Δεν ήταν μόνο το έξοχο και πληθωρικό ταλέντο του, ούτε το απαράμιλλο έργο του που τον τοποθετούν στις κορυφές των Ελληνικών Γραμμάτων. Ηταν κυρίως το αίσθημα της μεγάλης ευθύνης που διαισθανόταν ότι τον βάρυνε ως πνευματικό δημιουργό. Αυτό το αίσθημα θα του δημιουργήσει ανησυχίες και προβληματισμούς από πολύ νωρίς, το ίδιο αίσθημα θα τον οδηγήσει να βρει τη λύση στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού και της ιστορικής πραγματικότητας.
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1884, το 1901 γράφτηκε στη Νομική Σχολή, όμως τα ενδιαφέροντά του ήταν καθαρά λογοτεχνικά.
Το 1909 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Αλαφροΐσκιωτος» που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση.
Βαθιά επηρεασμένος από την αρχαιοελληνική πνευματική ατμόσφαιρα, ο Σικελιανός συνέλαβε την ιδέα των Δελφικών Γιορτών με σκοπό τη σύνθεση των αντιθέσεων των λαών.
Ομως, η Μικρασιατική Καταστροφή, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη και τα όσα ακολούθησαν οδήγησαν τον ποιητή στην εγκατάλειψη των ουτοπιών και στη στροφή του προς τη λαϊκή πάλη. Το 1941 εντάχθηκε στο ΕΑΜ, ενώ ιστορική είναι η στιγμή της απαγγελίας του τη μέρα της κηδείας του Κωστή Παλαμά στις 27 Φλεβάρη 1943.
Ο Αγγελος Σικελιανός πέθανε στην Αθήνα το 1951 και τάφηκε στους Δελφούς.