Η βιομηχανία... επιστολών της ΠΓΔΜ, προς την ελληνική κυβέρνηση, την ΕΕ, τον ΟΗΕ, επιχειρώντας να θέσει «μακεδονικό» μειονοτικό ζήτημα στην Ελλάδα, με στόχο να αλλάξει το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για την υπόθεση της ονομασίας, επιβεβαιώνει την προ 16ετίας τοποθέτηση του ΚΚΕ ότι η ιμπεριαλιστική διαπάλη στα Βαλκάνια και οι πλάτες που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, περιλαμβάνουν και εκβιασμούς και αλυτρωτικές διακηρύξεις, όπως αυτή περί «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.

Την ίδια ώρα γίνεται μια προσπάθεια από την ελληνική κυβέρνηση να παρουσιαστεί ως απόδειξη της επιτυχίας της «σθεναρής πολιτικής» που έχει ακολουθήσει η απάντηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μπαρόζο, στην κυβέρνηση των Σκοπίων, ότι η ΕΕ «δεν έχει κάποια γενική αρμοδιότητα σε θέματα μειονοτήτων» και ότι «πρόκειται για ευθύνη των κρατών - μελών», όσο και οι δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου και του διαμεσολαβητή Νίμιτς, πως ο διεθνής παράγοντας ζητά από την ΠΓΔΜ «ρεαλιστική προσέγγιση» για να υπάρξει ένας συμβιβασμός στο θέμα της ονομασίας.

Η θέση αυτή, όμως, της ελληνικής κυβέρνησης συνειδητά αποπροσανατολίζει και κρύβει από το λαό ότι πίσω από τη σκόπιμη επικίνδυνη ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται οι ίδιες οι ΗΠΑ, η ΕΕ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με στόχο τη σε βάρος των λαών προώθηση των γεωστρατηγικών συμφερόντων τους.

Τραγική επιβεβαίωση αυτής της πολιτικής τακτικής των μεγάλων δυνάμεων είναι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και οι θηριωδίες του ΝΑΤΟ, το 1999, με πρόσχημα την «υπεράσπιση» της αλβανικής μειονότητας στο Κοσσυφοπέδιο καταλήγοντας(...;) στην πρόσφατη μονομερή ανεξαρτησία του προτεκτοράτου, που οδηγεί στην ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» και σε νέο γύρο αντιπαραθέσεων στα Βαλκάνια.

Στην προσπάθεια ανακίνησης υπαρκτών ή κι ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων στην περιοχή και στην Ελλάδα πρωτοστατούν γνωστής χρηματοδότησης, πολιτικής επιρροής και ευρωατλαντικής ...ιθαγένειας «ιδρύματα», «οργανισμοί» και κόμματα.

Είναι χρήσιμο, λοιπόν, να θυμηθούμε ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία της διαχρονικής δράσης κάποιων εξ αυτών:

