Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, εκτός από τη Βαρβάκειο, επικεντρώνεται στα μέτρα της Τροχαίας ενόψει της εξόδου του Πάσχα. Πέρα από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά είναι συνήθως από «αόρατα» μέχρι ανύπαρκτα, το ζήτημα είναι ότι μένει στο απυρόβλητο η άθλια κατάσταση των αυτοκινητοδρόμων στο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, καθώς οι κυβερνήσεις είτε έχουν πάψει να δίνουν χρήματα για τη συντήρησή τους είτε έχουν αναθέσει στους μεγαλοεργολάβους την κατασκευή των ιδιωτικών αυτοκινητόδρομων. Η Τροχαία με τα φυλλάδια και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ εστιάζουν στις «145 παγίδες του εθνικού δικτύου», ακριβώς για να μη βλέπει ο κόσμος τη μεγάλη παγίδα, την κυρίαρχη πολιτική που αδιαφορεί για τις χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή σακατεύονται κάθε χρόνο. Η μεγάλη αυτή αλήθεια επιχειρείται να κρυφτεί με μύριους τρόπους, ενώ επιχειρείται να μετακυλιστούν οι ευθύνες σε «ατομικό επίπεδο», δηλαδή στην «απροσεξία των οδηγών», λες και θέλουν να αυτοκτονήσουν... Τα «πάθη» του λαού θα συνεχίζονται και η Ανάσταση θα αργεί, όσο περιμένει κάποιο Μεσσία και δεν αποφασίζει να πάρει την υπόθεση (της κοινωνικής ανατροπής) στα χέρια του...