Τριήμερες επαφές έχει με Ισραηλινούς και Παλαίστινιους αξιωματούχους ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, που για άλλη μια φορά πραγματοποιεί περιοδεία στην περιοχή. Ο Μπερνάρ Κουσνέρ, πρώην επικεφαλής των «Γιατρών χωρίς Σύνορα» και πρώην ή και νυν, όπως ο ίδιος διατείνεται, «σοσιαλιστής», αποδεικνύεται εξαιρετικά δραστήριος στο πλευρό του, λογικά, πολιτικού του αντιπάλου, συντηρητικού Προέδρου Νικολά Σαρκοζί.

Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που εμφανίζεται «βασιλικότερος του βασιλέως». Οπως παραδείγματος χάριν, στην περίπτωση του Λιβάνου, όπου οι ανακοινώσεις του «Και ντ' Ορσέ», του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας, ήταν πολύ σκληρότερου ύφους απέναντι στην αντιπολίτευση υπό τη «Χεζμπολάχ» και τη Συρία, από ό,τι οι ανακοινώσεις του Μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον Κουσνέρ να συνοδεύσει περιχαρής τον Σαρκοζί στη Συρία, στην πρώτη επίσκεψη δυτικού ηγέτη στη χώρα εδώ και μία πενταετία, και να επισημοποιήσει την εξομάλυνση των γαλλο-συριακών σχέσεων.

Ο Κουσνέρ καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να προωθήσει περαιτέρω την ολική «επαναφορά» του γαλλικού ιμπεριαλισμού σε περιοχές από όπου αν δεν είχε εκδιωχθεί, είχε τουλάχιστον περιθωριοποιηθεί εξαιτίας της αμερικανικής κυριαρχίας. Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι το Παλαιστινιακό. Η γαλλική πολιτική έχει καταφέρει να επανέλθει στο προσκήνιο, να εμφανίζει ένα έντονα φιλοϊσραηλινό προφίλ και ταυτοχρόνως να πιέζει θίγοντας ζητήματα «ταμπού», όπως είναι οι εποικισμοί και το τελικό καθεστώς της Ιερουσαλήμ. Η γαλλική διπλωματία ήταν και παραμένει, άλλωστε, γνωστή για τους ελιγμούς της και τη διπλή, συχνά αντιφατική της, γλώσσα.