• Το Νοέμβρη του 1996 στην έκθεση με τίτλο «Ημιτελής Ειρήνη» (!), που συντάχτηκε από τη «Διεθνή Επιτροπή για τα Βαλκάνια» - που με τη σειρά της δημιουργήθηκε από το αμερικανικό ίδρυμα «Κάρνεγκι» και το Ινστιτούτο Ασπεν - η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει μακεδονική μειονότητα και αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. (Αναγκαία επισήμανση: Η παρουσίαση της έκθεσης από τους συντάκτες της έγινε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με προεδρεύοντα τον επίτροπο Βαν ντε Μπρουκ...).
• Το Γενάρη του 1997 οι εκπρόσωποι της οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο», με συνέντευξή τους, σε εφημερίδα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Ροδόπη, κάνουν λόγο για την ύπαρξη και την καταπίεση της «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Εκείνες τις μέρες εκτοξεύονται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο των Λιγότερο Χρησιμοποιούμενων Γλωσσών κατηγορίες για «υποκρισία» της Ελλάδας όσον αφορά στην προστασία των «γλωσσικών μειονοτήτων» στο έδαφός της.
• Το Φλεβάρη του 1997 η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατά το συνήθη τρόπο των συντακτών της, παίζει με τις μειονότητες των Βαλκανίων και κάνει λόγο για «μακεδονική μειονότητα» που καταπιέζεται στην Ελλάδα. Λίγες μέρες αργότερα Αμερικανοί αξιωματούχοι καταφθάνουν στη χώρα για να ελέγξουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχουν επαφές με μέλη του «Ουράνιου Τόξου» και της μουσουλμανικής μειονότητας.
• Το Φλεβάρη του 1998 κάνει την εμφάνισή της μια από τις γνωστές εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Στην έκθεση γίνεται λόγος για την ύπαρξη 50.000 Σλαβομακεδόνων στη Βόρεια Ελλάδα και για την «καταπίεση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη».
• Τον Ιούλη του 1999, λίγες μόλις μέρες μετά τις ΝΑΤΟικές σφαγές στο Κοσσυφοπέδιο, που έγιναν στο όνομα της «προστασίας» των δικαιωμάτων μιας μειονότητας, γνωστοποιήθηκε στην Ελλάδα η επιστολή των τριών μουσουλμάνων βουλευτών, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που από κοινού με 13 «μειονοτικές» και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις ζητούσαν την αναγνώριση από το ελληνικό κράτος της ύπαρξης «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα. (Τότε που και ο κ. Γ. Παπανδρέου, ως ΥΠΕΞ, δήλωνε ότι δεν τον ενδιέφερε αν κάποιος θα αυτοπροσδιορίζεται στην ελληνική επικράτεια ως «Τούρκος» ή «Μακεδόνας». Αντίθετα, εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να μην αλλάξουν τα σύνορα...).
• Στις 15/11/2002 πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη, από το «Ευρωπαϊκό Γραφείο των Λιγότερο Χρησιμοποιούμενων Γλωσσών» (EBLUL)^{1, 2,} διεθνές συνέδριο με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης και στο οποίο παρουσιάστηκαν ευρήματα(!!!) επιτόπιας έρευνας σε περιοχές της Νάουσας και Βέροιας, όπου μιλιούνται τα σλαβομακεδονικά και τα βλάχικα.
• Στις 5/11/2006 ο επιτετραμμένος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τόμας Κάντριμαν, με δηλώσεις του (στην «Ελευθεροτυπία») τάσσεται, ευθέως πλέον, υπέρ της αναγόρευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε «τουρκική μειονότητα», ζητώντας, παράλληλα, να τεθεί η Συνθήκη της Λοζάνης στο «μουσείο»!
• Στις 16/3/2006 η Bidania Ibargutxi, συντονίστρια της νεολαίας της EFA³ - «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» - πραγματοποίησε επίσκεψη στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την οργάνωση «Ουράνιο Τόξο», όπου ανάμεσα στ' άλλα συζητήθηκαν και οι μελλοντικές δράσεις προαγωγής του «Μακεδονικού» ζητήματος μέσα και έξω από την Ελλάδα.
• Στις 12/11/2006 αντιπροσωπεία της EFA πραγματοποίησε στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την οργάνωση «Ουράνιο Τόξο», διερευνητική αποστολή, χρηματοδοτούμενη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τα πολιτιστικά δικαιώματα της «μακεδονικής» μειονότητας.
• Στις 8/11/2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει: «Υπάρχουν εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν μια διαφορετική ερμηνεία του όρου μειονότητα από αυτήν που έχει η Ελλάδα. Σεβόμεθα τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την ελληνική ερμηνεία, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος της αμερικανικής ερμηνείας. Νομίζουμε ότι θα είναι σωστό γι' αυτές τις μειονότητες να έχουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, που δεν τους επιτρέπεται στην Ελλάδα...».
• Στις 24/07/2007 ο γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, Hoyt Brian Yee, «περιοδεύει» στη Φλώρινα και συζητά με το «Ουράνιο Τόξο» «ζητήματα που αφορούν κυρίως την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής(!) σε σχέση με τις δυνατότητες που προσφέρονται για διασυνοριακή συνεργασία, ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων(!)».
• Στις 4/2/2008, με επιστολή του το «Ουράνιο Τόξο» προς την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κ. Ράις, αφού εγκωμιάζει το δολοφονικό έργο των Αμερικανών στα Βαλκάνια, απευθύνει έκκληση ζητώντας τους να αναλάβουν εκ νέου δράση στην περιοχή για να «προστατεύσουν» τις μειονότητες, ανάμεσά τους και τη «μακεδονική» στην Ελλάδα.
• Στις 17/4/2008 πραγματοποιείται στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, με τη στήριξη της EFA, των GREENS - «Πράσινοι» - και της FUEN - «Ομοσπονδιακή Ενωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων»⁴, εκδήλωση με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες».

