Το «Μάμα μία», είναι ένα κινηματογραφικό τίποτα! Και συγνώμη, που το λέω. Ακόμα και τα θαυμάσια τοπία της χώρας μας, στην οποία γυρίστηκαν τα εξωτερικά της ταινίας, έχουν εξαφανιστεί. Στην ουσία το μόνο που υπάρχει στην ταινία είναι η θαυμάσια (πάλι) Μέριλ Στριπ, η οποία τραγουδάει, παίζει, χορεύει, ερωτεύεται, θυμώνει, γελάει, κάνει τα αδύνατα δυνατά, να δώσει ζωή σε ένα πεθαμένο μιούζικαλ. Ομως, ένας κούκος, έστω όλοι οι κούκοι (ηθοποιοί), δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη όταν το σενάριο είναι ανύπαρκτο, η φωτογραφία χείριστη, η σκηνοθεσία δημοσιοϋπαλληλική!

Ωστόσο, αυτό το τίποτα, θα γεμίσει, κατά πάσα πιθανότητα, τις αίθουσες. Η πλύση εγκεφάλου φαίνεται να έχει πετύχει! Και πολλοί ντοπαρισμένοι θεατές βγαίνοντας από την αίθουσα θα προσποιούνται πως νιώθουν αγαλλίαση! Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς, θα χαμογελάνε κιόλας. Και κάποιοι άλλοι, θα κάνουν ότι σιγοτραγουδούν! Μέσα στην αίθουσα, ωστόσο, δε συνέβη τίποτα το σοβαρό! Παρακολούθησαν μια ρηχή και χαζή ιστορία. Μια νεαρή κοπέλα, την οποία ο πατέρας της (την πραγματική ταυτότητα του οποίου εκείνη δε γνωρίζει) ετοιμάζεται να την «παραδώσει» στο γάμο, καλεί και τις τρεις ερωτικές περιπέτειες της μάνας της, της περιόδου που «συνελήφθη»! Με αφορμή αυτή τη... μεσαιωνική υπόθεση, ακούγονται κάποια ανάλατα τραγουδάκια του παρωχημένου πια σήμερα συγκροτήματος «ΑΒΒΑ». Επίσης, κάνουν ότι χορεύουν κάποια, ο θεός να τα κάνει, μπαλέτα.

Εμένα το μόνο που μου έμεινε στα αυτιά μου, γιατί τα μάτια μου δεν είδαν τίποτα που να αξίζει να συγκρατήσουν, είναι οι γνωστές αμερικάνικες (τελευταία και ελληνικές) κραυγές, άουα, άουα, όου, όου, μίο, μίο, μπάου, μπάου κλπ!

Παίζουν: Μέριλ Στριπ, Πρις Μπρόσναν, Κόλιν Φερθ, Τζούλι Γουόλτερς, Αμάντα Σέιφριντ κ.ά.