«Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, το λαό να απαιτήσουμε αγωνιστικά όχι μόνο τη λήψη των απαραίτητων μέτρων αντισεισμικής προστασίας, αλλά και να ανατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση, ανοίγοντας το δρόμο για το Λαϊκό Μέτωπο Εξουσίας, που θα βάλει σε πρώτο πλάνο τη ζωή, την ασφάλεια και την ευημερία του εργαζόμενου και της λαϊκής οικογένειας και θα βάλει τις βάσεις για Λαϊκή Οικονομία και Κεντρικό Σχεδιασμό, βάσεις που αποτελούν αναγκαία και ικανή συνθήκη και για την ουσιαστική, αποτελεσματική και μακροπρόθεσμη λήψη μέτρων Αντισεισμικής Προστασίας».

Με τα λόγια αυτά, ο Σταύρος Τάσσος, σεισμολόγος - ερευνητής, κεντρικός εισηγητής, έδωσε το στίγμα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, για μια ουσιαστική αντισεισμική θωράκιση. Και συνέχισε:

«Στη χώρα μας, όπως σε όλες τις χώρες όπου κυριαρχεί το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής και η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ο λαός βιώνει καθημερινά μια εγκληματική αντίφαση: Από τη μια μεριά έχουμε τη βεβαιότητα των φυσικών φαινομένων όπως οι σεισμοί που οπωσδήποτε θα συμβούν και από την άλλη έχουμε την πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, που διαχειρίζονται το ζήτημα της λήψης αναγκαίων μέτρων με γνώμονα την επίδραση στα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων».

«Ο δρόμος ανάπτυξης όπου δεσπόζει η αναρχία της κοινωνικής παραγωγής και όχι ο κεντρικός σχεδιασμός, με κριτήριο το σύνολο των λαϊκών αναγκών, είναι ο μεγάλος ένοχος τόσο για τα προβλήματα οργάνωσης του κοινωνικού χώρου, όσο και για το απάνθρωπο περιβάλλον εργασίας και κατοικίας.

Οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - τόνισε ο ομιλητής - φέρουν βαριές ευθύνες για κάθε θάνατο και τραυματισμό, για τις τεράστιες υλικές καταστροφές και για το κλίμα ανασφάλειας που υπάρχει στους χιλιάδες εργαζόμενους και κατοίκους της Αθήνας και τις οικογένειές τους».

Τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι του Λεκανοπεδίου, υπογράμμισε ο Στ. Τάσσος, «συντελούν ώστε οι εργαζόμενοι κάτοικοι της περιοχής να κινδυνεύουν πολλαπλάσια από την απουσία ουσιαστικής και αποτελεσματικής πολιτικής αντισεισμικής προστασίας. Μάλιστα, μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999 στην Πάρνηθα φάνηκε ξεκάθαρα η αναλγησία και αδιαφορία των κομμάτων του κεφαλαίου - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - και των εκπροσώπων τους στους δήμους και στη νομαρχία, για τη ζωή και την ασφάλεια του εργαζόμενου, της νεολαίας, της κάθε λαϊκής οικογένειας».

«Το ΚΚΕ, τόνισε στη συνέχεια, έχει επισημάνει κατ' επανάληψη ότι η αντισεισμική προστασία και θωράκιση - όπως άλλωστε και όλα τα ζητήματα που αφορούν στις υποδομές και την πρόληψη - δεν είναι μια τεχνοκρατική διαδικασία, που απαιτεί μόνο επιστημονική, ερευνητική και τεχνική προσέγγιση. Αποτελεί πρώτα και κύρια πολιτική επιλογή, γι' αυτό και τα αίτια των ελλιπών έως ανύπαρκτων μέτρων και της αδιαφορίας των αρμοδίων πρέπει να αναζητηθούν στον απάνθρωπο τρόπο αντιμετώπισης του ζητήματος με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος».

Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι, όπως τόνισε ο ομιλητής, «οι θέσεις του ΚΚΕ και στο θέμα της αντισεισμικής θωράκισης στηρίζονται όχι μόνο στην επιστημονική και τεχνολογική γνώση, αλλά και στην πολιτική σταθερά ότι ο πλούτος παράγεται από τον εργαζόμενο και στα πλαίσια της οικονομίας σ' αυτόν πρέπει να επιστρέφει, επιλύοντας τα προβλήματά του και συμβάλλοντας στην ανάλογη με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ποιότητα ζωής του.