Ο ρόλος που θέλουν οι ιμπεριαλιστές να παίξουν αυτές οι οργανώσεις στην Ελλάδα φανερώνεται και από τη στοχευμένη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR) σε βάρος της Ελλάδας αναφορικά με υπόθεση του «Ουράνιου Τόξου», όπου γίνεται αναφορά στη «μακεδονική» μειονότητα της Ελλάδας.

Τα συμπεράσματα από τα παραπάνω καθιστούν «προφητικά» και άκρως επίκαιρα τα όσα, ήδη από τις 10/7/99, τόνιζε σε απόφασή της η ΚΕ του Κόμματος: «Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό κάθε λαού ή μειονότητας (εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής), που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Οι μειονότητες μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Επισημαίνει, όμως, ότι οι μειονότητες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπονται σε όργανα στα χέρια των ιμπεριαλιστών, πάντα και πολύ περισσότερο σήμερα, που σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης αποτελούν εργαλείο παρέμβασης των ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογούν τον πόλεμο και την κάθε μορφής επέμβαση. Οι ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς και τις μειονότητες, αλλά μόνο για την προώθηση γεωστρατηγικών συμφερόντων, μέσω της πρόκλησης αντιπαράθεσης και, μάλιστα, με τις πιο ακραίες μορφές, όπως είναι ο πόλεμος.

Στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και της διεθνούς δράσης του ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε συμπαράταξη και κοινή δράση με το λαό της χώρας στην οποία ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους, που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό ή την αυτονομία, όχι για να ελευθερώσουν το λαό τους από την καταπίεση, αλλά για να τον καταπιέζουν οι ίδιες ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών».

Οι λαοί των Βαλκανίων, πρώτα απ' όλα ο ελληνικός, οφείλουν να επαγρυπνούν και να αγωνίζονται για να ανατρέψουν τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς, να εμποδίσουν τις κυβερνήσεις να συμμετάσχουν στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και να βάλουν φραγμό σε αυτές τις μεθοδεύσεις.

Σημειώσεις

1. Το «Ευρωπαϊκό Γραφείο για τις Λιγότερο Χρησιμοποιούμενες Γλώσσες» (EBLUL) είναι μια ΜΚΟ, που προάγει γλώσσες και τη γλωσσική ποικιλομορφία. Συνεργάζεται με ευρωπαϊκά ιδρύματα και εφαρμόζει ένα ετήσιο πρόγραμμα εργασίας εγκριμένο και συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

2. Η Eurolang είναι ένα πρακτορείο ειδικών ειδήσεων που καλύπτει τα θέματα σχετικά με τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες γλώσσες, τη γλωσσική ποικιλομορφία, τα άνευ υπηκοότητας έθνη και τις εθνικές μειονότητες εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Eurolang ξεκίνησε το 2000 από το «Ευρωπαϊκό Γραφείο για τις Λιγότερο Χρησιμοποιούμενες Γλώσσες» (EBLUL).

3. Η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» (EFA) είναι ένα Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα που συνενώνει, εθνικιστικά, περιφερειακά και αυτονομιστικά κόμματα στην ΕΕ. Τα πολιτικά κόμματα που είναι μέλη της αποδέχονται το δικαίωμα των ανθρώπων στον αυτοπροσδιορισμό.

4. Η «Ομοσπονδιακή Ενωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων» (FUEN) ιδρύθηκε το 1949 σαν μια ένωση οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων στην ΕΕ - τότε που δημιουργήθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης. Εχει γίνει μια μεγάλη ΜΚΟ και παίζει σημαντικό ρόλο στην άσκηση πολιτικής πίεσης, για τις εθνικές μειονότητες, στα ξεχωριστά κράτη - μέλη της Ευρώπης. Επισκέπτεται εθνικές μειονότητες για να διαπιστώσει την κατάστασή τους. Συμμετέχει στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ σχετικά με τις εθνικές μειονότητες και τις εθνικές ομάδες.