Κάθε απηνής διώκτης της ντόπας από όλους αυτούς που μαζεύτηκαν εσχάτως στα κανάλια, εφόσον σέβεται τον εαυτό του και το «τάμα» του να σώσει την ανθρωπότητα από τους «φαρμακοτρίφτες», αισθάνεται ιερό του χρέος όταν βγαίνει στα τηλεπαράθυρα για το θέμα της (ελληνικής) εθνικής ομάδας άρσης βαρών να μαστιγώνει αμείλικτα τα αναβολικά της ...Ανατολικής Γερμανίας!

Προχτές, ένας εκ των ευφυέστερων της παραπάνω συνομοταξίας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Παπαγεωργόπουλος, αποκάλυψε στο πανελλήνιο την αιτία του κακού: Οι Σοβιετικοί, είπε, ήταν που έμπασαν τα αναβολικά στον αθλητισμό και πήραν στο λαιμό τους και τους Αμερικάνους!

*

Η προσέγγιση του δημάρχου και των «συναθλητών» του στον όμιλο της δικής τους ΕΣΣΔ (σ.σ.: «Ενωση Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων») είναι αυτόχρημα ...ακαταμάχητη.

Ως εκ τούτου, λοιπόν:

• Ο νικητής του μαραθωνίου το 1904, ο Τόμας Χικς, που, πιστός στο «πνεύμα» του βαρόνου Ντε Κουμπερτέν, κέρδισε καταναλώνοντας κατά τη διάρκεια της κούρσας στρυχνίνη με κονιάκ (!), θα πρέπει να είχε λάβει την ντόπα του ιδιοχείρως από τον ...Λένιν, μιας και τότε δεν υπήρχε ακόμα η Σοβιετική Ενωση.
• Οταν το 1920, λίγο πριν αρχίσει η κούρσα των 100 μέτρων, ο Αμερικανός προπονητής των σπριντ έδωσε στους αθλητές του (που φυσικά κέρδισαν) ένα κοκτέιλ από ωμά αυγά και τσέρι, θα πρέπει να είχε μάθει το μείγμα από τους ...Μπολσεβίκους, που τότε είχαν δεχτεί την εισβολή της Αντάντ και δολοφονούνταν από τη «Λευκή τρομοκρατία».
• Οταν το 1960, ο Δανός ποδηλάτης Κνουτ Γένσεν πέθανε μπροστά στα μάτια των θεατών κατά τη διάρκεια της Ολυμπιακής κούρσας, τις αμφεταμίνες και τη νικοτίνη που βρέθηκε στο αίμα του θα πρέπει να του τα είχε προμηθεύσει ...ο Γκρομίκο.
• Οταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας το 1954, σημειώθηκε το λεγόμενο «θαύμα της Βέρνης», τότε δηλαδή που η Δυτική Γερμανία, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των Παγκόσμιων Κυπέλλων Ποδοσφαίρου, είχε νικήσει στον τελικό την τρομερή Ουγγαρία του Φέρεντς Πούσκας (από την οποία λίγες μέρες πριν είχε χάσει με 8 - 3!) και τις επόμενες μέρες οι παίκτες των Δυτικογερμανών βρέθηκαν να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία με προβλήματα στο συκώτι, προφανώς το «πράμα» τούς το είχε πλασάρει... ο Στάλιν (που είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν)...
• Οταν το 1993 στην Αμερική υπολογίστηκε ότι οι αθλητές που κάνουν χρήση αναβολικών ανέρχονταν σε 250.000, ενώ μεγάλος αριθμός μαθητών παίρνουν αναβολικά για τα σχολικά αθλήματα ή, ακόμα, για να βελτιώσουν τη σωματική τους διάπλαση και να φανούν πιο «άνδρες», είναι περίπου βέβαιο ότι τα αναβολικά είχαν ξεμείνει στις αποθήκες τους από την εποχή που τους τα προμήθευε η ...Κομσομόλ.
• Οταν το 2000, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, στα γκάλοπ μεταξύ των Αμερικανών αθλητών στα προκριματικά της Ολυμπιάδας και στην ερώτηση «αν ήξερες ότι σε 5 χρόνια θα πεθάνεις, αλλά θα κέρδιζες στην Ολυμπιάδα, θα έκανες χρήση απαγορευμένων ουσιών;», η πλειοψηφία απαντούσε θετικά, είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να το αποδώσουμε στην κακή επίδραση του ...Μπολσεβικισμού.

Για το τι έκαναν οι Σοβιετικοί στον αθλητισμό, πάντως, υπάρχουν ορισμένοι αναμφισβήτητοι αριθμοί:

Μέχρι το 1974 στην ΕΣΣΔ υπήρχαν στο πλαίσιο του μαζικού λαϊκού αθλητισμού πάνω από 15 εκατομμύρια αθλητές! Το 1975 (στο μέσον της δεκαετίας που οι Σοβιετικοί «μάθαιναν στους Αμερικανούς τα αναβολικά»!) στην ΕΣΣΔ υπήρχαν 4.704 ανώτερες αθλητικές σχολές, 4.069 αθλητικές σχολές Νέων και Παίδων, 563 σχολές ειδικά για την προετοιμασία αθλητών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αθλητικά σχολεία στα οποία εργάζονταν πάνω από 50.000 προπονητές και 71 ανώτατες αθλητικές σχολές, όπου εκπαιδεύονταν πάνω από 1,6 εκατομμύρια αθλητές!

*

Ναι, μα και πάλι πώς μπορεί να μιλάει το ΚΚΕ και ο «Ρ», αφού «αναβολικά υπήρχαν και στην Ανατολική Γερμανία», επιμένουν οι του κλαμπ της «ΛΔΓ» (σ.σ.: «Λέσχη Διαβόητης Γελοιότητας»).

Πρόκειται για ασυναγώνιστο «επιχείρημα», απορούμε, μάλιστα, πώς και δεν έχει ενταχθεί ακόμα στη φαρέτρα των διακινητών των «αρχείων της Στάζι». Και από ποιους εκτοξεύεται; Από τους ίδιους που εξασκούνται στο άθλημα της χυδαιότητας και του αμοραλισμού, υπηρετώντας τη λογική του Τζέκου, με τον οποίο έχουν ουκ ολίγες αναμνηστικές φωτογραφίες. Πώς το έλεγε ο εκλεκτός τους; Α, ναι: «Ντοπαρισμένος είναι μόνο όποιος πιάνεται»!

Τώρα, βέβαια, με την άρση βαρών ξαναπιάστηκαν στα πράσα. Και ως συνήθως στα δύσκολα, όταν η «μπόχα» ξεχειλίζει, το τελευταίο τους καταφύγιο είναι να το παίζουν ...«Γερμανοί». Ενίοτε και «Κινέζοι»...