Λάβρος ενάντια στον «Ριζοσπάστη» και τον «902» εμφανίστηκε χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, εμφανώς ενοχλημένος από την πολιτική κριτική που του ασκούν, αποκαλύπτοντας στους εργαζόμενους την επικίνδυνη και επιζήμια τακτική της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Το γεγονός εξάλλου ότι η επίθεση στα ΜΜΕ του ΚΚΕ ήταν μέρος ενός γενικότερου αντικομμουνιστικού παραληρήματος του επικεφαλής της ΓΣΕΕ και της ΠΑΣΚΕ, δείχνει ξεκάθαρα τι και ποιους είναι αυτούς που φοβούνται οι εργατοπατέρες και τα κόμματα που εκπροσωπούν. Στην ουσία του πράγματος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπερασπίστηκε για μια ακόμη φορά τη Σύμβαση του αίσχους, φτάνοντας στο αισχρό σημείο να χαρακτηρίσει «μαγκιές» την κριτική του ΠΑΜΕ. Ενώ υπεραμύνθηκε και της τακτικής της ΓΣΕΕ να παίξει ρόλο «συμβούλου» του Λαναρά, προκειμένου να του εξασφαλίσει νέα δανειοδότηση, στο όνομα δήθεν τού να πληρωθούν οι εργαζόμενοι.

Οι προκλήσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ πήραν βέβαια την απάντηση που τους έπρεπε μέσα από τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Με συγκεκριμένα στοιχεία ανέδειξαν τον υπονομευτικό, φιλεργοδοτικό ρόλο της πλειοψηφίας, που βάζει πλάτη στο πέρασμα του πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλωστε, το γεγονός ότι σ' ένα κεντρικό για τους εργαζόμενους ζήτημα, όπως αυτό της ακρίβειας, τόσο η ΔΑΚΕ, όσο και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) έσπευσαν να υπερασπιστούν τη Σύμβαση του ενός ευρώ, λέει πολλά. Ο μεν επικεφαλής της ΔΑΚΕ είπε ότι η Σύμβαση ήταν «ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει», ο δε εκπρόσωπος της ΑΠ χαρακτήρισε ξανά, απλά και μόνο «λάθος» την υπογραφή της σύμβασης, αθωώνοντας τη συνειδητή υπονόμευση του εργατικού εισοδήματος. Μετά απ' αυτά, είναι απόλυτα εξηγήσιμο γιατί ο επικεφαλής της πλειοψηφίας προσπάθησε με κραυγές να επιτεθεί στο ΠΑΜΕ, που τους χαλάει τη σούπα της αντεργατικής συναίνεσης.