Μάρτη 2008

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»
Χτυπιόταν χτες το πρωί ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, στη ΝΕΤ, ότι ο νόμος Ρέππα δε βλάπτει τους εργαζόμενους. Ε, το νόμο Ρέππα χρησιμοποίησε η Πετραλιά, για να δείξει πως ο δικός της νόμος είναι απλά συνέχειά του.

Εκανε διάφορες λαθροχειρίες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Οταν ο Δ. Κουμπούρης, από το ΠΑΜΕ, άρχισε να μιλά για το αγωνιστικό κάλεσμα που απευθύνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, πετάχτηκε ...ο πρόεδρος ελέω ΣΕΒ: «Γιατί, δεν είναι τάξη οι άλλοι εργαζόμενοι;». Τι ήθελε να βγάλει; Οτι και οι εργατοπατέρες ανήκουν στην εργατική τάξη. Ε, δεν ανήκουν. Εχουν προ πολλού περάσει απέναντι κι όσο πιο γρήγορα οι εργάτες τους αντιμετωπίσουν ακριβώς έτσι, σαν ταξικούς εχθρούς που δουλεύουν - πέμπτη φάλαγγα - μέσα στο κίνημα, τόσο καλύτερα για τους εργάτες (σ.σ. για τους νέους που δε γνωρίζουν, 5η φάλαγγα ήταν αυτή που ισχυριζόταν ότι διέθετε ο δικτάτορας Φράνκο, πέρα από τις 4 στρατιωτικές, μέσα στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Ονόμαζε, δηλαδή, 5η φάλαγγα αυτούς που παρίσταναν τους Δημοκρατικούς και δούλευαν για τον εχθρό. Εκτοτε, έμεινε ο όρος να προσδιορίζει τον αντίπαλο εντός των τειχών).

Πάμε γι' άλλα: Για ποιο πράγμα εγκαλείται η κυβέρνηση απ' ορισμένους που παριστάνουν τον φίλο του εργάτη; Οτι δεν εξασφαλίζει συναίνεση στις μεταρρυθμίσεις. Συμφωνούν μ' αυτές, αλλά έχουν άλλο τρόπο. Πάντα η σοσιαλδημοκρατία τα κατάφερνε καλύτερα και το κεφάλαιο ξέρει καλά ποιος είναι ο κατάλληλος.

Τριάντα πέντε χρόνια το ίδιο: Κάθε κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει: «Ουδείς δικαιούται να χρησιμοποιεί δημόσιο αγαθό για ό,τι θεωρεί αυτός δίκιο».

Ο σημερινός για να πείσει πως οι απεργοί είναι αντικοινωνικοί ανακοίνωσε ότι συγκρούστηκαν δύο τραμ γιατί κόπηκε από την απεργία το ρεύμα. Του διέφυγε μια λεπτομέρεια. Εκεί που τράκαραν τα τραμ έχουν σκοτωθεί και άνθρωποι χωρίς να υπάρχει καμιά απεργία της ΔΕΗ. Γιατί; Μα γιατί έχει πρόβλημα το σύστημα σήμανσης. Την εταιρεία καλύπτει ο υπουργός όταν ρίχνει τα βάρη στην απεργία. Κοντά ποδάρια το ψέμα.

Λίγοι και προνομιούχοι κατά Καραμανλή όσοι διαμαρτύρονται για το Ασφαλιστικό. Βρίσκει και κάνει ο πρωθυπουργός όπως και οι πριν απ' αυτόν.

Με δεμένο ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων στο άρμα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, πιστεύει πως θα μείνει για πολύ κρυφό τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει: Μια γιγαντιαία επιχείρηση ακόμα μεγαλύτερης μείωσης της τιμής πώλησης του προϊόντος «εργατική δύναμη». Ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης.

Εχει δουλέψει χρόνια η αστική τάξη μαζί με τους εργατοπατέρες, για να μπορεί να περάσει μια τέτοια εξέλιξη και νομίζουν πως θα περάσει ανάμεσα σε κάτι τουφεκιές δήθεν αντίδρασης.

Μετράνε λάθος. Τα νέα παιδιά καταλαβαίνουν μαζί με τους παλιότερους ότι η εξέλιξη δεν αφορά σημερινούς συνταξιούχους, αλλά σημερινούς εργάτες. Σημαίνει αυτό πως όσους Παναγόπουλους κι αν διαθέτει η αστική τάξη απέναντί της θα βρει ένα δυναμικό ταξικό κίνημα, όπου θα μετέχει και η αυριανή βάρδια των εργατών.

Ασχετο: Σοβαρό πρόβλημα μετά το «βέτο». Δεκάδες Ελληνες βιομήχανοι που έκλεισαν τα εδώ εργοστάσια και πήγαν εκεί για ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, δεν ξέρουν τι να κάνουν; Σε ποιο πατριωτισμό να ανταποκριθούν; Στου Κύρκου που μας καλούσε στα συλλαλητήρια ή του Τσίπρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ασε τις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τους αγωγούς τους. Θα τους προστατεύει η KFOR ή κατευθείαν το ΝΑΤΟ;


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