Πλατεία Πρωτομαγιάς, 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μια γιορτή από μαθητές για μαθητές. Μια γιορτή που στηρίζεται στη σχέση εμπιστοσύνης που έχει χτίσει η ΚΝΕ με τους μαθητές όλα αυτά τα χρόνια, στους δρόμους, μέσα κι έξω από τα κατειλημμένα σχολεία. Το Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε το περασμένο Σάββατο και χιλιάδες μαθητές πέρασαν την πόρτα του, σπεύδοντας να χαρούν τη γιορτή τους, να αξιοποιήσουν το μεράκι τους για δημιουργία, να μάθουν την ιστορία που δε μαθαίνουν στα σχολεία.

Και διεκδικούν το σχολείο των αναγκών τους. Ενα σχολείο διαφορετικό από εκείνο που «μηδενίζει τον ελεύθερο χρόνο μας, μας τρέχει επ' άπειρον σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο», «δοκιμάζει τα φυσικά μας όρια», «αφαιρεί το δικαίωμα στην Τέχνη και τον πολιτισμό». Δείχνουν τον ένοχο για την αμάθειά τους: «ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μας αφαιρούν το δικαίωμα στη μόρφωση. Μας φορτώνουν τις ευθύνες για την αποτυχία του σχολείου που έχουν φτιάξει». «Η πολιτική τους και τα σχέδιά τους απειλή για το μέλλον μας». Μετρούν τις ανάγκες τους: «Μέχρι τώρα πληρώναμε το λογαριασμό. Φτάνει πια. Η λύση δε βρίσκεται στη λογιστική. Τη λύση θα τη δώσουν οι αγώνες». Στέλνουν μήνυμα στους ναρκωκουλτουριάρηδες: «Με "σκληρά" και "μαλακά" ένας είναι ο στόχος τους, να σ' έχουν ναρκωμένο, μοιρολάτρη, άβουλο. Υπάρχει κι άλλος δρόμος, ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος του αγώνα».

Οι πιτσιρικάδες ανεβαίνουν στο σανίδι και στήνουν παραστάσεις για τους Monty Python, τον αντικομμουνισμό. Γράφουν με μεράκι θεατρικό για τα «65 χρόνια ΕΠΟΝ - 40 χρόνια ΚΝΕ» και το αφιερώνουν «σε όσους έκλεισαν πίσω την πόρτα του σπιτιού τους και είπαν δε θα επιστρέψουμε μέχρι να κερδίσουμε την ελευθερία». Στη σκηνή πάνω από τριάντα μαθητικά συγκροτήματα «βγάζουν γλώσσα» σε χορηγούς και μεγαλοεκδότες, «κράζουν» οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης και κερδοσκοπίας, στον πολιτισμό της υποκουλτούρας και βάζουν μπροστά «βρώμικες» κιθάρες, οργισμένους χιπ χοπ στίχους, ταξιδεύουν στη μελοποιημένη ποίηση του Μάνου Ελευθερίου. Τα γκράφιτι δίνουν χρώμα και ουσία στους μουντούς τοίχους περιμετρικά της πλατείας: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός». «Οχι σε όλα τα ναρκωτικά».

Λίγο μετά τις 10 το βράδυ του Σαββάτου, υποδέχονται τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Πρωτούλη. Το σύνθημα δονεί την ατμόσφαιρα: «Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμά μας είναι, με αγώνες κατακτιέται».

Γιατί «αυτό το σχολείο δε σας αξίζει, δε φτιάχτηκε για τα παιδιά του λαού. Αυτό που οικοδομούν είναι ακόμα χειρότερο», όπως υπογράμμισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ. «Σήμερα, είπε, η λαϊκή οικογένεια ξοδεύει ένα σκασμό λεφτά για να μορφώσει τα παιδιά της. Και πρέπει να μάθει ότι τα παιδιά της μαθαίνουν ανακρίβειες, ασύνδετα πράγματα, ψέματα ιστορικά, παπαγαλίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ από το σχολείο στο φροντιστήριο ανούσια πράγματα, στερούνται τη χαρά της γνώσης, το σχολείο αυτό βγάζει μισοαμόρφωτους. Τα ιδανικά του σχολείου τους είναι η ανταγωνιστικότητα, η επιχειρηματικότητα, οι νόμοι του κέρδους, θέλουν τους νέους να σκέφτονται σαν επιχειρηματίες για να δικαιολογούν όλα τα εγκλήματα της εκμετάλλευσης».

Και κατέληξε: «Το ΚΚΕ από το 1918 που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα ταυτίζεται σχεδόν με την ιστορία των εκπαιδευτικών ιδεών, με τους αγώνες του λαού για τη μόρφωση των παιδιών του, είναι αδιάκοπη ακόμα και σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες η πάλη του Κόμματός μας για την υλική και πνευματική ανύψωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων, για την απόσπασή τους από την επιρροή της αστικής ιδεολογίας. Οι περισσότερες από τις θέσεις του ιδρυτικού συνεδρίου του ΚΚΕ ακόμα σήμερα, έναν αιώνα μετά, δεν έχουν εκπληρωθεί. Ο αγώνας για την κατάκτηση ενός τέτοιου κοινωνικού δικαιώματος, όπως είναι η Παιδεία, θα είναι πάντα πίσω από τις ανάγκες μας όσο κουμάντο στον τόπο δεν κάνουν οι άνθρωποι της δουλειάς, όπως οι γονείς σας, αυτοί που παράγουν όλα όσα βλέπετε γύρω σας, αλλά οι εκμεταλλευτές, μια χούφτα άνθρωποι που ζουν μέσα σε απίστευτη χλιδή, καταδικάζοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας στη φτώχεια, την ανεργία, τη δυστυχία, σε έναν καθημερινό αγώνα για την επιβίωση».