Τρεις χιλιάδες απολύσεις τη μέρα στις ΗΠΑ!
Κυριακή 6 Ιούλη 2008

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ρεκόρ απολύσεων σημειώθηκε στις ΗΠΑ τον περασμένο μήνα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη, οι απολύσεις τον Ιούνη έφθασαν τις 81.755, καταγράφοντας άνοδο 47%, συγκριτικά με τις 55.726 απολύσεις τον ίδιο μήνα του 2007. Την ίδια μέρα, το υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η ανεργία ανέβηκε στο 5,5%, το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων τεσσάρων χρόνων.

Μέχρι τώρα φέτος, οι συνολικές απολύσεις ανέρχονται σε 475.948, αριθμός μεγαλύτερος κατά 21% από το πρώτο εξάμηνο του 2007.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «αναλυτές» περίμεναν πως οι απολύσεις τον Ιούνη θα περιορίζονταν στις 40.000 και η ανεργία θα έφθανε στο 54%.

Την ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση για τους εργαζόμενους επιβεβαιώνει και η ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας ότι οι αιτήσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας αυξήθηκαν την περασμένη βδομάδα κατά 16.000, φθάνοντας τις 404.000. Αλλο ένα στοιχείο που ήρθε να διαψεύσει τις εκτιμήσεις περί μείωσης του ρυθμού αύξησης της ανεργίας.

Οι εξελίξεις στην αγορά εργασίας των ΗΠΑ έρχονται τη στιγμή που ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) ανακοινώνει την εκτίμηση ότι η ανεργία, στο σύνολο των χωρών - μελών του, θα σημειώσει άνοδο το 2008 και το 2009. Η εκτίμηση περιλαμβάνεται σε έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Προοπτικές της απασχόλησης» που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη στο Παρίσι.

Η έκθεση προβλέπει ποσοστό ανεργίας 5,7% του ενεργού πληθυσμού φέτος στη ζώνη του ΟΟΣΑ και 6% το 2009.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το κύμα των απολύσεων στις ΗΠΑ, αλλά και σε πολλές χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ, συμπίπτει με τη διαπίστωση των διεθνών οργανισμών για μείωση του «κόστους εργασίας». Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι η μείωση του «κόστους εργασίας» θα οδηγούσε σε αύξηση της απασχόλησης, συμβαίνει το αντίθετο.

Οταν, μάλιστα, τη στιγμή που ανακοινώνεται ρεκόρ απολύσεων, έχουμε την αύξηση των παραγγελιών στις βιομηχανίες, τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζουν ακόμη περισσότερο.

Οι εργοδότες, αλλά και οι κυβερνήσεις βλέπουν το «κόστος εργασίας» (όρος που συγκαλύπτει και τον πραγματικό χαρακτήρα των σχέσεων παραγωγής, αλλά και το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων) σαν χρυσή ευκαιρία για να πετύχουν την έξοδο από την κρίση και την αύξηση των κερδών τους, ρίχνοντας όλα τα βάρη στην εργατική τάξη, απομυζώντας μεγαλύτερη υπεραξία από μικρότερο αριθμό εργαζομένων. Αυτή εξάλλου είναι και η φιλοσοφία της «ανταγωνιστικότητας», που ανατρέπει το στερεότυπο της αστικής οικονομικής σκέψης ότι οι επιχειρήσεις κάνουν απολύσεις όταν δεν πηγαίνουν καλά και κάνουν προσλήψεις όταν μεγαλώνουν τα κέρδη τους. Με την «ανταγωνιστικότητα», οι απολύσεις γίνονται «δύναμη προώθησης» των κερδών και επιβραβεύονται από τους «μετόχους».