«Κραυγή» αγωνίας για τους ίδιους αλλά και τους ασθενείς εξέπεμψαν χτες εργαζόμενοι, γιατροί και νοσηλευτές, του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα», με τους οποίους συνομίλησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της περιοδείας που πραγματοποίησε εκεί με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα για τη Γυναίκα. Οι καταγγελίες τους «ακτινογραφία» ενός συστήματος Υγείας που νοσεί βαρύτατα, χτυπημένο απ' τη δικομματική πολιτική της υποβάθμισης και εμπορευματοποίησής του.

Τραγικές οι ελλείψεις προσωπικού, κυρίως σε μαίες και νοσηλεύτριες, τις παραδέχτηκε και ο διοικητής του νοσοκομείου, στη συνάντηση της διοίκησης με την Αλ. Παπαρήγα, με την οποία και άρχισε η περιοδεία της. «Η παρουσία μας εδώ σήμερα είναι συμβολική και ενόψει της 8ης Μάρτη. Θέλουμε να σηματοδοτήσουμε την ανάγκη για προστασία της μητρότητας, για την προστασία συνολικά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα. Και επισήμανε την ανάγκη να υπάρξει μακροχρόνια μελέτη των επαγγελματικών ασθενειών και των επιπτώσεων των συνθηκών δουλειάς στις γυναίκες και όλους τους εργαζόμενους, αλλά και τακτικοί προληπτικοί ιατρικοί έλεγχοι.

Η συσσωρευμένη αγανάκτηση των εργαζομένων για τις ελλείψεις προσωπικού, τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων, την επαγγελματική εξουθένωση, την αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων και το χτύπημα ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά και για την πλημμελή φροντίδα που παρέχεται στους νοσηλευόμενους, ως αποτέλεσμα των ελλείψεων, εκφράστηκε σε κάθε βήμα της περιοδείας της Αλ. Παπαρήγα στα διάφορα τμήματα του «Αλεξάνδρα».

Στα πλυντήρια - σιδερωτήρια, οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν ότι οι συνθήκες που επικρατούν είναι άκρως επικίνδυνες, αφού έρχονται σε επαφή με μολυσμένα σεντόνια και ρούχα και παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα κρουσμάτων ηπατίτιδας και φυματίωσης. «Ζούμε καθημερινά με το θόρυβο, τη ζέστη, τα μικρόβια. Το καλοκαίρι δουλεύουμε στους 60 βαθμούς Κελσίου!», κατήγγειλαν οι εργαζόμενες. Στο τμήμα έχουν μείνει ελάχιστες μόνιμες εργαζόμενες, όσες αποχωρούν δεν αντικαθίστανται, ενώ - όπως κατήγγειλαν - ο εργοδότης του συνεργείου που έχει αναλάβει κομμάτι της δουλειάς στα πλυντήρια - σιδερωτήρια εξαναγκάζει τις εργαζόμενες να δουλεύουν για 300 έως 550 ευρώ και να υπογράφουν για 1.000, σε συνθήκες γαλέρας. Ενδεικτικό της τρομοκρατίας που ασκείται στους εργαζόμενους των συνεργείων είναι ότι χτες ο εργολάβος της εταιρείας καθαρισμού «Φάσμα» απαγόρευσε στις καθαρίστριες να κάνουν διάλειμμα, προκειμένου να εμποδίσει τη συμμετοχή τους στη συζήτηση των εργαζομένων με την Αλ. Παπαρήγα!

«Αυτές τις μορφές δουλειάς θα τις γενικεύσουν. Και έρχεται ακόμα ισχυρότερο χτύπημα με το αντεργατικό, γυναικοκτόνο και μητροκτόνο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό», υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα. Και συνέχισε: «Δεν πρέπει να τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί! Η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων πρέπει να εκφραστεί. Δεν μπορεί να περάσει και αυτό το νομοσχέδιο όπως άλλα. Είναι αναγκαίο να υπάρξει λαϊκή αντίσταση, συλλαλητήρια, απεργίες. Η μέγιστη αντίσταση των γυναικών, των εργαζομένων, όλων των λαϊκών στρωμάτων».

