Στα δικά μας: Πήγαν ξανά και ξανά με τη ΓΣΕΕ, υπερασπίζουν με νύχια και με δόντια αυτό που οι εργάτες καταγγέλλουν ως «πουλημένη ΓΣΕΕ», εφαρμόζουν πολιτικό πρόγραμμα που αφήνει στο απυρόβλητο τα καπιταλιστικά κέρδη που παράγονται από την αρπαγή της υπεραξίας στο χώρο παραγωγής, φάγανε πόρτα από τους αγωνιζόμενους εργάτες για μια ακόμα φορά, αλλά το θράσος θράσος.

Μιλάνε για διάσπαση αυτοί που ιστορικά επιδίωξαν ξανά και ξανά τη διάλυση του ΚΚΕ. Μιλάνε για διάσπαση αυτοί που δεν έκρυψαν ποτέ ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να έχει το δικό της κόμμα, ότι το όραμα των εργατών πρέπει να παραμείνει στριμωγμένο στα όρια της αστικής δημοκρατίας, αυτής που διασφαλίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου.

Απέναντι στην όλο και πιο σκληρή πραγματικότητα που οικοδομεί ενάντια στους εργάτες ο καπιταλισμός, οι οπορτουνιστές έχουν αποστολή: Την παρεμπόδιση των εργατών να αποκτήσουν ταξική συνείδηση. Να μην παλεύουν, δηλαδή, μέσα από το ίδιο τους το κόμμα κατευθείαν για την ανατροπή του καπιταλισμού, να μη φτάσουν ποτέ να διεκδικούν - πέρα από τα στοιχειώδη της οικονομικής διεκδίκησης - όλο τον πλούτο που παράγουν και να το επιβάλλουν αυτό με τον μόνο τρόπο που μπορεί να γίνει, με μια άτεγκτη εργατική εξουσία.

Οι οπορτουνιστές γεννιούνται μέσα στο εργατικό κίνημα και συναντούν αναγκαστικά τη σοσιαλδημοκρατία ως και στις λεπτομέρειες της πολιτικής τους. Η παράλληλη ψηφοθηρική εξόρμηση για την ακρίβεια, χωρίς να θίγεται το θέμα των μισθών και της ιδιοκτησίας αυτών που θέλουν φτηνούς εργάτες και ακριβό το εμπόρευμα που πουλάνε, είναι αποκαλυπτική των ορίων τους.

Αποκαλυπτικός τόσο ο Χατζησωκράτης τους για την υπεράσπιση του ξεφωνημένου πλέον Μάαστριχτ, όσο και οι ιστοριοδίφες τους, που βλέπουν τη συμμετοχή τους στην ξεφτίλα της ΓΣΕΕ ως δικαίωση της διάσπασης του '68. Από τη σκοπιά τους έχουν δίκιο. Η επιμονή των κομμουνιστών να είναι κομμουνιστές τους εμπόδιζε και τότε και σήμερα.

Οσο ο καπιταλισμός αγριεύει, τόσο θα οξύνεται και η διαπάλη με τους οπορτουνιστές. Γιατί όσο τα περιθώρια για διαχείριση θα στενεύουν, τόσο θα οξύνουν οι ίδιοι την αντικομμουνιστική τους δράση. Και αντικομμουνιστική δράση σημαίνει δράση ενάντια σ' ό,τι οδηγεί στην εξουσία των εργατών.

Ασχετο: Μια καθαρή νότα ακόμα κι όταν χαρακτηρίζεται «μπλου» δεν μπορεί να συγκριθεί μ' έναν θόρυβο που παριστάνει τη μουσική.