Τεταμένη χαρακτηρίζεται, τις τελευταίες μέρες, η κατάσταση στο Αφγανιστάν, μετά τη Σύνοδο των «Δωρητών» στο Παρίσι, τις απαιτήσεις των ΗΠΑ και της εγκάθετης κυβέρνησης Καρζάι, που ζητούν ενίσχυση των δυνάμεων κατοχής, αλλά και την πρόσφατη απόδραση από τις φυλακές της Καντάρ εκατοντάδων κρατουμένων, η οποία και ακολουθήθηκε από την κατάληψη της περιοχής Αργαντάμπ στην Κανταχάρ. Οι ιμπεριαλιστικές κατοχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, τόσο στη Σύνοδο των «Δωρητών» όσο και σε δηλώσεις τους που ακολούθησαν, βλέπουν ότι η κατάσταση δεν τίθεται υπό τον πλήρη έλεγχό τους, αλλά αντίθετα ενισχύονται οι τάξεις των Ταλιμπάν, από ανθρώπους που δε συντάσσονται απαραίτητα με τις θέσεις τους, αλλά αντιδρούν στην κατοχή.

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 80 αντιπροσωπείες, εκ των οποίων οι 68 ηγεσίες κρατών και οι 17 διεθνείς οργανώσεις, ασκήθηκε κριτική για τη διαφθορά που εξακολουθεί να επικρατεί στο Αφγανιστάν και ζητήθηκε διαφανέστερη διαχείριση των οικονομικών κονδυλίων και «αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση» του ναρκεμπορίου που έχει διογκωθεί και των ανταρτών.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτοί που έλαβαν μέρος στη Σύνοδο και «ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα» του Χαλίντ Καρζάι για οικονομική ενίσχυση της χώρας, συγκεντρώνοντας το ποσό των 21,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι κυρίως αυτοί που συμμετέχουν στις κατοχικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα, η Βρετανία, η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΕ, η Γερμανία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Ιταλία, η Δανία, η Αυστραλία... Χώρες και οργανισμοί που συντέλεσαν στην εισβολή, διατηρούν στρατεύματα κατοχής και συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, που αποδεκατίζουν τον αφγανικό λαό και στις οποίες αναλογεί σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη διαφθορά που επικρατεί.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις, που έχουν αναλάβει την «ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση της χώρας», με στόχο όχι την αποκατάσταση του λαού του Αφγανιστάν, μετά την «απελευθέρωση», όπως συνηθίζουν να λένε, αλλά την οικονομική και πολιτική εκμετάλλευση προς ίδιον όφελος των καταστάσεων που δημιούργησε η εισβολή των αμερικανο - ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και η εξαετής κατοχή.

Οι επαρχίες Χελμάντ και Κανταχάρ, αλλά και η υπόλοιπη χώρα, γίνονται καθημερινά πεδίο επιθέσεων αυτοκτονίας από τους Ταλιμπάν και επιδρομών από τις κατοχικές δυνάμεις σε κατοικημένες και μη περιοχές, με στόχο τους Ταλιμπάν, που καταλήγουν στην πλειοψηφία τους στο θάνατο αμάχων, που σε πολλές περιπτώσεις είναι παιδιά, καθώς δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν. Η ενίσχυση των Ταλιμπάν δίνει αφορμή στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ να ζητούν συνεχώς ενισχύσεις και να υποστηρίζουν ότι «η παρουσία τους εκεί είναι απαραίτητη», χωρίς να εξετάζονται τα αίτια, που είναι η ίδια η κατοχή.

Η εκρηκτική κατάσταση δημιουργεί και κύμα προσφύγων, τόσο προς τις ευρωπαϊκές χώρες, όσο και προς τα γειτονικά κράτη, με τους ανθρώπους να μετατρέπονται σε εύκολη λεία δουλεμπόρων, στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν ασφαλέστερο τόπο διαμονής.

Τα 21,4 δισεκατομμύρια δολάρια που υποσχέθηκαν στον «αφγανικό λαό» οι δωρητές και θα χρησιμοποιηθεί κυρίως για στρατιωτικό εξοπλισμό και ενίσχυση του αυταρχικού καθεστώτος, θα εξαργυρωθεί με ακόμα περισσότερο αίμα αμάχων, που θα χαρακτηριστούν από τις «συμμαχικές ειρηνευτικές δυνάμεις», ως μαχητές των Ταλιμπάν, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα διοχετευτεί για την ανακούφιση των Αφγανών. Αντίθετα, θα γίνουν πηγή εκβιασμού για περισσότερη συναίνεση με τους «συμμάχους». Η περίφημη «ασφάλεια», που ισχυρίζονται ότι «εξασφαλίζουν» με την παραμονή τους στο Αφγανιστάν, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κατοχής της ISAF, δε σημαίνει παρά ακόμα περισσότερη ανασφάλεια για το λαό...