Συλλογή συνόλου ομιλιών στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ενωσης των Εργαζομένων, ο «Εμφύλιος Πόλεμος...» ασχολείται με το πολύπλοκο σκηνικό που οδήγησε στην πτώση της Β Αυτοκρατορίας. Η πτώση αυτή, σε διάκριση με την άνοδο, σημαδεύτηκε από διεθνή πολιτικά γεγονότα μεγάλης εμβέλειας και σοβαρότατων συνεπειών - συγκεκριμένα τον Γαλλογερμανικό Πόλεμο του 1870-71, που οδήγησε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία της ενιαίας Γερμανίας.
Από αυτή την άποψη, ο «Εμφύλιος Πόλεμος...», αποτελεί ένα μεγαλόπνευστο πίνακα των διπλωματικών συνθηκών της εποχής, δείχνοντας μια συστηματική ενασχόληση με αυτά, αλλά και μια εποχή εντελώς διαφορετική από τη δική μας: Ο ιμπεριαλισμός ακόμη απέχει και, έτσι, ο Μαρξ δεν μπορεί ακόμη να φανταστεί μια Ευρώπη όπου η στέρεη βάση της αντεπανάστασης βρίσκεται όχι στην Ανατολή, αλλά στη Δύση. Σε 10 χρόνια, θα γίνει το Συνέδριο του Βερολίνου όπου η βρετανική επιβολή θα είναι πλήρης. Ο Ενγκελς, που θα ζήσει ως το 1895, θα έχει την ευκαιρία να δει λίγο περισσότερα και να τα γράψει σε νεότερες εκδόσεις του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου».
Ο «Εμφύλιος Πόλεμος...» αποτελεί έργο ωρίμανσης και από το ότι ασχολείται σε βάθος με το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του Κ. Μαρξ: Με την Παρισινή Κομμούνα. Στις σελίδες του, φαίνεται, σε όλη της την έκταση, εκείνο που πολλοί σύγχρονοι παρατηρητές καθόλου δεν κατάλαβαν: Οτι η Κομμούνα υπήρξε-στις 72 ημέρες που έζησε- μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης. Η αστική τάξη της Γαλλίας, όμως, το κατάλαβε πολύ πολύ καλά και, ασφαλώς, αυτό εξηγεί και την άγρια απόφασή της να την εξοντώσει. Η διαπίστωση αυτή αποτελεί μια σαφή προειδοποίηση τόσο για τον Κ. Μαρξ, όσο και για τον Φρ. Ενγκελς. Ακόμη περισσότερο: Στο βιβλίο, βλέπουμε και την εκστρατεία της γαλλικής κυβέρνησης για την εξόντωση της Α` Διεθνούς σε παγκόσμια κλίμακα. Σήμερα, ξέρουμε ότι η εκστρατεία αυτή δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα και αυτό, ασφαλώς, αποτέλεσε και άλλη μια προειδοποίηση για τους Μαρξ και Ενγκελς. Τι θα έλεγαν, αλήθεια, αν μπορούσαν να δουν όσα ακολούθησαν;!...
Το βιβλίο έχει αξία και από μια άλλη -πολύ πιο σύγχρονη - πλευρά. Δείχνει την τοποθέτηση αλλά και την κριτική του Μαρξ απέναντι στην Κομμούνα του Παρισιού. Η κριτική αυτή, αλλά και η γενική συμπεριφορά του Μαρξ απέναντι στην Κομμούνα δε συνάδουν καθόλου, αντίθετα, αντιπαρατίθενται διαμετρικά με την εικόνα ενός Μαρξ που θα εισέπραττε άκοπα κάποια χειροκροτήματα ενός αστικού ή αστικοποιημένου κοινού, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάσουν σήμερα τα «προσαρμοσμένα» στοιχεία. Ετσι, το βιβλίο έχει και μια άλλη αξία: Ο αναγνώστης του μαθαίνει και στοιχεία που, κατά κανόνα, αποσιωπούνται στεγανά.