Αντίθετα, στα πλαίσια του καπιταλισμού και της ΕΕ, κάθε σχεδιασμός για πρόληψη "φυσικής" καταστροφής (έτσι και η αντισεισμική θωράκιση) αντιμετωπίζεται με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους και την παραπέρα μεταφορά πόρων από το λαό στα μονοπώλια και όχι στη διάθεση πόρων για την επίλυση του προβλήματος, ιδιαίτερα αυτών που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη».

«Αυτή την πολιτική της μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους και της συνακόλουθης μη διάθεσης πόρων για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων και στην αντισεισμική θωράκιση υπηρέτησαν πιστά τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί το πλαίσιο εμπορευματοποίησης της γης, της λαϊκής κατοικίας, των δημόσιων έργων και στηρίζει ολόψυχα την "αυτοτέλεια" της Αυτοδιοίκησης, υποσκάπτοντας ουσιαστικά την αναγκαία και απαιτούμενη κεντρική κρατική ευθύνη και αρμοδιότητα σε τομείς όπως η Δημόσια Παιδεία, η Δημόσια Υγεία και Πρόνοια και βέβαια οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπως η Αντισεισμική Προστασία».

Και όπως τόνισε σε άλλο σημείο ο ομιλητής, «αντί να αντιμετωπιστεί η αντισεισμική θωράκιση ως ένα μεγάλο έργο που αγγίζει την ίδια τη δομή και τις υποδομές της πόλης, η πολιτική του δικομματισμού το έχει θέσει στα αζήτητα».

Ο ομιλητής στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εμπειρία που προέκυψε από τους τελευταίους μεγάλους σεισμούς.

«Μετά το σεισμό του 1999 στην Αθήνα εκατοντάδες οικογένειες σεισμοπλήκτων αφέθηκαν στην τύχη τους, οι υπεύθυνοι για εκατοντάδες θανάτους και τραυματισμούς έμειναν ατιμώρητοι, χιλιάδες κτίρια δεν έχουν ελεγχθεί ακόμη και σήμερα». Είναι χαρακτηριστικό ότι «αντί να επιβάλει τη θωράκιση και ενίσχυση των 38.165 κτιρίων (34.471 κατοικίες και 3.694 επαγγελματικοί χώροι) που έπαθαν ζημιές από το σεισμό της Αθήνας (και όχι μόνο) καθιέρωσε τεχνικές οδηγίες που οδηγούν στην κατάσταση που ήταν πριν το σεισμό, δηλαδή σ' αυτήν που βρίσκονταν όταν έπαθαν τις ...ζημιές!

Αντί να επιδιώξει την πλήρη αποκατάσταση των κτιρίων που έπαθαν ζημιές από το σεισμό της Αθήνας, καθιέρωσε ανεπαρκή τιμολόγια και δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα δύο στους τρεις ιδιοκτήτες των κτιρίων που χαρακτηρίστηκαν "κίτρινα" - οι 25.359 από τους 38.165 - να ξεκινήσουν διαδικασίες επισκευής χωρίς κανέναν έλεγχο από τις αρμόδιες υπηρεσίες, να καταφύγουν δηλαδή στα επικίνδυνα "μπαλώματα"».

Εκείνο που διαπιστώθηκε ανάμεσα στα άλλα ήταν η «καθυστερημένη κοινοποίηση των περιοχών που επλήγησαν όχι μόνο για την ενημέρωση του κοινού, αλλά και των αρμοδίων για την εφαρμογή των σχεδίων διαχείρισης της κρίσης». Οπως τόνισε, «έχει αποδειχτεί ότι στο σεισμό, αλλά και σε ανάλογες έκτακτες καταστάσεις (πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ.) ο λαϊκός παράγοντας γενικά ανταποκρίνεται άμεσα και με αυτοθυσία και λύνει προβλήματα».

Ομως, «το τι μέλλει γενέσθαι σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο με τον "Καποδίστρια 2", μετά και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ, μπορούμε να πιθανολογήσουμε, αν αναλογιστούμε τα τραγικά γεγονότα των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο που μπορούν να αποτελέσουν σίγουρα ένα πρώτο τραγικό δείγμα γραφής».