Με ποπ μουσική και στίχο που αντλεί από τη θλίψη της καρδιάς και το μετουσιώνει σε φως, ξεκίνησε το πρόγραμμα ένας νέος τραγουδοποιός, ο Γιώργης Χριστοδούλου. «Πώς να παραβγώ με το χρόνο που κυλάει/ Τόσο παρελθόν σε μια λέξη δε χωράει». Με τραγούδια από τους δύο προσωπικούς του δίσκους «Γιαπωνέζικοι κήποι» και «Κλωστές και νήματα» μύησε τους θεατές στους μυστικούς κήπους του έρωτα, συνδυάζοντας την τρυφερότητα με το χιούμορ. Το πρόγραμμα διανθίστηκε με τραγούδια από το ελληνικό και ξένο ποπ ρεπερτόριο. Αλλά και με μια παράκληση στο «λευκό γιασεμί»... «μη νυχτώσει». Το πρόγραμμα του Γ. Χριστοδούλου έκλεισε με ένα αγαπημένο τραγούδι του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου «Εγώ σαν πόλη αφήνομαι».
Στη συνέχεια το μουσικό μας ταξίδι αφέθηκε στη μοναδική φωνή του Παντελή Θαλασσινού, ο οποίος μας πήγε «Από την Τήλο ως τη Θράκη». Μοναδικός στο να «κορφολογεί» και να «παίρνει τον ανθό» των τραγουδιών, ο Παντελής Θαλασσινός με της «νύχτας κύματα» επιχείρησε και πέτυχε να ενώσει το δικό του «κρυμμένο αχ... », με τα πολλά «αχ» της νεολαίας που πλημμύρισε την Κεντρική Σκηνή, χτες το βράδυ. Τραγούδια, απόσταγμα της ψυχής του, άλλοτε φωτεινά και άλλοτε σκοτεινά, πάντα γεμάτα μνήμες, «μίλησαν» για όσα αγαπάμε, για όσα αγαπήσαμε και για όσα θα αγαπήσουμε. Τα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού πάντα πατούν γερά στην παράδοση, αντλούν από αυτή ό,τι χρειάζεται ένας δημιουργός για να εκφέρει τον προσωπικό του λόγο, χωρίς να είναι αποκομμένος από τα ελληνικά του στοιχεία, έτσι όπως αυτά άνθισαν και ανθίζουν μέσα στα χρόνια. Ομως, σε κάθε του εμφάνιση, μπροστά σε κοινό ο Παντελής Θαλασσινός επιλέγει και τραγούδια από τα πιο σπουδαία της λαϊκής μας παράδοσης και το γλέντι γίνεται μοναδικό. Μαζί με τον Π. Θαλασσινό χτες και η Δέσποινα Ολυμπίου, μια φωνή αντάξια των επιλογών του καταξιωμένου τραγουδοποιού.