Η επίθεση ξεκίνησε με την κοινοτική οδηγία 93/104/ΕΚ και αντικαταστάθηκε με την ακόμα πιο αντιδραστική οδηγία 2003/88/ΕΚ. Αντεργατικές επιλογές τις οποίες συνυπέγραψαν και εφαρμόζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ηδη και με την ισχύουσα κοινοτική οδηγία 2003/88 έχει υπονομευτεί καθοριστικά το 8ωρο, η 5ήμερη βδομάδα εργασίας και το 40ωρο.

Ποια είναι τα καινούργια στοιχεία σε σχέση με το κείμενο που εγκρίθηκε από το ΕΚ:

• Το ζήτημα του ενεργού και ανενεργού χρόνου εφημερίας. Ο «ανενεργός» δήθεν χρόνος εφημερίας δε θεωρείται χρόνος απασχόλησης, ακόμη και αν ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται στο χώρο δουλειάς! Το νέο είναι ότι με την προσθήκη του άρθρου 2α ανοίγει ο δρόμος, ώστε ο χρόνος αυτός να μην υπολογίζεται καθόλου ως χρόνος απασχόλησης για τον υπολογισμό του μέσου εβδομαδιαίου ή ημερήσιου χρόνου απασχόλησης. Σύμφωνα με το άρθρο 2α, ο χρόνος αυτός μπορεί να μην υπολογίζεται εάν συμφωνηθεί (α) με συλλογική σύμβαση ή με συμφωνία των κοινωνικών εταίρων ή (β) προβλεφθεί με νόμο, ύστερα από τη γνώμη των κοινωνικών εταίρων. Δηλαδή, οι κυβερνήσεις θα συμβουλευτούν τους καπιταλιστές και θα το νομοθετήσουν.
• Η προσθήκη του άρθρου 2β για την εναρμόνιση της εργασίας με την οικογενειακή ζωή είναι τα γνωστά ωραία λόγια της ΕΕ, για να εξαπατά τους εργαζόμενους.
• Τροποποίηση του άρθρου 17 παρ. 2, που επιτρέπει παρεκκλίσεις από τα ανώτατα όρια εργάσιμου χρόνου. Στη φράση «με την προϋπόθεση ότι χορηγούνται στους εργαζόμενους ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης», προστίθεται η φράση «μέσα σε λογική περίοδο», ώστε οι καπιταλιστές να μην έχουν ούτε καμία χρονική δέσμευση.
• Τροποποίηση του άρθρου 17 παρ. 5, που αφορά τους εκπαιδευόμενους γιατρούς, για τους οποίους καταργείται εντελώς κάθε περίοδος υπολογισμού του μέσου εβδομαδιαίου χρόνου απασχόλησης, που με την αρχική οδηγία ήταν 6 μήνες.
• Στο άρθρο 18, που προβλέπει παρεκκλίσεις από τα ανώτατα όρια με συλλογικές συμβάσεις, προστίθεται πάλι η φράση που προστέθηκε στην παρ. 2 του άρθρου 17 «μέσα σε λογική περίοδο».
• Τροποποιείται το άρθρο 19. Σύμφωνα με το άρθρο 16β της αρχικής Οδηγίας, ο ανώτατος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας μπορούσε να υπολογίζεται ως μέσος όρος σε χρονική περίοδο εργασίας 4 μηνών. Το αρχικό άρθρο 19 επέτρεπε κατά παρέκκλιση για τις περιπτώσεις του άρθρου 17 παρ. 3 (δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται από απόσταση, δραστηριότητες φύλαξης, δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται από συνέχεια της υπηρεσίας ή παραγωγής κλπ.) να υπολογίζεται σε 6μηνη βάση και «για αντικειμενικούς ή τεχνικούς λόγους» ο υπολογισμός να γίνεται σε περίοδο 12 μηνών. Με το νέο άρθρο 19 επιτρέπεται ο υπολογισμός να γίνεται σε 12μηνη βάση, είτε με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ή συμφωνία των «κοινωνικών εταίρων», είτε με νόμο, αφού ληφθεί υπόψη η γνώμη των «κοινωνικών εταίρων» για κάθε είδος απασχόλησης, αρκεί να υπάρχουν «αντικειμενικοί ή τεχνικοί λόγοι» ή και «λόγοι οργάνωσης της εργασίας», δηλαδή πάντοτε κατά την κρίση του εργοδότη. Με τη δωδεκάμηνη περίοδο αναφοράς καταργείται κάθε ανώτατο όριο ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, αφού ο εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει ακόμη και 13 ώρες κάθε μέρα.
• Καταργείται κάθε ανώτατη περίοδος υπολογισμού για τους μετακινούμενους εργαζόμενους (εργαζόμενους σε μέσα μεταφοράς) και τους εργαζόμενους ανοιχτής θάλασσας (σε εγκαταστάσεις ανοιχτής θάλασσας, π.χ. θαλάσσια γεωτρύπανα), οι οποίοι δεν έχουν πλέον καμία προστασία και κανέναν περιορισμό ανώτατου χρόνου εργασίας (κατάργηση άρθρου 20 παρ. 2).
• Το άρθρο 22 της αρχικής Οδηγίας προέβλεπε ότι ένα κράτος - μέλος μπορεί να μην εφαρμόσει το άρθρο 6 για τον ανώτατο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας των 48 ωρών, εφόσον με συμφωνία του εργαζόμενου ο μέσος όρος εβδομαδιαίας εργασίας σε 4μηνη βάση δεν υπερέβαινε τις 48 ώρες τη βδομάδα. Τροποποιείται το άρθρο 22, ώστε να μην ισχύει ούτε αυτός ο περιορισμός εάν υπάρχει συμφωνία του εργαζόμενου. Η συμφωνία αυτή είναι ετήσια και ανανεώσιμη. Ο εργαζόμενος πρέπει να δηλώσει τη συμφωνία του στις πρώτες 4 βδομάδες της απασχόλησής του. Δηλαδή, ή συμφωνεί ή απολύεται! Αν ο εργαζόμενος αποσύρει τη συμφωνία του πρέπει να συνεχίζει να εργάζεται όσο θέλει ο εργοδότης για μια «περίοδο ειδοποίησης» 3 μηνών. Και για να μην πεθάνει, βάζουν έναν περιορισμό να μη δουλεύει πάνω από 60 ώρες τη βδομάδα σε χρονική περίοδο 3 μηνών! Αυτός ο περιορισμός μάλιστα δεν ισχύει για εργαζόμενους με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου διάρκειας μικρότερης των 4 μηνών. Δηλαδή, αυτοί οι εργαζόμενοι μπορούν να εργάζονται χωρίς κανένα απολύτως όριο. Είναι, βέβαια, προφανές ότι με τη μέθοδο αυτή θα καταστρατηγούνται και αυτά τα μεσαιωνικά όρια εργασίας, αφού οι καπιταλιστές θα προσλαμβάνουν είτε εποχιακούς εργαζόμενους, είτε αλλοδαπούς με μικρής διάρκειας συμβάσεις, ώστε να τους εκμεταλλεύονται χωρίς κανένα όριο.

Πρόκειται για βαθιά αντιδραστικές πολιτικές ρυθμίσεις που καταργούν στην ουσία κάθε ανώτατο όριο ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας.