Το θέμα τέθηκε κατηγορηματικά! Ο υποψήφιος δεν είχε καμία δυνατότητα να απορρίψει το ψέμα, εκτός αν αποφάσιζε να πατώσει. Η «αλήθεια» δε σήκωνε την παραμικρή αμφισβήτηση. Πρόβαλλε άτεγκτη, σε πείσμα των ιστορικών γεγονότων, σε πείσμα και των μαρτυριών προσωπικοτήτων που κάθε άλλο παρά κομμουνιστές ήσαν, όπως ο τότε μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, που αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Να τι είπε ο Χρύσανθος: «Η νέα σοβιετική εξουσία δεν εγκατέλειψε τον ελληνισμό του Πόντου στο έλεος των τσέτηδων. Τον βοήθησε και πάλι να αμυνθεί. Οι άθεοι κομμουνιστές εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους "χριστιανούς" Αγγλογάλλους».

Το παράδειγμα της παραπάνω έκθεσης δεν είναι το μοναδικό, ούτε είναι το σχολείο ο μόνος χώρος όπου πλαστογραφούν την Ιστορία. Πριν από λίγο καιρό, ανεκδιήγητος βουλευτής της ΝΔ βγήκε σε κανάλι για να καταγγείλει προβοκατόρικα το KKE για το «Σύμφωνο του Πετριτσίου», που δήθεν υπέγραψε με το ΚΚ Βουλγαρίας το 1943, με το οποίο δεσμευόταν να παραχωρήσει στους Βούλγαρους τη Μακεδονία!

Και φυσικά, είτε και οι δύο μαζί, είτε καθένας χώρια, πηγαίνουν χέρι χέρι με την καταγγελία της ταξικής πάλης και την επίθεση στο ΚΚΕ.

Εχει αποδειχθεί και ας το σημειώσει για επιβεβαίωση όποιος συμμαθητής ή συμμαθήτριά σας αμφιβάλλει: Επιτίθενται στο ΚΚΕ, επειδή φοβούνται τη μεγάλη ανάταση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Εκεί στοχεύουν και όχι μόνο στο Κόμμα μας. Και αντίστροφα: Χτυπούν τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, επειδή γνωρίζουν ότι μέσα από την πείρα τους θα συνειδητοποιηθούν ο εργάτης και η εργάτρια για την ανάγκη να στραφούν συνολικά κατά της αστικής τάξης και της εξουσίας της.

Στην κατεύθυνση αυτή, αξιοποιείται και εντάσσεται ο οπορτουνισμός και οι φορείς του. Το επιβεβαίωσαν: Η συμφωνία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τη φιλοσοφία του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ` Δημοτικού. Η προβολή από πληθώρα αστικών εντύπων της 12ης Ολομέλειας (1968) και της λεγόμενης «ανανέωσης» κατά του ...δογματικού ΚΚΕ! Η δήλωση μετανοίας (για πολλοστή φορά) του Κύρκου για «τα εγκλήματα του ΚΚΕ» (!) Οι εκδηλώσεις για τον Φαράκο που πληθαίνουν (μία τέτοια αποφάσισε να καλύψει και ο Δήμος Ναυπλίου, πληρώνοντας τα έξοδα της διήμερης παραμονής όσων θα πάνε στη σχετική διημερίδα). Το επιβεβαιώνουν οι δήθεν μελέτες των αντικομμουνιστών επιστημόνων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της κεντροαριστεράς και το ενδιαφέρον τους για τις διασπάσεις του ΚΚΕ...

Μεγάλος είναι ο καημός τους, που το ΚΚΕ στάθηκε όρθιο μέσα στη θύελλα της αντεπανάστασης. Μεγάλη η ενόχληση, που το ΚΚΕ δεν μπαίνει στα αστικά σενάρια, αλλά εφαρμόζει αυτοτελή πολιτική. Και πιο μεγάλη γίνεται, όταν γνωρίζουν (και πολλοί γνωρίζουν) ότι η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού απορρέει από το γεγονός ότι οι υλικές προϋποθέσεις του είναι ώριμες και ένα πράγμα «φωνάζουν»: Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων δε χωράει στις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής. Αυτές πρέπει να σπάσουν και να αντικατασταθούν με νέες, τις σοσιαλιστικές. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα δε διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται. Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία.

Στο βιβλίο της Ιστορίας Γενικής Παιδείας της Γ` Λυκείου παρατίθεται εναντίον του Στάλιν ένα γελοίο απόσπασμα από βιβλίο του Σολζενίτσιν. Από αυτό, τα παιδιά της Γ` Λυκείου, 17 και 18 χρόνων, «πληροφορούνται» ότι ο διευθυντής εργοστασίου συνελήφθη, επειδή μετά από έντεκα λεπτά χειροκροτήματος προς τον Στάλιν, σταμάτησε πρώτος να χειροκροτεί, με αποτέλεσμα να σταματήσουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι! Τον είχαν εντοπίσει τα άγρυπνα βλέμματα της μυστικής αστυνομίας!..

Το ΚΚΕ προσπαθεί να διδάσκεται από τη μεγαλειώδη πορεία των 90 χρόνων του. Δίχως έπαρση, δίχως εξωραϊσμούς και διδακτισμούς, αλλά και μακριά από τη λαθολογία, το ΚΚΕ επιχειρεί να ενσωματώσει δημιουργικά στο παρόν τη θετική και αρνητική πείρα της διαδρομής του. Αναδείχνει την προσφορά του στην οργάνωση της εργατικής και της λαϊκής πάλης και στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Προσπαθεί να βαθύνει σε προβλήματα της στρατηγικής του. Στην ίδια βάση μελετά τις αιτίες της αντεπανάστασης.

Το Κόμμα μας σας λέει κατ' αρχάς ένα πράγμα: Να γνωρίζετε τα ψέματα που σας διδάσκουν, αλλά να μαθαίνετε την αλήθεια, για να μπορείτε εξοπλισμένοι να πετάξετε στα μούτρα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, στα μούτρα των εντεταλμένων ιστορικών της, τα βουνά του ψέματος, του αντικομμουνισμού, της αντιεπιστημονικής αντίληψης, του σκοταδισμού. Τέτοια είναι η ιστορία που διδάσκουν στα παιδιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Οχι, δεν μπορούσε. Γιατί η εκπαίδευση, το περιεχόμενο των σπουδών, έχει ταξικό χαρακτήρα. Σε μια κοινωνία, όπου οικονομικά και πολιτικά κυριαρχεί η αστική τάξη, από τη δική της σκοπιά, με βάση τα δικά της συμφέροντα θα γράφεται και η σχολική Ιστορία, για να αντιστοιχηθεί με τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οσοι από τους πρωτεργάτες της ισχυρίζονται το αντίθετο, απλώς υποκρίνονται.

Η αστική τάξη έχει πάψει προ πολλού να είναι επαναστατική δύναμη. Η σήψη χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό σε όλα τα επίπεδα. Η διαιώνιση ενός ιστορικά ξεπερασμένου συστήματος, όπως το αστικό, προϋποθέτει την ιδεολογική και πολιτική ενσωμάτωση της εργατικής τάξης, της πρωτοποριακής κοινωνικής δύναμης.

Η εργατική τάξη έχει συμφέρον από τη γνώση. Η αστική τάξη έχει συμφέρον από την παραχάραξη. Η εργατική τάξη έχει το δίκιο με το μέρος της. Η αστική έχει το άδικο. Σε αυτή τη βάση κρίνουμε και κρίνουν, αντίστοιχα, και τα ιστορικά γεγονότα.

Κρίνουμε τα ιστορικά γεγονότα στην ιστορική τους συνέχεια, στην αλληλουχία τους, κι όχι αποσπασματικά, επιφανειακά, ψευδεπίγραφα. Τίποτα δε γεννιέται στο κενό.

Η δική μας αντίληψη, η θεωρία του ιστορικού υλισμού, υποστηρίζει ότι οι λαϊκές μάζες είναι οι δημιουργοί της Ιστορίας. Δίχως να μηδενίζει το ρόλο της ηγετικής προσωπικότητας, αντίθετα βάζοντας αυτήν στις πραγματικές διαστάσεις της, στον αληθινό ρόλο που διαδραματίζει, αναδείχνει το ρόλο των μαζών στην παραγωγή και στην πολιτική εξέλιξη.

Υποστηρίζουμε ότι για το ίδιο ιστορικό γεγονός η αλήθεια είναι μία και όχι πολλές. Οι συγγραφείς που ισχυρίζονται το αντίθετο θέλουν να κρύψουν την αλήθεια πίσω από το λεγόμενο πλούτο των απόψεων, όπου ο καθένας μπορεί να βλέπει μία πλευρά της πραγματικότητας, να της προσδίδει όποιο νόημα εκείνος κρίνει και να εμφανίζει τη γνώμη του ως αντικειμενική.

Δεν υποστηρίζουμε ότι η επισήμανση της αλήθειας είναι ένα απλό θέμα για κάθε ιστορικό γεγονός. Για πολλά πράγματα είναι απλό. Για πολλά άλλα χρειάζεται κόπος, μελέτη, σωστή αξιολόγηση στοιχείων και πηγών. Πολλές φορές, η αλήθεια δεν αναδείχνεται αμέσως, ενώ μπορεί στην πορεία να προκύπτουν νέα στοιχεία που κάτι ανατρέπουν.

Υποστηρίζουμε, όμως, ότι η αλήθεια μπορεί να κατακτηθεί. Πιο εύκολα ή πιο δύσκολα ναι, αλλά μπορεί. Και πιστεύουμε ότι το μεθοδολογικό εργαλείο είναι η παρακολούθηση της πορείας που διέγραψε η ταξική πάλη σε κάθε εποχή ή περίοδο. Εξω από αυτά υπάρχουν μόνο ο αγνωστικισμός, η μεροληψία, η αποσπασματικότητα, η επιδίωξη να μην αποκτά η νεολαία κριτική σκέψη, αλλά να λειτουργεί με ετικέτες, με κουτάκια, έξω από τον ποταμό πλούτου που έχει συσσωρεύσει η ανθρώπινη γνώση μαζί με τη δράση.

Τα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκονται στα σχολεία κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Καταδίκη διαχρονικά της επαναστατικής βίας (όχι, όμως, και της εκάστοτε κρατικοκυβερνητικής). Διασυρμός όπου τους χρειάζεται και αποσιώπηση ως ανύπαρκτης της ταξικής πάλης, επίσης όπου τους χρειάζεται. Αντικομμουνισμός. Αποσιώπηση ή και δικαιολόγηση των εγκλημάτων της αστικής τάξης. Εξομοίωση του κομμουνισμού με τον φασισμό. Ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που πηγαίνει μαζί με την παραχάραξη. Εξαφάνιση γεγονότων από το ιστορικό γίγνεσθαι, σα να μην υπήρξαν.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να αλλάξουν τα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκεται στο σημερινό σχολείο, δίχως να αλλάξει ριζικά η συνολική εκπαίδευση, η σημερινή οικονομία, τελικά η εξουσία. Βεβαίως, δεν υποτιμάμε ότι κάτω από μια ισχυρή πίεση είναι δυνατό να δεχτούν οι αρμόδιοι κάποιες επιμέρους βελτιώσεις στα σχολικά βιβλία Ιστορίας ή να αποφεύγονται κάποια ακόμα χειρότερα. Ομως, η φιλοσοφία που διέπει τα βιβλία, το περιεχόμενό τους, δε θα αλλάξει στις υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.

Αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει μέχρι να υπάρξουν ριζικές πολιτικές εξελίξεις, είναι να οξύνουμε οι κομμουνιστές την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη στα σχολεία. Καθηγητές, δάσκαλοι και μαθητές, ιδιαίτερα οι Κνίτες του Λυκείου. Μέσα στο μάθημα και έξω από αυτό. Να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί τους πλαστογράφους ιθύνοντες και τα τσιράκια τους. Να βοηθήσουν και όλους τους καλοπροαίρετους καθηγητές και δασκάλους. Η Ιστορία βρίσκεται στο πλαίσιο της γενικής ταξικής πάλης και είναι όπλο στον αγώνα για τη λαϊκή εξουσία.

Κανένας μαθητής από τις λαϊκές οικογένειες να μη δέχεται προσβολή της νοημοσύνης, της προσωπικότητάς του, προσβολή των αγώνων των γονιών και των παππούδων του.

• Μάταια αναζητά ο αναγνώστης να βρει στο βιβλίο το πρώτο ανοιχτό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη «προς τον ελληνικό λαό», ή έστω μία απλή αναφορά σε αυτό το γράμμα, που δημοσιοποιήθηκε στις 31 Οκτώβρη 1940, δηλαδή αμέσως μετά την επίθεση του ιταλικού στρατού (για τα άλλα δύο γράμματα που ακολούθησαν εννοείται ότι δεν μπορεί ούτε σκέψη να γίνει).

Αντίθετα, ο χώρος που αφιερώνεται στα του ελληνοϊταλικού πολέμου καλύπτεται με τις αναφορές στον Μεταξά και στον Παπάγο. Προφανώς, για να αποκτούν οι μαθητές ολόπλευρη γνώση εκείνων των γεγονότων...

• Κατά τους συγγραφείς του ίδιου βιβλίου, στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1950 - 1974, την οποία «πραγματεύεται» το βιβλίο, δεν υπήρξαν στρατοδικεία, εκτελέσεις κομμουνιστών, Μακρόνησος και φυλακές, νησιά εξορίας. Αν υπήρχαν, οι συγγραφείς θα τα σημείωναν...
• Κατά την άποψη του βιβλίου, φαίνεται ότι είτε δεν υπήρχαν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στα χρόνια της δικτατορίας, είτε, αν υπήρχαν, καθόντουσαν στα αυγά τους! Δεν εξηγείται διαφορετικά η αναφορά των συγγραφέων ότι: «Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αντιτάχθηκε έντονα και αντιστάθηκε στη δικτατορία, με πρωτοστάτες τον Γεώργιο Παπανδρέου(!) (η κηδεία του, το 1968, μετατράπηκε σε συλλαλητήριο κατά του καθεστώτος), τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γεώργιο Μαύρο, τον Γεώργιο Ράλλη. Ο Καραμανλής, αυτοεξόριστος στο Παρίσι, κατήγγειλε τη δικτατορία. Στο εξωτερικό, επίσης, ανέπτυξαν αντιστασιακή δράση ο Ανδρέας Παπανδρέου (αρχηγός του ΠΑΚ)» και άλλοι. Οι χιλιάδες κομμουνιστές εξόριστοι, φυλακισμένοι και βασανισμένοι δεν υφίστανται... Πέρα από το ότι ο Κ. Καραμανλής αρχικά θεωρούσε θετικό το «να επανέλθωμεν εις την ομαλότητα (...) διά της επιτυχίας της επαναστάσεως», όπως ονόμαζε το στρατιωτικό πραξικόπημα.
• Δεν υπάρχουν επίσης στο βιβλίο (προφανώς, επειδή δεν ...υπήρξαν) οι τρεις ελληνικές κυβερνήσεις της Κατοχής, ενώ το ΕΑΜ εμφανίζεται σε μία γραμμή ουρανοκατέβατο, ως η σπουδαιότερη αντιστασιακή οργάνωση, δίπλα στον ΕΔΕΣ και στην ΕΚΚΑ, δίχως να γίνεται η παραμικρή αναφορά στο γεγονός ότι το ΚΚΕ υπήρξε ο καθοδηγητής και η βασική δύναμη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ.
• Φυσικά, οι συγγραφείς του εν λόγω βιβλίου βρίσκουν χώρο για να πουν ότι στη Μόσχα τον Οκτώβρη του 1944 ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν μοίρασαν τα Βαλκάνια. Πού το στηρίζουν αυτό; Στο γνωστό «χαρτάκι», δηλαδή πουθενά. Κατά τα άλλα, είναι αντικειμενικοί ερευνητές...

• Το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν οι ΗΠΑ, ρίχνοντας τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, οι συγγραφείς του βιβλίου το χαρακτηρίζουν αμφιλεγόμενη ενέργεια, ενώ παραθέτουν και απόσπασμα από έναν ιστορικό του ιμπεριαλισμού, τον Ρεϊμόν Καρτιέ, ο οποίος γράφει ότι «θα ζητωκραύγαζαν τη ρίψη της ατομικής βόμβας, αν αυτή έπεφτε στο Βερολίνο»!!
• Η νίκη της Σοβιετικής Ενωσης κατά των γερμανικών στρατευμάτων αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στο ρωσικό χειμώνα, ενώ ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στην αντιφασιστική νίκη των λαών αποκρύβεται. Ρωσικός χειμώνας τα πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί!

Την ίδια στιγμή, οι συγγραφείς μας «πληροφορούν» ότι ο Χίτλερ «ενισχύθηκε στην επιλογή του υπέρ του πολέμου και από το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ»! Ας είναι παραδεκτό και από αστούς ιστοριογράφους, ότι οι ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία - Βατικανό ενίσχυαν τον Χίτλερ, του παραχώρησαν χώρες (π.χ. Τσεχοσλοβακία) και προσπαθούσαν να τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ενωσης, ενώ αρνούνταν τη σύναψη Συμφώνου μαζί της για την αντιμετώπιση του Αξονα (Γερμανία - Ιταλία - Ιαπωνία).

• Η Οκτωβριανή Επανάσταση (πέρα από το ότι οι συγγραφείς δεν την ονομάζουν σοσιαλιστική, αλλά ρωσική) παρουσιάζεται περίπου ως πραξικόπημα, η Συνθήκη του Μπρεστ- Λιτόφσκ με το υπονοούμενο της εθνικής προδοσίας εκ μέρους των Μπολσεβίκων, ενώ η Ιστορία πλαστογραφείται και στα εξής: «Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν οι ηγέτες της Ρωσικής Επανάστασης (...) δε σημείωσαν την επιθυμητή επιτυχία. Η επαναστατική ηγεσία είχε υποσχεθεί την ειρήνη, τη διανομή των γαιών και την αυτοδιάθεση των λαών της προεπαναστατικής Ρωσικής Αυτοκρατορίας»! Και «προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν - η Ρωσία έγινε πεδίο εμφύλιων συγκρούσεων και εξωτερικών επεμβάσεων από τους πρώην συμμάχους της - το επαναστατικό καθεστώς σκλήρυνε τη στάση του». Παράλληλα, «...το Κομμουνιστικό Κόμμα τέθηκε και αυτό υπό την πολιτική κηδεμονία της κομμουνιστικής επαναστατικής ηγεσίας»!!!

Δηλαδή, δεν ήταν οι στρατοί 14 χωρών που εισέβαλαν στο έδαφος της επαναστατημένης Ρωσίας, ούτε οι Ρώσοι αστοί και ο στρατός τους που αιματοκύλησαν το ρωσικό λαό για να ανατρέψουν τη σοβιετική εξουσία. Αυτή η ανάλυση βρίσκεται έξω από το προπαγανδιστικό πεδίο των συγγραφέων του βιβλίου Ιστορίας που διδάσκεται στη Γ` Λυκείου και στη Δ` τάξη του Εσπερινού Λυκείου. Τη Σοβιετική Ενωση διηύθυνε μια ηγεσία που είχε υπό την κηδεμονία της και το ΚΚ.

• Την ίδια ώρα, οι συγγραφείς διαπιστώνουν ότι το 1945-1946 γίνονταν στην Ελλάδα «πράξεις αντεκδικήσεως, ιδίως στην ύπαιθρο, όπου η παρουσία του κράτους ήταν εξαρχής σκιώδης»!

Νεκροί 1.289, τραυματίες 6.671, βασανισθέντες 31.632, συλληφθέντες 84.931, βιασμένες γυναίκες 165, ληστείες 6.567, επιδρομές σε τυπογραφεία 572, καταδιωκόμενοι 100.000, κρατικές συμμορίες 206.

Είναι επόμενο να γράφονται τέτοια πράγματα και άλλα να μην γράφονται. Γιατί αυτό το βιβλίο, όπως και τα άλλα του είδους του, είναι υμνητικό και προπαγανδιστικό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εκθειάζει τη δημοκρατία των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Κομμουνιστές γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές και μαθήτριες, αναδείξτε το ρόλο της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, του οργανωτή της εργατικής και λαϊκής πάλης επί 90 χρόνια. Αναδείξτε στο σχολείο τις κορυφαίες ανατάσεις των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα και διεθνώς, τον ηρωισμό του ΚΚΕ και την αντοχή του σε όλες τις συνθήκες. Κάνετε πράξη το σύνθημα των 90χρονων του Κόμματός μας και των 40χρονων της ΚΝΕ «Πρωτοπόρα θεωρία - Πρωτοπόρα δράση». Δείξετε ότι ο αγώνας δεν πήγε χαμένος. Εχουμε ιδεολογική υπεροχή, πρέπει και να το επιβεβαιώνουμε κάθε μέρα.

• Το κείμενο είναι εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία στο 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ στο Πεδίον του Αρεως, την Παρασκευή 20 Ιούνη.