Συγκλονιστική ήταν η κατάσταση που μετέφεραν στην Αλ. Παπαρήγα και οι εργαζόμενες στην Κοινωνική Υπηρεσία του νοσοκομείου. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών με προβλήματα, των ανύπαντρων μητέρων, Ελληνίδων και αλλοδαπών, των τοξικομανών, ανήλικων κοριτσιών με εγκυμοσύνες, οι εγκαταλείψεις παιδιών στο νοσοκομείο. «Οι αλλοδαπές ανύπαντρες μητέρες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο κομμάτι, γιατί στην πλειοψηφία τους είναι ανασφάλιστες, με οικονομικά προβλήματα, δε μιλάνε τη γλώσσα. Για τις Ελληνίδες ανύπαντρες μητέρες υπάρχει κάποια ελάχιστη φροντίδα απ' την Πρόνοια. Οι αλλοδαπές, απ' όπου και αν είναι δεν έχουν αυτά τα ...προνόμια. Ζητάμε από το υπουργείο Υγείας επανειλημμένα να μπορούν αυτές οι γυναίκες, έστω να γεννούν δωρεάν στο νοσοκομείο. Περισσότερο απ' το 50% των ανύπαντρων μητέρων είναι αλλοδαπές. Από αυτές μόλις το 10% έχουν ασφάλιση. Εχουμε και κορίτσια με εγκυμοσύνες στα 12 και 13 τους χρόνια...», επισήμαναν οι κοινωνικοί λειτουργοί. «Στο υπουργείο Υγείας στέλνουμε κάθε 2 - 3 χρόνια στατιστικά με συμπεράσματα και προτάσεις. Εχουν γνώση τού τι συμβαίνει στο νοσοκομείο. Αλλά δε γίνεται τίποτα», συμπλήρωσαν.

Αλλά και αργότερα, μετά την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου, τα λόγια παριστάμενων νοσηλευτών και γιατρών ήταν καταπέλτης: «Απόψε το βράδυ εφημερεύουμε και είμαι μόνος μου, εγώ, ένας, να εξυπηρετήσω πόσα τμήματα... Αν πάθουν ταυτόχρονα δύο ασθενείς έμφραγμα, ξέρετε τι θα κάνω; Θα κοιτάξω ποιος είναι ο νεότερος, θα πρέπει εγώ να διαλέξω ποιος θα ζήσει...».

Ο επόμενος καταγγέλλει ότι σπουδαστές των ΤΕΙ που κάνουν την πρακτική τους στο νοσοκομείο εξαναγκάζονται να εκτελούν κανονικά βάρδιες, λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, παρότι θα έπρεπε η πρακτική τους να εποπτεύεται από ειδικευμένο προσωπικό. Αν αρνηθούν θα υποστούν τις συνέπειες. Το ίδιο, αν υποπέσουν σε οποιοδήποτε λάθος στη διάρκεια της βάρδιάς τους.

Γιατρός ο επόμενος που παίρνει το λόγο και μιλάει για την κατεύθυνση να σπρώχνονται ασθενείς που χρειάζονται αιμοκάθαρση σε ιδιωτικές μονάδες, αφού το νοσοκομείο αδυνατεί λόγω έλλειψης προσωπικού ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες τους. Οι ιδιωτικές μονάδες αιμοκάθαρσης - αναφέρει - πολλαπλασιάζονται διαρκώς. Η άνιση χωροταξική κατανομή των δημόσιων μονάδων αιμοκάθαρσης εξαναγκάζει ασθενείς ακόμα και να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να εγκατασταθούν στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το τεράστιο ζήτημα της δωρεάς οργάνων και της μεταμόσχευσης στην Ελλάδα απλώς το αγνοούμε. Με συνέπεια να υποβάλλονται ασθενείς σε αιμοκάθαρση για 20 και 25 χρόνια, όταν σε άλλες χώρες έπειτα από 6 μήνες υποβάλλονται σε μεταμόσχευση νεφρού.