Μελετώντας τις σχέσεις ανάμεσα στους ήχους και το μήκος των ταλαντούμενων χορδών, ο Πυθαγόρας συνέλαβε τη σημασία των αριθμών για την ερμηνεία του πραγματικού κόσμου. Η εξαιρετική πολυπλοκότητα εκείνου που αφήνεται να φανεί, μπορεί να κατανοηθεί με τη βοήθεια κάποιων απλών στοιχείων, που μπορούν να περιγραφούν με αριθμητικές τιμές. Το δεύτερο ερώτημα, λοιπόν, θα μπορούσε να αναδιατυπωθεί ως εξής: Γιατί υπάρχει μουσική, αντί για θόρυβο; Με τον τρόπο αυτό παραλληλίζεται η δραστηριότητα της φύσης στη διάρκεια της κοσμικής εξέλιξης, με την επεξεργασία μουσικών έργων από ανθρώπους - δημιουργούς, σε όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας της μουσικής.
Ο Ντομινίκ Προυστ (αστροφυσικός και μουσικός) με το βιβλίο του «Η αρμονία των σφαιρών», μας προσκαλεί σε μια εκτενή ιστορική «τοιχογραφία», στην οποία διαρκώς συσχετίζονται οι δύο δραστηριότητες, καταδεικνύοντας τις στενές τους σχέσεις, καθώς επίσης και τις διαφορές τους. Σκοπός του είναι κυρίως, να εξιστορήσει αυτή τη διπλή περιπετειώδη σχέση, μέσω της οποίας ο κόσμος έγινε πιο πλούσιος και πιο όμορφος. Από τον Πυθαγόρα και τους πυθαγόρειους τον 5ο π.Χ. αιώνα, που έδωσαν τα «σπέρματα» της ηλιοκεντρικής θεωρίας, συνδέοντας κάθε πλανήτη με μια νότα της κλίμακας, ως τους ερευνητές των διαστημικών πυραύλων Voyager, που μετέφεραν τα μουσικά δείγματα του κόσμου μας προς τους πιθανούς πολιτισμούς στα μεσοαστρικά βάθη, η δυαδική σχέση του σύμπαντος και της μουσικής αψηφά το χρόνο, και μας οδηγεί σε σύγχρονες πνευματικές και επιστημονικές αναζητήσεις. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΔΙΑΥΛΟΣ».