Ξεκινούν από τη χώρα τους κυνηγημένοι από τις ιμπεριαλιστικές σφαίρες και ταξιδεύουν με όλα τα μέσα, παίζοντας κάθε στιγμή τη ζωή τους κορόνα - γράμματα. Μεγάλο μέρος έρχεται στην Ελλάδα, η οποία, λόγω γεωγραφικής θέσης, παίζει το ρόλο του «σεκιουριτά» της Ευρώπης.

Ασυλο με το σταγονόμετρο. Στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες. Παραβίαση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αποκορύφωμα της απάνθρωπης πολιτικής που ακολουθείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις και ο πρόσφατος διωγμός των προσφύγων από τον άθλιο καταυλισμό της Πάτρας, τον οποίο προσπάθησαν ακόμα και να τον διαλύσουν, πετώντας στο δρόμο χιλιάδες οικογένειες...

Τα αδιέξοδα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που καταφεύγουν στην Ελλάδα αποτυπώνονται και στη θέση που εξέδωσε μέσα στον Απρίλη η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σχετικά με την κατάσταση στη χώρα μας. Σχεδόν στο σύνολο αυτών δε χορηγείται άσυλο, αλλά ούτε και τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα, ώστε να μπορούν να ταξιδέψουν προς κάποια άλλη χώρα.

Ο Ζαχέρ Μαχμάτ λέει στον «Ρ»: «Ηρθα από το Αφγανιστάν με τα πόδια. Δυο μήνες ταξίδευα, πολλές φορές κινδύνευσα. Ηρθα εδώ αφού στη χώρα μου έχουμε πόλεμο. Δεν έχω δουλειά. Το ελληνικό κράτος δε δίνει άσυλο, ούτε τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα για να πάω κάπου αλλού. Οι περισσότεροι είμαστε έτσι, φυλακισμένοι».

Ο 20χρονος Σ. Μ. αποφυλακίστηκε πρόσφατα από τη Λέσβο. Η μόνη «προίκα» που του έδωσε το ελληνικό κράτος είναι μια προειδοποίηση απέλασης. Το έγγραφο της Αστυνομίας «παίζει» πραγματικά με τον πόνο του, αφού χωρίς να του χορηγούνται χαρτιά του δίνουν «προθεσμία 30 ημερών προς αποχώρηση σε χώρα της αρεσκείας του (!) με τον περιοριστικό όρο της μη διαμονής του στους Νομούς Αχαΐας και Θεσπρωτίας»...

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το 2007 η Ελλάδα δέχτηκε 25.113 νέες αιτήσεις ασύλου. Παροχή προσφυγικού καθεστώτος έγινε σε 8 (0,04%) την πρώτη φορά, ενώ μετά από επανεξέταση σε 138 (2,05%). Μάλιστα, όλες οι 305 πρώτες αποφάσεις που πάρθηκαν από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ανάμεσα στον Οκτώβρη 2006 και τον Απρίλη 2007 - που αφορούσαν αιτήσεις από Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Σρι Λάνκα και Σουδάν - ήταν αρνητικές. Επιπλέον, οι αιτούντες άσυλο συχνά στερούνται βασικών δικαιωμάτων, όπως διερμηνεία και νομική συνδρομή, που να εξασφαλίζουν ότι τα αιτήματά τους θα τυγχάνουν επαρκούς διερεύνησης από τις αρμόδιες αρχές.

Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες με την πρόσφατη οδηγία της «καταγγέλλει» την Ελλάδα ότι παρεκκλίνει από τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ. Ωστόσο, η ουσία του κανονισμού είναι ότι καταστρατηγεί το δικαίωμα του πρόσφυγα να επιλέξει τη χώρα στην οποία θέλει να πάει. Ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙ προβλέπει ότι η πρώτη χώρα που επιλαμβάνεται μιας αίτησης ασύλου είναι υποχρεωμένη να τη φέρει εις πέρας μέχρι τέλους. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος έχει υποβάλει αίτημα ασύλου στην Ελλάδα και στο μεταξύ συλληφθεί ή ζητήσει άσυλο σε άλλο κράτος - μέλος, η δεύτερη χώρα ζητάει από την πρώτη χώρα να αναλάβει τον αιτούντα άσυλο.

Με βάση αυτούς τους κανονισμούς έκαναν και την τεράστια βάση δεδομένων Eurodac (Ευρωπαϊκό Σύστημα Ταυτοποίησης Δακτυλικών Αποτυπωμάτων), όπου δακτυλοσκοπούν τους πάντες και είναι και η πρώτη βάση που εφαρμόστηκαν τα βιομετρικά δεδομένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια, ενώ αυξάνεται ο αριθμός προσφύγων και μεταναστών που εισέρχονται στην ΕΕ, μειώνονται οι αιτήσεις ασύλου. Οι αιτήσεις ασύλου στην ΕΕ μειώθηκαν το 2006 κατά 15% σε σχέση με το 2005. Οι πρόσφυγες όταν ξέρουν πως ούτε άσυλο θα πάρουν και θα έρθουν σε επαφή με έλεγχο και καταγραφή των δεδομένων τους, προτιμούν να μην κάνουν καν αίτηση παρά να είναι «φακελωμένοι».

Οπως σημειώνει στον «Ρ» η Λίνα Κροκίδη, μέλος της ομάδας Νομικής Αρωγής της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης», «ο ρόλος αυτός της Ελλάδας, μιας χώρας που δέχεται μεγάλο αριθμό μεταναστών, ως βασικού αναχώματος στη χορήγηση ασύλου, είναι συμφωνημένος σε επίπεδο ΕΕ, δεδομένου ότι η απόρριψη μιας αίτησης ασύλου σε ένα κράτος - μέλος συνεπάγεται την απαγόρευση υποβολής νέας αίτησης σε άλλο κράτος της ΕΕ».

Συμπληρώνει, δε, πως η Ελλάδα χρησιμοποιείται για τη δραματική μείωση του αριθμού των προσφύγων που συνολικά εισέρχεται στις χώρες της ΕΕ. «Η κατάσταση αυτή εξηγεί, γιατί πολλοί πρόσφυγες δε θέλουν να υποβάλουν αίτηση ασύλου στην Ελλάδα, αλλά χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως χώρα διέλευσης για άλλες χώρες της ΕΕ».

Αυτό παραδέχτηκε, άλλωστε, και ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, στη σύνοδο των υπουργών της ΕΕ για θέματα Μετανάστευσης στο Λουξεμβούργο. Από το 2004 έως τους πρώτους τρεις μήνες του 2008 έχουν συλληφθεί στην Ελλάδα περισσότεροι από 330.000 μετανάστες που πέρασαν τα σύνορα χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα. «Αν χορηγηθεί άκριτα άσυλο - το οποίο συνεπάγεται αυτόματα ότι οι αναγνωρισμένοι πλέον ως πρόσφυγες κινούνται ελεύθερα και εντός της ΕΕ - η Ελλάδα θα κατηγορηθεί ότι ανοίγει τις πύλες της ΕΕ με τον πιο εύκολο τρόπο στην παράνομη μετανάστευση ή ότι παίζει και το παιχνίδι των δουλεμπόρων»...